Deze ochtend was het weer van dat.
TUUT TUUT TUUT
Die lawaaimaker was er weer op een onmogelijk uur.
JA...echt waar
ONMOGELIJK UUR.
Het was zelfs nog geen werk uur en we diende op te staan.
PFFFFFFF
Wat een hondenleven.
Maar weet je wat ik niet begreep?
Zowel de baasjes als Piggy sprongen uit hun bed.
HEIN?!?
Blijkbaar was deze boottocht nu echt wel gedaan.
PFFFF
We maakten ons allemaal in stilte klaar.
Het was duidelijk.. niemand had hier zin in.
Maar tja.
Er is een tijd van komen.. en dus is er ook een tijd van gaan.
Net voor half acht zaten we voor een laatste keer bij meneer Pizza te ontbijten.
De laatste keer een lekkere bagel.
De laatste keer een mooie cappuccino.
PFFF
Wat ga ik dit missen
Mooi op tijd waren we de laatste keer op het appel
Meneer Didier telde een laatste keer of iedereen er was..
En weg waren we ... de laatste keer onze mooie zeekaart gebruiken om te tonen wie we waren.
Badging OUT ... en dat was het dan.
We stonden op de kade.
Door een doolhof van gangen en een berg van kleerkasten wandelden we.
Ik weet niet hoe baasje het deed, maar we vonden onze kleerkasten allemaal terug.
HOP naar de bus dan maar.
In de bus werden nog enkele mopjes verteld, maar nadien viel er een stilte.
Iedereen was precies hetzelfde aan het denken.
Amai dat was een mooie cruise
Waarom is het nu al gedaan?
We hadden wel mooi weer hé.
Na 3uurtjes rijden waren we terug waar alles begon : Vilvoorde.
Daar stond Taxi Steven ons al op te wachten.
De kleerkasten en andere zakken konden net in de auto.
Hein?
We hadden minder plaats dan in het opgaan?
Hoe kan dat nu?
Toen mochten we de elektrische winkel nog op de achterbank zetten,
Nu zei Steven : NEEN dat kan niet.
PFFFFF
Wat gaat er nu weer aan de hand zijn.
Voor we instapten namen we nog afscheid van iedereen en dan waren we weg.
En toen wist ik het waarom we alles in de koffer duwden.
Groote broer was mee.
Maar hij niet alleen.. Ook Loebas was er.
Hij zat braaf ingegespt op de achterbank.
We sprongen uit onze veilige plaatsten en we deden een grote groepsknuffel.
Even hielden we halte in UM.
Snel werd een boompje opgezocht en de vuile was belandde in de wasmand.
Daarna gingen we naar Oma-Grootmoeder-Meter Rita en Opa Vic.
Oh wat was het lang geleden dat ik hen zag.
Ik heb wel 10 min met hun geknuffeld.
Ik denk dat oma-grootmoeder-meter in alle stilte naar de kokschool van de boot was gegaan.
AMAI we hebben lekker gegeten : hapjes, vispannetje en dessert.
Precies zoals op de boot.
Oh wat mis ik de boot al.
Maar tegelijk herinner ik me nu hoe lekker het wel bij hen is.
Ik zal de baasjes stimuleren om toch wat vaker langs te gaan.
Na het eten zag opa Vic er heel moe uit en dus gingen we terug naar huis.
We bleven echter niet lang, want we vertrokken nog op een nieuw avontuur.
De Sloef-voiture werd voorgereden, de Franse kleerkast werd ingeladen en weg waren we.
Naar waar?
Wel ik weet het niet.
Ik heb het gevraagd aan Doortje, maar zei zij dat ik het wel zou zien als we er waren.
PFFFF
Weeral raadsels.
Na bijna vier uurtjes te rijden waren we aan onze slaapplaats voor de nacht.
Een leuk hotelletje.
Samen met de baasjes hebben we nog iets klein gegeten en gedronken.
En nu...
Wel..
Het is tijd voor te gaan slapen..
Want iedereen ligt al in dromenland of hoopt er snel te zijn
Dus
SLAAPWEL
Tot morgen voor het vervolg van dit ongekend avontuur
Sloefie de avonturier.
En natuurlijk ook de Mimi de ontdekkingsreizigster en Honey de routespeurster.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten