Dag 10 : van Gamla Stan naar Havn

Dag allemaal,

waar was ik gebleven?

Oh ja, ik zat samen met de baasjes en Sloefie op het achterdek van onze boot te kijken naar de ondergaande zon en al de mooie plekjes op de vele eilandjes op weg van Stockholm naar de zee.

De volgende dag ging een rustige dag.

Far niente stond er in de agenda van mijn baasje.

Gelukkig was het aan boord niet zo warm als op het land. Want gisteren hadden we toch heel wat watertjes laten vloeien hoor toen we op stap waren door de oude stad.

Vandaag hoefden we niets te doen.

We vergaten zelfs om onze blog bij te houden.

Ai, ai, ai. De baasjes gingen niet blij zijn.

In de ochtend was er wel nog een activiteit gepland voor Sloefie en haar baasje. Ze gingen op inspectie achter de schermen. Van de keuken. Ah ja, Sloefie en haar baasje zijn bijna gediplomeerde chef-koks en dus moeten ze zich wel bijscholen qua technieken in de grootkeuken. En zo wisten we misschien ook wat we 's avonds gingen eten.

Voor de middag hadden ons baasjes iets speciaals in gedachten. Geen hamburger of sla of zo. Niets van dat. Ze gingen oosters. Er was ook namelijk ook een japans restaurant aan boord. En dus gingen we sushi eten.

Mijn broer en ik zijn daar niet zo happig op. Ons pootjes zijn niet zo groot en het is nogal moeilijk om een brokje op te pikken met die stokjes. Het is veel makkelijker om het gewoon uit het potje te eten met ons pootjes maar dat mag niet van de etikette. 👿

Wat kregen we allemaal? Lekkere miso soep - en in tegenstelling tot wat opa en oma kregen in Japan, was het meer dan alleen maar water. Het was zelfs lekker. Njam. En dan kregen we allerlei soorten sushi. Dat is voor mijn broer altijd een grote brok om te eten maar hij kan op tijd en stond wel eens een grote mond opzetten en dan past een brokje sushi er net in. Hihi.

Na het middageten zochten mijn baasjes een rustig plaatse op in de zon om te lezen of te dromen. En de hondjes kropen onder een zonneklak om van daaruit te waken. Ha. Wij weten ook wel ook het mooie leven is.

Zo tegen het avondeten begonnen de baasjes onrustig te worden. Altijd een gevaarlijk teken. Ze keken naar hun gsm.

- Heb jij dat ook?

- Watte?

- Dat je GSM op Vodafone Duitsland staat?

Lap het was weer van dat. Ze waren nu een dikke week rustig gebleven en daar begon de IT terug de kop op te steken.

- Ja ik heb dat ook. Maar we zijn pas morgen in Kopenhagen.

- En ik heb ook al Teledenmark gehad. Ik zal eens gaan horen.

Lap. 't Is om zeep. Baasje verdween. Om vragen te stellen.

Oef. Na twee minuten was hij al terug. Hij was mijnheer Didier tegen het lijf gelopen en die had hem dadelijk terug gestuurd.Want wat was er aan de hand? Wel tussen Kopenhagen en Malmeu is er sinds enkele jaren een brug - ze maken daar zelfs films over op tevee. En die dure brug? Die is te laag voor de grote cruiseboten zoals de onze. En dus moeten al die boten helemaal rond Denemarken varen. En daarom zijn we pas morgen in Kopenhagen.

Nu de baasjes gerust waren, konden we verder rusten tot het tijd was voor de diner. Oef.

In Kopenhagen gingen we veel wandelen. Dus konden we beter maar vroeg gaan slapen om ons pootjes rust te geven.

Tot morgen.