Dag 21b - om niet te vergeten

Hallo allemaal,

Wat hadden we gepland vandaag? Niet teveel in feite. We verwachtten dat we allebei niet echt uitgeslapen zouden zijn na de vlucht.

Eerste afspraak was het 9/11 monument, net als de vorige twee bezoeken. Alleen heeft de bureaucratie ondertussen het monument stevig in zijn handen. Omwille van “veiligheidsredenen” kan je niet zomaar meer naar het WTC. Je moet op voorhand een aanvraag indienen en een tijdslot reserveren waarop je mag komen. Het is wel (nog) gratis.

Alleen probleem. Je moet wel de toelating afdrukken. En dus moesten we eerst een printer vinden. Op naar het business center dus. Dat was op het 4^de verdiep volgens de kamerinformatie. Fout dus. Daar was een congres aan de gang voor verzekeringsproducten. Duh. Dus moesten we naar de lobby. En de gratis tickets waren niet zo gratis meer. Printen koste ons uiteindelijk wel wat gringo dineros. Maar tegelijk hebben we ook onze tickets voor Lady Liberty.

Maar niet geklaagd, tijd om op weg te gaan. Times Square heeft verschillende metrostations. Wij kozen uiteindelijk de ingang op 42nd Street. Daar heb je de meeste keuze. Nogal wat treinen gaan richting WTC. We kozen de 1 trein. Die stopt aan alle stationnetjes tussen Harlem en de tip van Manhattan. Het ticket verwees naar de stations van de 2- of 3-lijn. Dus halverwege wisselden van een 1- naar een 2-trein. Uiteindelijk bleek dat niet nodig want ook de 1-lijn heeft een station. Allez, betekende dat we nog wat meer gezonde beweging kregen. Uiteindelijk moesten we bijna volledig langs de site van het WTC lopen tot in ... een wachtrij van enkele honderden meters. Staan die hier allemaal voor het slot van 13u30? Neen dus. Maar er werd ook niet gecontroleerd op het uur. Men probeerde gewoonweg niet teveel mensen tegelijkertijd toe te laten tot ... de volgende wachtrij. Die voor de veiligheidsscan. Ondertussen waren onze tickets al 2 keer gescand.

Tijd voor een halve striptease. Alle metaal moest van het lichaam. En de tassen. En de jassen. En de ... Er waren minstens evenveel veiligheidsagenten als toeristen. Iemand is dus heel veel geld aan het verdienen onder de mom van de veiligheid van het monument. Trouwens zo indrukwekkend was de veiligheid niet. De meeste agenten waren van het type luid schreeuwen en hard gaan lopen.

Na de striptease werd alweer ons ticket gecontroleerd. Het leek wel Oost-Duitsland waar de agenten ook elkaar moesten controleren. We kregen nu ook een rode stip. Gelukkig niet op ons voorhoofd maar wel op de tickets. Eindelijk waren we vrij – of dat dachten we. We konden het terrein opwandelen. Wel moesten we eerst nog een beetje slalommen tussen de betonblokken. De WTC site is namelijk nog altijd een grote bouwwerf. Tiens, daar staan nog veiligheidsagenten. En inderdaad, alweer werden onze tickets gecontroleerd. Gelukkig hadden we een rode stip. Anders??? Oost-Duitsland? Vergeet de KGB niet.

Genoeg gelachen. Tijd om wat stil te worden bij de twee Memorial Pools die liggen op de plaats van de twee ingestorte torens. Langs beide kanten bouwt men ondertussen voort aan de nieuwe WTC torens. WTC 1 is al bijna aan zijn definitieve hoogte. En WTC 4 is ook al aan de wolken aan het krabben.

Na een tijdje keerden we op onze stappen terug. We brachten nog een bezoekje aan het nieuw 9/11 museum. Maar zoals op wel meer plaatsen in NYC is dit goed op weg om de volgende toeristenval te worden. Veel prullen aan dure prijzen omdat er het symbool van de brandweer of de politie opstaat. Wall Street is hier letterlijk om de hoek, of wat dacht je?

Het was ondertussen al na 2 uur. Tijd om het buikje wat bij te vullen met een snelle hap. En dan gingen we op weg naar de volgende stop. Vorig jaar in Yosemite had Steven al wat problemen met zijn meest gebruikte lens. Ze blokkeerde regelmatig en het zoomen ging steeds met schokjes. Nogal ambetant wanneer je wil zoomen tijdens het filmen. In Hawaï was het alweer van dattum. En controle via internet toonde dat de herstelling quasi evenveel kost als een nieuw exemplaar. En met de grootste camerawinkel maar een paar blokken van het hotel - B&H Photo Video - konden we moeilijk anders dan hier eens binnen te stappen. Voor je naar deze winkel gaat, moet je 2 dingen doen: 1) controleren of het toevallig geen Joodse feestdag is - want die leeft de winkel heel nauwgezet na - en 2) je kredietkaarten achter slot en grendel steken.

Het eerste punt was ok. De volgende feestdag is pas binnen enkele weken. Maar het tweede punt. De kamer in het hotel heeft geen kluis ... (Nota van Sandra : Kamer heeft een kluis en een deel van de kaarten zit daar veilig op geborgen ;-) )

Na een beetje stonden we terug buiten met een klein zakje. En we vonden dat we nu wel genoeg geshopt en gewandeld hadden. We gingen dus terug naar het hotel om ons even op te frissen en een klein drankje te nemen bij de conciërge. Een beetje uitrusten dus.

Ook al hadden we nog niet echt honger, toch besloten we rond 6 uur dan toch maar te gaan eten. We wilden namelijk voldoende vroeg te gaan eten. En met een Hard Rock Café op een honderd meter van het hotel, was de keuze snel gemaakt. Ook al was het nog geen 24 uur geleden dat we die van Seattle bezochten? Inderdaad. Zijn we eraan verslaafd? Euh ...

De nachos smaakten. De ijsthee van Sandra smaakte alweer een beetje raar maar het was toch een goed slaapmutsje. Op weg naar de uitgang kwamen we nog langs de HRC shop. En er stonden zoveel mensen voor de uitgang dat we ook nog eens in de shop rondgeneusd hebben. Of wat dacht je? Een shooter van NYC hadden we al. We hebben dus een paar andere dingetjes meegebracht. We hadden nog plaats in de valiezen toch!

En dan konden we eindelijk terug naar het hotel. Buiten begon het effe te druppelen. Hopelijk blijft het droog morgen en de volgende dagen. Maar de weerman is niet optimistisch.

Lees morgen meer ...

Tada. Die van Um.