Hallo lieve
hondenvrienden...
Gelukkig
was ik weer op tijd wakker want mijn baasjes waren vergeten dat het uur
verschoof voor een tweede keer op rij. Maar ik had hun dagelijks krantje dus
goed gelezen en wist dus dat ik moest zorgen dat ze wakker werden. Het was dan ook
al half tien. Blaf blaf tijd voor op te staan, anders komt Made je met de
stofzuiger wakker maken.
Snel kleren
aan en dan ontbijten want straks is alle eten op J Sandra freewheelde wat met toast en
een eitje overeasy ( een paardenoog even omgekeerd op de pan zodat het oog niet
direct zichtbaar is) en Steven ging in Yoghurt staking: tot er yoghurt was met
iets anders dan aardbei of gelijk welke bessensoort, wou hij geen yoghurt meer
horen, zien of smaken.
Terug in de
kajuit ging het typische zeeleven zijn gewone gang. En er werd beslist over wat
ze zouden doen: kajuit hangen, waterbubbels of zetelslapen. Ik stelde voor om
het eerste te doen, zodat we nog wat met mijn vriendjes kon spelen. En ik was
even nieuwsgierig hoe mijn Sandra en Steven deze cruise ervaren hadden. We zijn
immers ver op het einde van de 17daagse en dus wou ik een evaluatie. Ja, mijn
baasjes worden wat analytisch op sommige moment... vooral als de zon met verlof
is en het te koud is om buiten te zitten, beginnen die rare trekjes te vertonen.
Beide kwamen tot de volgende conclusie: de 6 dagen volle zee zijn niet zo
interessant als het weer niet mee zit. Als het mooi weer is kan je nog buiten
zitten en proberen een kleurtje te krijgen. (Nota van Sandra: de staf van de
boot hebben me geconfirmeerd het weer op de zeedagen is meestal grijs, koud en
regenachtig). Maar volgens mijn baasjes doe je er beter aan om tot in Hawaii te
vliegen (eventueel met een paar dagen aan de westkust om het tijdsverschil iets
te overbruggen) en vandaar een 6-10 daagse cruise te nemen. Er zijn voldoende
boten die enkel de eilanden doen en dan heb je gegarandeerd mooier weer. En om
het af te sluiten enkele dagen het strand van Hawaï onveilig maken.
Plots begon
ik maar voorzekerheid te blaffen wat ze hadden de tijd weer eens niet in het
oog gehouden. Sandra had om 13u een afspraakje in de Spa voor wat het maar handen
en voeten te laten spelen en het was 10 voor een. Dus sloeg ze het middagmaal
over en vertrok. Samen met Steven ging ik naar de grill aan het zwembad wat
eten halen: een hamburger en wat frietjes. Omdat we nog wat drank in de kajuit
staan hadden, hebben we die daar maar opgepeuzeld. Mjam blaf mjam.
Nadien
hebben we onze zwembroekjes aangedaan, maar toen zei Steven dat hij naar de
warme bubbels ging en dat ik dus niet mee kon. Ik heb dan maar in de kajuit
naar de golven zitten kijken en wat zitten wachten tot Sandra terug was. Sandra
kwam terug met aan elke pink een schoen hangen. Ik heb me nog net kunnen inhouden
om het niet te hard in de blaf te schieten. Toen ze merkte dat Steven er niet
was, heeft ze ook maar haar badpak aangedaan en ook naar die warme bubbels
gewandeld... met haar schoenen in de zak. Ik denk niet dat ze in de warme
bubbels geweest is hoor, maar tja... Mijn baasjes zijn heel laat terug in de
kajuit toegekomen met een glaasje thee met veel ijs. Ik heb snel even gesnuffeld
want dat leek me geen normale thee te zijn en neen hoor... iemand weet
duidelijk hoe je een IJsthee van het lange eiland moet maken... Sandra vertelde
me dat ze het glas niet direct ging uitdrinken maar ging laten staan als
dessert... Terwijl mijn baasjes zich klaarmaakten heb ik er een beetje van
gedronken. Hihihihi en het smaakte naar meer, dus heb ik toch nog maar een slokje
genomen.
Ik mocht
mee naar het bovendek om iets te gaan knabbelen want ze hadden geen zin in hemd
en vest en deden dus niet mee met de laatste formal nacht van de boot. Maar wat
was het lekker eten. Ik kreeg van Steven een stukje van zijn steak en van
Sandra een stukje raar gepaneerde kip... Ze vonden wel dat ik me wat diende te
gedragen want dat ik niet al te flink naast hen liep. Hoe zou dat nu komen he...
J
Eens terug
in de kajuit heb ik maar direct aan dit berichtje beginnen schrijven zodat ze
niet zagen dat ik van de drank gedronken had voor we vertrokken. Sandra heeft
eens raar naar het glas gekeken en naar mij gepinkt... dus ik denk dat zij het
wel doorhad, maar we hebben toch lekker niets gezegd. Terwijl Steven nog enkele
foto’s aan het knippen en beschrijven is, is Sandra van haar dessert aan het
genieten. Ik wil nog even met mijn nieuw handdoekvriendje de duif spelen, maar
eigenlijk ben ik toch wel wat moe... Misschien ga ik maar beter niet spelen en
ga ik beter in mijn bed kruipen
Slaapwel
mijn lieve mensenvrienden...hik
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten