Ik moet eerst en vooral me verontschuldigen. Mijn baasje heeft me op de vingers getikt, heeft me onder de pootjes gegeven en op de blote poep geslagen :( Blijkbaar ben ik heel ondeugend geweest. Dus sorry aan alle lezertjes die deze blog volgen.
Deze ochtend werden we vroeg wakker gemaakt door die rare muziek... snel klaarmaken en ontbijten want de bus gaat niet wachten hoor.
Om stipt acht uur stonden we klaar en vertrok de bus. Normaal zouden we met de boot tot in Dresden varen maar er is veel te weinig water in de Elbe en dus moesten we bussen. Hierdoor dienden we dus meer dan een groot uur te rijden en spijtig genoeg was er dus voldoende tijd voor mijn baasje om mijn verslag te lezen. Had ik mijn poes kunnen wegsteken .. mijn verhaal heeft me verraden. En nu moet ik op de blauwe plekken zitten. Auw.
Na een ritje waren we in Dresden. We kregen eerst de mogelijkheid om een boompje uit te zoeken.. en nadien gingen we op stap. We kregen een nieuwe gids. “Misschien is deze mevrouw geen spraakwaterval en begrijpen we nu alles” dacht ik. Oei wat voor een raar Nederlands is dat zeg.. Na enkele zinnen had ik het uiteindelijk door, ze sprak Fransosich.
We wandelden eerst naar de Zwinger. Het is een paleiscomplex dat werd gebouwd in de jaren 1700. Tijdens het bombardement van Dresden werd de Zwinger zwaar beschadigd maar de restauratie begon direct na de oorlog. Nadien wandelden we naar de koninklijke kerk van Sachsen om er even een kijkje in te nemen.
Na een tijdje kwamen we aan een heel lange muur met allemaal mannetjes op een tegel. De mevrouw vertelde ons dat het de vorstentrein (nvdr Fürstenzug) heette en alle vorsten van het Huis Wettin tot na de eerste Wereldoorlog erop stonden. (Nvdr ook onze Filip stamt af van deze familie)
Nog even wandelden voorbij het museum van Bozart om zo een zicht te krijgen op de Elbe. Zo konden we met onze eigen ogen zien waarom ons bootje niet tot hierkwam.
Eten deden we in een brouwerskelder. Naast het lekkere eten hadden ze daar ook heeel lekker donkerbier. Daar ik gisteren zo stout was geweest kreeg ik nu maar een proevertje van Sandra.
Eens iedereen nog een boompje had opgezocht reden we met onze bus - ahja onze boot lag veraf - naar Koningstein. Hier bezochten we een mooi kasteel. De mevrouw vertelde ons dat dit kasteel een van de grootste en mooiste bergvestingen van Europa was. Het staat hoog op een berg en zoals je kan verwachten kan je daar heel ver zien. Gelukkig bracht de bus ons dichtbij en dienden we de klim niet te voet te doen.
Voor de terugweg besloten de chauffeurs langs de Elbe te rijden ipv de autostrade. We deden er daardoor wel bijna twee uur over... pffff... Wat wou ik dat we dat met de boot hadden kunnen doen. Wat een mooie scenery... stomme droogte.
Baasje was een beetje ziek van de bus, dus eens we terug aan boord konden, zijn we direct naar het bovendek getrokken (met een schwepppes). Niet veel later zijn er nog enkele toegestrompeld.. die hadden eerst een pitstop gedaan... Maar hoe kan je nu een pitstop doen als je gewoon op de boot zit ?!?!?
Iets na zeven zijn we ons dan gaan klaarmaken voor het avondeten. Het was zoals de andere dagen niet zo fameus... Nog steeds geen beentje of brokje gekregen... De wijn, ook al is die niet koud genoeg, is volgens het baasje wel lekker.
Na het eten was het even spannend. Ik kroop veilig bij mijn aaaaipad en de laptop, want baasje pakte onze kleedjes in een sneltempo in. Als beloning zijn we nadien nog iets aan de bar gaan drinken...
Nu is het tijd voor dodo
Tot morgen
Sloefie de bushond.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten