Hoi hoi,
Vandaag was een rare dag.
De baasjes waren op voor de lawaaimaker de kans kreeg om hen wakker te maken.
En wat waren ze wakker : alles vloog in het rond.
Snel werd er gedoucht en de haartjes mooi gelikt.
Deze ochtend gingen we ontbijten rechtover de deur.
We hadden er van dag 1 over gesproken maar was telkens geslossen.
Maar vandaag … was het open.
We aten lekkere brokjes en croissantjes.
Maar wat was er toch aan de hand?
Oma-grootmoeder-meter ging terug het hotel binnen, terwijl mijn baasjes weg stapten.
Er is toch geen ruzie hé?!?!
De winkels waren nog niet open dus dat kon het ook niet zijn.
Hadden ze nog niet genoeg gegeten en gingen ze nog op zoek naar lekkers ?!
Maar neen…
We gingen onze lieve auto ophalen uit zijn kot.
Oh wat was ik blij om hem terug te zien.
Hij denk ik ook want hij knipperde direct.
De kleerkasten werden er ingezet, iedereen nam zijn vast plaatsje in en weg waren we.
De beertjes hadden de beste plaats.
Ze hadden hun eigen zetel op het verhoogje achteraan.
Precies meneer en mevrouw koning beer.
We zullen wij maar werken vooraan.
Na veel draaien en keren geraakten we uiteindelijk toch uit Berlijn.
Omdat wij allemaal lekkers hadden gedronken, kreeg ook de auto wat drinken.
Een beloning om ons overal naar toe te brengen.
De baan zelf was zeer saai.
Het regende en we moesten ons goed vasthouden met de wind.
Na een tijdje verlieten we de grote baan en namen we kleinere banen.
Doortje loodste ons op de scenic route.
Het was mooi maar …
Als we een straat naar boven reden moesten we steevast de volgende naar beneden rijden.
Telkens stond er plak umleitung.
Pfffff
Sandra vertelde op een bepaald ogenblik als ik de elbe zie gaan we eten.Oei oei
Als dat maar goed komt met die kerekewere.
We vonden uiteindelijk in Het grootste boerengat een pizzeria die burgers verkocht.
Raar toch die Duitsers hoor.
We reden verder door de velden tot we in de woestijn waren.
Overal was er zand aan het vliegen.
We konden amper de bochten nog zien.
Maar Sandra reed rustig verder.
Uiteindelijk hebben we Dresden toch gevonden.
OEF
Nu nog een veilig plaatsje voor onze lieve transportmiddel.
Oh ;)
Er is een parking onder het hotel.
Uw-chef-sloefie zal de volgende nachten heel goed slapen:
Na het inchecken zijn we nog iets gaan eten.
Maar nu zijn we allemaal zo moe dat we beslissen om dodo te gaan doen.
Jipie
Morgen gaan we op schattenjacht in Dresden…
Tot morgen
Sloefie de blije hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten