Dag allemaal,
Auw. Auw.
Ik heb onder mijn pootjes gekregen want ik heb de blog van de zomerbriesje nog niet afgemaakt.
En baasjes houden niet zo van losse eindjes.
Dus ben ik nog maar eens in mijn pen en mijn geheugen gekropen.
Waar was ik gebleven?
In Kopenhagen denk ik. Bij de Denen.
De volgende dag was een zeedag.
En na zo een lange en inspannende reis, is zo een zeedag wel een groot verschil.
Niets meer te doen.
De vaten zijn af, de flessen leeg en de portemonnees ook.
Na een extra laat ontbijt moesten we wel eerst naar het dek 14.
We kregen de laatste onderrichtingen van meester Didier. Hoe we veilig van boord konden, wanneer onze valiezen buiten moesten staan, hoe warm het ging worden. Allez, vanillestokje waardoor je wist dat de reis wel op zijn einde aan het lopen was.
Maar mijnheer Didier had een slim plan.
Eerst deelde hij nog wat centjes uit aan wie niet naar alle uitstapjes kon meegaan. Wie ziek was, werd beloond/getroost.
En daarna maakte hij eerst reclame voor de grote voorstelling van het programma aan het zeetje ergens in October.
En dan liet hij een mooie film zien van alle cruises die het afgelopen jaar allemaal doorgegaan waren.
Allez zo een beetje mensen die net aan het bekomen zijn van 14 dagen zee, vergasten op nog eens drie maanden luxe en avontuur.
Ik heb ondertussen al druk overlegd met mijn broer Sloefie. Ik denk dat we volgend jaar nog eens er met de boot op uit trekken. De baasjes willen niets zeggen maar we hebben hen wel door. Ik ga misschien voor het eerst kangoeroes zien. Wie weet. Jipie. Waar we ook naar toe gaan. Jipie.
Na de slaait show, hadden we wel honger gekregen. En het was onze laatste keer dat we nog eens gratis van alles mochten proeven en op ons bord laten liggen.
Buiten was het nog altijd heel warm. En de baasjes besloten om effetjes van de zon te genieten op het golfgras. Er waren geen golfers en dus konden we dat veilig doen zonder balletjes op ons hoofd kregen.
Maar na een paar drankjes begon dat ook tegen te steken.
De baasjes gingen dan wat slenteren.
Een slecht teken.
Want op de laatste dag is het ook solden.
Alles moet weg, want er moet plaats gemaakt worden voor de nieuwe ... cruisegangers.
En slenterende baasjes tussen de solden, dat is vragen om problemen.
Gelukkig waren het echt lage prijzen.
Het slenteren stak ook tegen en dus gingen we nog wat golfen, allez op het golfgras zitten. Met een drankje.
En dan was het echt tijd voor afscheid.
Van de boys die onze kamer proper hielden en van de garçons in het grote restaurant.
Buiten zagen we rare torens midden in de zee staan. Boortorens blijkbaar.
Het was voorbij. We waren in de Waddenzee.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten