Dag 11 - De te lange rit

 

Goede avond allemaal.

 

Gelukkig heb ik deze ochtend All for love gezongen.

De baasjes dachten eerst dat het de lawaaimaker was.

Maar die bleef onverwacht stil.

Ik vermoed dat ze hem vergeten waren op te zetten.

Dus ik kreeg extra knuffel.

 

Deze ochtend hebben we een laatste keer ontbeten in Dresden.

MMMM

Het was toch echt wel lekker hoor.

Ik kreeg ook een extra brokje.

 

Alle kleerkasten in de tuut geladen.

Maar wij stapten zelf nog niet in.

We gingen nog eerst een wandeling maken.

Blijkbaar had Sandra ticketjes gekocht voor de Opera.

Neen jong, we gingen geen opera bekijken.

We kregen echter een rondleiding.

We leerden bv dat de opera al 2 maal helemaal opnieuw gebouwd werd en dat wat er uitzag als marmer gewoon geschilderde beton was.

Zelf als je er met de loop naar keek zag je het niet.

Ze hadden er dan ook dagen aan gewerkt.

 

Nadien vertrokken voor een lange en doodsaaie rit.

Het regende, het goot, … even bleef het over en dan begon het opnieuw te regenen.

Hierdoor waren er ook heel wat ongelukken en kregen we te make met stoute auto's. (Nvdr of bedoelt Sloefie hier gewoon Stau.)

Onze liefste waze hielp ons om de grootste files te omzeilen.

 

 

Na meer da 6 uur rijden voor zo’n 450 km kwamen we aan in München.

Waren we blij verrast van de vorige hotels, waren we dit niet in het hotel waar we deze avond incheckten.

De meneer aan de check-in was heel onvriendelijk en liet weten dat er geen eten, geen drinken was.

Toen we dan vertelden dat we wel een kamer met ontbijt hadden besteld, liet hij droogweg weten dat we dan maar moesten gaan aanschuiven bij het naburige hotel.

We voelden ons echt niet welkom hier.

 

Normaal hebben de baasjes hier voor 3 nachten geboekt.

Maar de baasjes zijn zo ontgoocheld dat ze er nu spoedoverleg bezig is.

Wat de uitkomst zal brengen zal ik je morgen pas kunnen vertellen.

Ik ga me nu mengen in discussies en nadien zo snel mogelijk slapen.

Want ik ben zoooo moe.

 

Tot morgen

 

Sloefie

Dag 10 - De steen van de koning

Goede avond – goede ochtend lezertjes,

 

Ik zeg het maar alle 2 want ik weet dat sommigen het in de avond lezen en anderen in de ochtend.

En zo zeg ik iedereen dan goede dag.

Vandaag was het een heel leuke dag.

Ook al stond er niet zo veel op het programma, het dagje zat echt vol.

 

De lawaaimaker was netjes op tijd de baasjes aan het wakker maken.

Ik had het al even geprobeerd maar het mislukte.

Ik was dus stikjaloers op de lawaaimaker.

Zou het de muziek zijn die ze wakker maakt?

Ik zal morgen ook eens All for Love blaffen, misschien heeft dat effect.

 

Terwijl Mimi en ik ons snel proper likten, douchten de baasjes.

Hoe zouden onze broer Tayo en zus Honey het stellen vroeg ik me af.

Sinds we in Dresden toekwamen heb ik de 2 beertjes immers niet meer gezien.

Ze gingen logeren bij oma-grootmoeder-meters.

Ik hoop dat ze het daar leuk vinden.

Het is de eerste keer dat ze zonder ons een logeerpartijtje hebben.

 

Tijdens het eten vroeg ik het dan aan Oma Rita.

En die zei dat de 2 zich amuseren op het grote bed.

Blijkbaar hadden ze zich ook al eens verstopt toen oma-grootmoeder-meter binnen kwam.

Ze dacht even dat ze geberennapt waren.

Stel je voor.

Ik mocht daar niet te lang bij stil staan, want het angstzweet kwam al naar boven.

 

Enfin,

Laat me maar verder gaan met mijn verslagje van vandaag.

Deze keer namen we pannenkoekjes als ontbijt.

Mmmmm

Ze waren lekker.

Het is echt wel een lekker ontbijt dat we hier kunnen hebben hoor.

 

Na het ontbijt gingen we nog even naar de kamer achter de sleutels van mijn favoriete tuut en de rugzak.

De klikklak mocht natuurlijk ook mee.

Ah ja, anders kan Sandra geen mooie herinneringen maken voor ons allemaal.

Toen ik bij tuutje kwam, heb ik hem eens goed vastgepakt.

Het was weer even geleden en hij moet dus eenzaam zijn geweest.

 

Vandaag stond de scenic route op het programma.

We reden dan ook. via heel kleine baantjes op en neer.

Soms hadden we ook weer die verveelde Stau, maar in het algemeen ging het wel tamelijk vlot.

 

Plots stonden we naast een heel hoge berg.

Ik dacht “daar geraken we nooit met de auto op” en dat klopte : tuut ging in het Parkhaus en we gingen te voet verder.

HEIN?!

TE VOET ?!?

Waren de baasjes nu helemaal zot geworden.

Maar toen zag ik een treintje staan.

AH OEF.

We namen het treintje naar boven, maar die stopte na zo’n km klimmen plots.

EUH?!?

Auststeigen…

WAT?

We stonden naast een muur van wel 40m hoog.

 

Oh.. zijn we hier?!

Dit herken ik ook weer.

Dit is de berg met de grote vesting er van bovenop.

Koning Stein woonde daar vroeg in de jaren stillekes dacht ik, maar ik had het blijkbaar verkeerd onthouden.

Daar oma-grootmoeder-meter zogezegd heel slecht te been was, mochten we met de supergrote lift naar boven. 

Dank u Sandra om dit weer georchestreerd te krijgen.

Want ik zag dat wel niet zitten om zo hoog te voet te klauteren hoor.

 

Bovenop de berg was een groot plateau waar heel de vestiging op kan. 

Die hadden toch goed gemeten voor ze begonnen te metselen hoor.

Ik wist niet dat ze in de jaren 1200 al zo slim waren omdat gedaan te krijgen.

Eens boven begonnen we op de verdedingsmuur te wandelen.

Het pad was meestal zo’n halve meter breed met hier en daar een uitkijktoren of kanon.

We genoten enorm we van de vele verzichten.

Eenmaal rond begonnen we de stad in de vesting te bekijken.

Er was zelfs een kleine kerk.

 

Toen we alles gezien hadden dat er te zien was begonnen we aan de afdaling.

Pfff zo steil.

Wat was ik blij dat we dit enkel naar beneden dienden te wandelen.

De baasjes hadden toch wel een beetje schrik om te vallen hoor.

Ik heb ze dan maar goed gecoached om zo de grootste putten te ontwijken.

 

Toen we uiteindelijk terug aan de auto waren besloten we langs de andere kant van de Elbe terug te rijden.

Er werd op de kaart gezocht naar de mooiste (en tevens kleinste) wegen, maar al snel bleek dat we weer Umleiting tegen gingen komen.

Pffff

 

Kan je hier ergens parkeren Sandra?

Dan kunnen we naar het Blauw wonder en naar de zweefbaan gaan.

EUH?

WAT?

Blauw wonder? Wat is dat nu weer voor een beest?

Blijkbaar was dat volgens de Dresdenaars een brug die blauw is.

Nu we hadden een kleine discussie hier over hoor.

Oma-grootmoeder-meter vond dat ze eerder groen uitzag.

Sandra vond dat ze er eerste grijs uitzag

En doortje vond dan weer dat er wel hier en daar een azuurblauwtje inzat maar dat toch voornamelijk vuil uitzag.

PFFFF

 

We wandelden ook naar de zweefbaan.

De wat hoor ik jullie al denken.

Wel ja.

De Zweefbaan maar een beetje anders geschreven

HIHIHI

Ik kan het toch zo beter onthouden Zenne.

De Schwebebahn is blijkbaar de oudste lift-spoorbaan van de wereld.

Je stapt erin en na enkele minuutjes sta je bijna 100m hoger.

Vandaar kreeg je een zicht op de nu duidelijk VUILE brug en de Elbe.

We namen er een koffie om op te warmen, want in tussen was het toch wat kouder geworden.

 Nadien gingen we snel terug naar het hotel om zeker te zijn dat tuutje terug veilig kon overnachten.

Het is immers first-come-first-serve in de garage.

Dus als de parkeerplaatsen vol zijn moet je je wagen op straat kwijtgeraken.

 

Op aanraden van de meneer van de balie gingen we voor onze laatste avond gaan eten bij zijn favoriet: Shiki. 

Shiki is een japans restaurant met een moderne toets.

MMMM

De meneer had gelijk.

Het was super lekker.

 

Nu zijn de baasjes allemaal hun kleerkast aan het klaarmaken.

Ah ja morgen rijden we verder.

Maar naar waar?
Plan A was Praag… maar dat werd oranje.

Plan B was München.. maar dat werd oranje.

Plan C was direct naar Elmau te gaan … maar dat is ook net oranje geworden.

PFFFFFF

Ik denk dat het München zal worden.

Maar wie ben ik?!?

 

Ik zal het morgen pas weten…
Dus kan ik nu maar beter ook mijn valiesje klaarmaken.

Want straks gaan de lichten uit en dan moet ik het weer in de donker doen.

 

Slaapwel allemaal

 

Sloefie de babbelende hond.

Dag 9 - Dresden

Hallo lieve wereldburgers,

 

Vandaag heeft de lawaaimaker zijn dienst bewezen.

De baasjes lijken echt niet goed uit hun bed te kunnen.

Snel snel Sandra.

Je moet je klaarmaken voor het super ontbijt

Spring maar snel onder de douche dat je echt wakker bent!!

 

Vandaag  bleef meneer de tuut in de garage.

We gingen immers de stad Dresden zelf verkennen.

Eerst moesten we naar de Singer  gaan. (nvdr Sloefie bedoelt de Zwinger).

Dit is een enorm paleiscomplex met een mooi binnenplein.

Maar voor we er binnen gingen kijken besloten we eerst het busje te nemen.

Het was weer zo een hop off hop on busje

Hopelijk blijven we er er toch enkele stops opzitten.

BRRRRRR 

Het was immers aan het gieten en het was koud.

Wat was ik blij dat we hoog en droog de stad verkenden zonder enige hop off.

Zo worden mijn pootjes niet te moe.

 Toen we helemaal rond waren was de zon volop aan het schijnen.

Oh wat een zalig weertje was het geworden.

We kuierden door de Zwinger en zo de stad binnen.

De jasjes werden opgeborgen en werd ook gesproken van een drankje.

We zagen plots de brasserie Alex en we dachten aan het super buffet.

Na een verkwikkende drankje bespraken we ons volgende route.

 

We wandelden langs de Elbe en gingen op verkenning in de vesting van Dresden.

Dat was  een interactieve rondleiding over hoe de vestigingsmuren gebouwd werden en het leven van wel eer.

Nadien schoven we aan om de grootste kerk binnen te gaan.

Oma-grootmoeder-meter sprak over catacomben.

Maar we mochten enkel de kerk snel even binnen bekijken.

De rest was toe wegens de vieze beestjes.

Pfff

Zijn die beestjes nu nog niet allemaal dood ?!?

 

We zagen een tof terrasje naast de kerk.

Het was happy hour dus net tijd voor het aperitief.

We deden een tijdje aan mensjes kijken.

Eens we het beu waren wandelden we naar een andere kerk.

Wederom hadden we pech : kerk is enkel nog open voor kerkdiensten.

Pfffff

Waar moet ne zondaar met hoge nood nog naar toe?!? (nvdr een bar met internet bijvoorbeeld Sloefie)

 

Na een korte stop in het hotel wandelden we terug naar de singer.

Of is het nu zwinger of swinger of wat!?!

Zo’n moeilijk woord.

De meneer van het hotel had voor ons gereserveerd bij Codo, een Vietnam meneer.

De baasjes hadden alle 3 iets anders genomen, maar ik mocht van elk van hen een beetje proeven

MMMMMMM

Het was heeeeeeeeeeeeeel lekker.

Nu zijn we terug in het hotel.

Nog even wat werken voor mij, nog wat spelen of tv kijken voor de rest.

Ik ga vandaag toch extra vroeg slapen hoor.

Het was een leuke maar oh zo vermoeiende dag.

GEEEEEEUUUUUUWWWW.

Maar nog even genieten van de ondergaande zon ... 

 

 

 

Hoe zou het met Groote Broer zijn?

 

GEEEEEEUUUUUUWWWW.

 

Slaapwel

Sloefie

Dag 7 - alle wegen leiden naar Dresden of toch net niet

Hoi hoi,

 

Vandaag was een rare dag.

De baasjes waren op voor de lawaaimaker de kans kreeg om hen wakker te maken.

En wat waren ze wakker : alles vloog in het rond.

Snel werd er gedoucht en de haartjes mooi gelikt.

 

Deze ochtend gingen we ontbijten rechtover de deur.

We hadden er van dag 1 over gesproken maar was telkens geslossen.

Maar vandaag … was het open.

We aten lekkere brokjes en croissantjes.

 

Maar wat was er toch aan de hand?

Oma-grootmoeder-meter ging terug het hotel binnen, terwijl mijn baasjes weg stapten.

Er is toch geen ruzie hé?!?!

De winkels waren nog niet open dus dat kon het ook niet zijn.

Hadden ze nog niet genoeg gegeten en gingen ze nog op zoek naar lekkers ?!

 

Maar neen…

We gingen onze lieve auto ophalen uit zijn kot.

Oh wat was ik blij om hem terug te zien.

Hij denk ik ook want hij knipperde direct.

 

De kleerkasten werden er ingezet, iedereen nam zijn vast plaatsje in en weg waren we.

De beertjes hadden de beste plaats.

Ze hadden hun eigen zetel op het verhoogje achteraan.

Precies meneer en mevrouw koning beer.

We zullen wij maar werken vooraan.

 

Na veel draaien en keren geraakten we uiteindelijk toch uit Berlijn.

Omdat wij allemaal lekkers hadden gedronken, kreeg ook de auto wat drinken.

Een beloning om ons overal naar toe te brengen.

 

De baan zelf was zeer saai.

Het regende en we moesten ons goed vasthouden met de wind.

Na een tijdje verlieten we de grote baan en namen we kleinere banen.

Doortje loodste ons op de scenic route.

Het was mooi maar …

Als we een straat naar boven reden moesten we steevast de volgende naar beneden rijden.

Telkens stond er plak umleitung.

Pfffff

 

Sandra vertelde op een bepaald ogenblik als ik de elbe zie gaan we eten.

Oei oei

Als dat maar goed komt met die kerekewere.

We vonden uiteindelijk in Het grootste boerengat een pizzeria die burgers verkocht.

Raar toch die Duitsers hoor.

 

We reden verder door de  velden tot we in de woestijn waren.

Overal was er zand aan het vliegen.

We konden amper de bochten nog zien.

Maar Sandra reed rustig verder.

 Uiteindelijk hebben we Dresden toch gevonden.

OEF

Nu nog een veilig plaatsje voor onze lieve transportmiddel.

Oh ;)

Er is een parking onder het hotel.

Uw-chef-sloefie zal de volgende nachten heel goed slapen:

 

Na het inchecken zijn we nog iets gaan eten.

Maar nu zijn we allemaal zo moe dat we beslissen om dodo te gaan doen.

Jipie

Morgen gaan we op schattenjacht in Dresden…

 

Tot morgen

 

Sloefie de blije hond 

Dag 4 - Dresden en Koningstein

Hallo lieve hondenvrienden,

Ik moet eerst en vooral me verontschuldigen. Mijn baasje heeft me op de vingers getikt, heeft me onder de pootjes gegeven en op de blote poep geslagen :( Blijkbaar ben ik heel ondeugend geweest. Dus sorry aan alle lezertjes die deze blog volgen.

Deze ochtend werden we vroeg wakker gemaakt door die rare muziek... snel  klaarmaken en ontbijten want de bus gaat niet wachten hoor.

Om stipt acht uur stonden we klaar en vertrok de bus. Normaal zouden we met de boot tot in Dresden varen maar er is veel te weinig water in de Elbe en dus moesten we bussen.  Hierdoor dienden we dus meer dan een groot uur te rijden en spijtig genoeg was er dus voldoende tijd voor mijn baasje om mijn verslag te lezen. Had ik mijn poes kunnen wegsteken .. mijn verhaal heeft me verraden. En nu moet ik op de blauwe plekken zitten. Auw.

Na een ritje waren we in Dresden. We kregen eerst de mogelijkheid om een boompje uit te zoeken.. en nadien gingen we op stap. We kregen een nieuwe gids. “Misschien is deze mevrouw geen spraakwaterval en begrijpen we nu alles” dacht ik. Oei wat voor een raar Nederlands is dat zeg.. Na enkele zinnen had ik het uiteindelijk door, ze sprak Fransosich.

We wandelden eerst naar de Zwinger. Het is een paleiscomplex dat werd gebouwd in de jaren 1700. Tijdens het bombardement van Dresden werd de Zwinger zwaar beschadigd maar de  restauratie begon direct na de oorlog. Nadien wandelden we naar de koninklijke kerk van Sachsen om er even een kijkje in te nemen.  

Na een tijdje kwamen we aan een heel lange muur met allemaal mannetjes op een tegel. De mevrouw vertelde ons dat het de vorstentrein (nvdr Fürstenzug) heette en  alle vorsten van het Huis Wettin tot na de eerste Wereldoorlog erop stonden. (Nvdr ook onze Filip stamt af van deze familie)

Nog even wandelden voorbij het museum van Bozart om zo een zicht te krijgen op de Elbe. Zo konden we met onze eigen ogen zien waarom ons bootje niet tot hierkwam.

Eten deden we in een brouwerskelder. Naast het lekkere eten hadden ze daar ook heeel lekker donkerbier. Daar ik gisteren zo stout was geweest kreeg ik nu maar een proevertje van Sandra.

Eens iedereen nog een boompje had opgezocht reden we met onze bus - ahja onze boot lag veraf - naar Koningstein. Hier bezochten we een mooi kasteel.  De mevrouw vertelde ons dat dit kasteel een van de grootste en mooiste bergvestingen van Europa was.  Het staat hoog op een berg en zoals je kan verwachten kan je daar heel ver zien. Gelukkig bracht de bus ons dichtbij en dienden we de klim niet te voet te doen.

Voor de terugweg besloten de chauffeurs langs de Elbe te rijden ipv de autostrade. We deden er daardoor wel bijna twee uur over... pffff... Wat wou ik dat we dat met de boot hadden kunnen doen. Wat een mooie scenery...  stomme droogte.

Baasje was een beetje ziek van de bus, dus eens we terug aan boord konden, zijn we direct naar het bovendek getrokken (met een schwepppes). Niet veel later zijn er nog enkele toegestrompeld.. die hadden eerst een pitstop gedaan... Maar hoe kan je nu een pitstop doen als je gewoon op de boot zit ?!?!?

Iets na zeven zijn we ons dan gaan klaarmaken voor het avondeten. Het was zoals de andere dagen niet zo fameus... Nog steeds geen beentje of brokje gekregen... De wijn, ook al is die niet koud genoeg, is volgens het baasje wel lekker.

Na het eten was het even spannend. Ik kroop veilig bij mijn aaaaipad en de laptop, want baasje pakte onze kleedjes in een sneltempo in.  Als beloning zijn we nadien nog iets aan de bar gaan drinken... 

Nu is het tijd voor dodo

Tot morgen

Sloefie de bushond.