Haaaaah,
een lange zucht na een lange week.
Het takenlijstje "9 to 5" is grotendeels afgewerkt.
Het takenlijstje "5 to 9" is iets minder afgewerkt.
Maar niet getreurd. Het is 6 uur 's morgens en binnen 45 minuten staat een vriendelijke chauffeur aan de achterdeur. Dus vooruit met de geit.
Een warme douche in een frisse achterkamer verder en we zijn dan toch een beetje wakker aan het worden. De valies staat klaar. Maar 14 kilogram. En de rugzak, maar 13 kilogram.
Dat is uniek! Nu zijn er wel meerdere redenen waarom alles zo weinig weegt. We hebben geen boeken mee. Alles is ingescand. En de valies van sandra was veel zwaarder.
Ondanks het vroege uur zat de brusselse ring al goed vast ter hoogte van Grimbergen. Een beetje porren en grommelen om er ook op te mogen.
Enfin. Daar zijn we dan. De vertrekhal loopt vol mensen maar we hebben er toch al meer gezien hier. Nog even de chauffeur uitgezwaaid en dan naar binnen.
Voor de states staat er al wat volk. Ik ben bummer 20. Maar het merendeel is er voor Atlanta. Gelukkig maar want het vliegtuigje naar New York is tweemaal zo klein!
Ik kan nog een halve exitseat bemachtigen. Mijn linkerbeen zal ik dus kunnen volledig uitstrekken. Het rechter zal wat korter worden.
En kijk, daar begint de telefoon te bleiren. Heet Obama me persoonlijk welkom in de US of A? Nee, natuurlijk niet. Sandra is nog walker en staat me bij met goede raad.
Op naar de file aan de veiligheidsinspectie. Hier is het wat minder chaos dan 6 maand geleden. Geen rijen tot in de Godiva winkel maar keurige wachtrijen afgezet met linten. En ik mag alweer een persoonlijke inspectie ondergaan. De scanner lust geen 501 levi's jeans.
En dan is het nu wachten en wachten en wachten. Elke keer lijkt de VS een beetje verder te liggen. Eindelijk is het zover. De landing naar JFK is ingezet. In de mist, datwel. Net boven de golven van de Atlantische oceaan. Jiha.
Een bijkomend voordeel van exitseats is dat je vaak als eerste van boord kan. Zo gezegd, zo gedaan. Maar 200 meter verder is dat voordeel al ongedaan gemaakt. De trap is stuk. Alweer, wordt er achter mij geroepen.
De techniekers geven het na vijf minuten op. Het zal voor maandag zijn. En dan spurten we verder naar een quasi leeg immigratie kantoor. Vorige keer duurde het een uur, nu maar vijf minuten. Welcome in the US of A!
Wachten, wachten, wachten.
Nog een volle vlucht maar geen uitgangzetels. Dus nu worden beide benen korter. 4 uur lang. Tot in SFO.
Nog een half uurtje en we zijn eindelijk in het schipperskwartier. De vakantie kan beginnen.
Bibi.
maandag 19 oktober 2009
zondag 18 oktober 2009
Dag 8 - Alleen in de stad
Wat een luxe... Vandaag moest ik eens voor niets of niemand uit mijn bed.
Ale de eerste uren toch niet, want Steven die zit nog ergens hoog in de wolken.
Wat had ik nu weer gepland voor vandaag ? Een fietstochtje, een beetje winkelen en onze auto oppikken.
Wat een drukke agenda voor iemand die met verlof is :-)
Treuzelen hielp al zeker niet, dus snel aan de concierge van het hotel vragen hoeveel fiets-verhuur-bedrijven er zo al zijn en of ze geen kortingsbonnen hadden voor de een of de andere? In tijden van crisis is elke dollar er twee waard... Maar buiten de lijst van mogelijke locaties kreeg ik geen echte hulp. Dan maar zelf eerst op onderzoek gaan . De requirements waren gekend, dus zo moeilijk kon het toch al niet meer zijn. Na enkele locaties om prijzen gevraagd te hebben, kreeg ik een beetje honger en vond ik het best de analyse af te ronden met ne goeie koffie.
Na het ontbijt heb ik dan besloten bij de "Bay City Bike" een fiets te huren, want dan diende ik me geen zorgen te maken over het te laat binnenleveren. Of ik nu 4u, 5u of nog langer met de fiets ging rond rijden, het was 1 prijs ($28) die veel lager lag dan bij de concurrentie.... Wat zou het addertje onder het gras zijn? Enfin, ik heb het me maar geriskeerd. Op een zeer professionele manier kreeg ik de handleiding van de fiets uitgelegd (tot en met het verhogen/verlagen van het zadel en hoe het fietsslot het best te gebruiken was). Ik kreeg er gratis en voor niets ook nog enkel tips van routes bij... Maar tja je noemt Sandra of niet, maar ik wist al wat ik wou doen en dus wat diene gast me nog als extra tips wou geven .. die hoefden echt niet... Ik leefde immers al een week in de city en de straten in de buurt kende ik op mijn duimpje.
Fietsje op, fietsje af en zadel toch maar eerst wat hoger zetten.... Fietsje op en fietsten maar. Ik had de Bay Bridge al heel de week enkele seconden per keer mogen bewonderen, en deze keer vond ik dat ik haar eens een beetje van nader bij moest bezoeken...
Dus ben ik maar vrolijk tot daar gefietst en halt gehouden op een van de piers. Met een klein beetje mist had ze echt iets speciaals vond ik.. Deze dubbeldekker brug heeft op elke niveau 5 rijvakken en het was deze brug die 20 jaar geleden tijdens de aardbeving een deel was ingestort. Daar zie je dus niets meer van, maar ze zijn wel aan een nieuwe brug begonnen die normaal tegen 2012 klaar moet zijn.
Nu dat ik eindelijk de brug eens goede bekeken had, kon ik Pier39 en de zeehonden eens een bezoekje brengen. Deze zeehonden zijn daar tijdens diezelfde aardbeving van 20 jaar geleden aan Pier 39 komen schuilen en met geen enkel middel krijgt men ze nog weg. Ze voelen zicht daar zo goed dat ze maar blijven kweken zijn en op dit ogenblik zitten met een kleine 900 op enkele vlotten.
Sommige van deze beesten zijn wat ijveriger dan anderen. Sommige zijn echte kunstenaars... Vooral om het andere geslacht te imponeren (vermoed ik). Amai wat was het warm aan het worden. Nu had ik al meer dan spijt dat ik een lange jeans broek aanhad.
Na dat ik een half uurtje van 'mooie geluiden' en kunsten had genoten, vond ik dat het tijd was om verder te rijden. Volgende halte het hotel. Het was me een beetje te warm en dus short aangetrokken. Juist naast het water loopt dus een pad vanaf Fishermans Warf tot de Golden Gate dat enkel toegankelijk is voor voetgangers, lopers, fietsers en bladers.. geen motors of auto's toegelaten. Ook al zijn er 2 serieuze hellingen, het is een must voor elke toerist die een beetje tijd heeft.
Daar ik de golden gate al afgewandeld had, heb ik deze maar gelaten voor wat ze was en heb ik de mooie en dure buurt even gaan bewonderen. Daar zou nu echt wel kunnen wonen ze; Niet te ver van de binnen stad, en niet te ver van het strand en de zee; Meestal mooi weer en tamelijk stabiele temperaturen.. wat wil ne mens nu nog meer.
Rond de 3en begon ik een beetje honger en dorst te krijgen, en wetende dat ik de auto tegen 5 u mocht gaan oppikken, was het tijd om langzaam terug te keren naar Fishermans Warf. Tegen iets na 4en heb ik de fiets mooi binnen geleverd, ben ik me even gaan verfrissen in het hotel. Even snel raad gevraagd aan de concierge over hoe ik het beste naar Union Square geraakte, maar geen van zijn mogelijkheden (cable car, taxi, ...) leken me ideaal. Dus ben ik maar te voet vertrokken : Eerst Columbus afgewandeld, daarna Powell street en zo tot Bush street.
Wat gingen die cable cars toch een pak sneller de berg op en af... Maar geen getreur. Het was mooi weer en ik had tijd. Als of ik het er voorgedaan had, maar stipt om 5 u stap ik het Alamo kantoor binnen en een kleine 20 minuten reed ik in een Jeep (neen niet zo iets met een open dak, maar een 4x4 van het merk Jeep) naar het hotel. Voor de zekerheid had ik de makkelijkste weg terug genomen, enkel was ik wel vergeten dat dat ook betekende dat ik direct na het instappen de eerste heuvels mocht trotseren. Al bij al viel dat goed mee en ben ik zonder enige problemen op de parking van het hotel geraakt.
Het enige wat me nu nog te doen stond, was wachten. Daar dat wel nog even ging duren, ben ik maar nog iets gaan eten en nog even wat water gaan kopen. Terwijl ik aan het betalen was, kreeg ik dan uiteindelijk een sms van Steven: hij had een taxi genomen en was onderweg van de luchthaven.
Perfecte timing noemen ze dat dus... Beide op hetzelfde uur aangekomen aan het hotel...
Daar Steven nu al heel lang op was, sluit ik deze dag ook maar wat vroeger af dan normaal..
DADA...
Zaza
Ale de eerste uren toch niet, want Steven die zit nog ergens hoog in de wolken.
Wat had ik nu weer gepland voor vandaag ? Een fietstochtje, een beetje winkelen en onze auto oppikken.
Wat een drukke agenda voor iemand die met verlof is :-)
Treuzelen hielp al zeker niet, dus snel aan de concierge van het hotel vragen hoeveel fiets-verhuur-bedrijven er zo al zijn en of ze geen kortingsbonnen hadden voor de een of de andere? In tijden van crisis is elke dollar er twee waard... Maar buiten de lijst van mogelijke locaties kreeg ik geen echte hulp. Dan maar zelf eerst op onderzoek gaan . De requirements waren gekend, dus zo moeilijk kon het toch al niet meer zijn. Na enkele locaties om prijzen gevraagd te hebben, kreeg ik een beetje honger en vond ik het best de analyse af te ronden met ne goeie koffie.
Na het ontbijt heb ik dan besloten bij de "Bay City Bike" een fiets te huren, want dan diende ik me geen zorgen te maken over het te laat binnenleveren. Of ik nu 4u, 5u of nog langer met de fiets ging rond rijden, het was 1 prijs ($28) die veel lager lag dan bij de concurrentie.... Wat zou het addertje onder het gras zijn? Enfin, ik heb het me maar geriskeerd. Op een zeer professionele manier kreeg ik de handleiding van de fiets uitgelegd (tot en met het verhogen/verlagen van het zadel en hoe het fietsslot het best te gebruiken was). Ik kreeg er gratis en voor niets ook nog enkel tips van routes bij... Maar tja je noemt Sandra of niet, maar ik wist al wat ik wou doen en dus wat diene gast me nog als extra tips wou geven .. die hoefden echt niet... Ik leefde immers al een week in de city en de straten in de buurt kende ik op mijn duimpje.
Fietsje op, fietsje af en zadel toch maar eerst wat hoger zetten.... Fietsje op en fietsten maar. Ik had de Bay Bridge al heel de week enkele seconden per keer mogen bewonderen, en deze keer vond ik dat ik haar eens een beetje van nader bij moest bezoeken...
Dus ben ik maar vrolijk tot daar gefietst en halt gehouden op een van de piers. Met een klein beetje mist had ze echt iets speciaals vond ik.. Deze dubbeldekker brug heeft op elke niveau 5 rijvakken en het was deze brug die 20 jaar geleden tijdens de aardbeving een deel was ingestort. Daar zie je dus niets meer van, maar ze zijn wel aan een nieuwe brug begonnen die normaal tegen 2012 klaar moet zijn.
Nu dat ik eindelijk de brug eens goede bekeken had, kon ik Pier39 en de zeehonden eens een bezoekje brengen. Deze zeehonden zijn daar tijdens diezelfde aardbeving van 20 jaar geleden aan Pier 39 komen schuilen en met geen enkel middel krijgt men ze nog weg. Ze voelen zicht daar zo goed dat ze maar blijven kweken zijn en op dit ogenblik zitten met een kleine 900 op enkele vlotten.
Sommige van deze beesten zijn wat ijveriger dan anderen. Sommige zijn echte kunstenaars... Vooral om het andere geslacht te imponeren (vermoed ik). Amai wat was het warm aan het worden. Nu had ik al meer dan spijt dat ik een lange jeans broek aanhad.
Na dat ik een half uurtje van 'mooie geluiden' en kunsten had genoten, vond ik dat het tijd was om verder te rijden. Volgende halte het hotel. Het was me een beetje te warm en dus short aangetrokken. Juist naast het water loopt dus een pad vanaf Fishermans Warf tot de Golden Gate dat enkel toegankelijk is voor voetgangers, lopers, fietsers en bladers.. geen motors of auto's toegelaten. Ook al zijn er 2 serieuze hellingen, het is een must voor elke toerist die een beetje tijd heeft.
Daar ik de golden gate al afgewandeld had, heb ik deze maar gelaten voor wat ze was en heb ik de mooie en dure buurt even gaan bewonderen. Daar zou nu echt wel kunnen wonen ze; Niet te ver van de binnen stad, en niet te ver van het strand en de zee; Meestal mooi weer en tamelijk stabiele temperaturen.. wat wil ne mens nu nog meer.
Rond de 3en begon ik een beetje honger en dorst te krijgen, en wetende dat ik de auto tegen 5 u mocht gaan oppikken, was het tijd om langzaam terug te keren naar Fishermans Warf. Tegen iets na 4en heb ik de fiets mooi binnen geleverd, ben ik me even gaan verfrissen in het hotel. Even snel raad gevraagd aan de concierge over hoe ik het beste naar Union Square geraakte, maar geen van zijn mogelijkheden (cable car, taxi, ...) leken me ideaal. Dus ben ik maar te voet vertrokken : Eerst Columbus afgewandeld, daarna Powell street en zo tot Bush street.
Wat gingen die cable cars toch een pak sneller de berg op en af... Maar geen getreur. Het was mooi weer en ik had tijd. Als of ik het er voorgedaan had, maar stipt om 5 u stap ik het Alamo kantoor binnen en een kleine 20 minuten reed ik in een Jeep (neen niet zo iets met een open dak, maar een 4x4 van het merk Jeep) naar het hotel. Voor de zekerheid had ik de makkelijkste weg terug genomen, enkel was ik wel vergeten dat dat ook betekende dat ik direct na het instappen de eerste heuvels mocht trotseren. Al bij al viel dat goed mee en ben ik zonder enige problemen op de parking van het hotel geraakt.
Het enige wat me nu nog te doen stond, was wachten. Daar dat wel nog even ging duren, ben ik maar nog iets gaan eten en nog even wat water gaan kopen. Terwijl ik aan het betalen was, kreeg ik dan uiteindelijk een sms van Steven: hij had een taxi genomen en was onderweg van de luchthaven.
Perfecte timing noemen ze dat dus... Beide op hetzelfde uur aangekomen aan het hotel...
Daar Steven nu al heel lang op was, sluit ik deze dag ook maar wat vroeger af dan normaal..
DADA...
Zaza
Dag 7 - Oracle Openworld IV
Laatste dag van het congres, maar we gaan er nog eens helemaal voor.
Om 9 uur was ik al in Moscone toegekomen en ben ik vandaar uit verder gewandeld naar het Palace Hotel.
Vandaag vertoefde ik vooral daar want de sessies die ik koos gingen vooral over kwaliteit van de applicatie en hoe dit te bewijzen. Blijkbaar had Oracle daar ook nu een set van tools voor gemaakt en daar wou ik nu wel eens het fijne over weten.
Tussen de sessies door even snel naar mijn mails gekeken, een koffie gedronken en iets gegeten, want veel tijd was er echt niet... Sommige sprekers hadden het blijkbaar moeilijk om niet uit te lopen.
Om 4 uur was het dan zover... Het congres werd officieel afgesloten... En hoe kon je dat nu beter doen dan via een fuif. Tot 6 uur kon je eten en drinken zoveel je maar wou en kon je luisteren naar een groepje van Oracle mensen die nummers van je jaren 80 - 90 speelden... Amai die waren goed en ze hadden zeker geen vrees voor zo'n massa te spelen.
Iets voor zessen wou ik dan met de bus naar het hotel, maar dat lukte dus niet. Al het verkeer was tijdelijk verboden rond het Moscone Center omdat President Omabama in het hotel juist naast het congrescentrum zat en we dus dienden te wachten tot de veiligheidsmensen hun akkoord gaven. Van heel in de verte (zo'n 100 meter) heb ik den Obama dus kunnen bewonderen. Hij was wel omringd door een troep veiligheidsmensen, maar toch. ik was erbij :-)
Eens op het hotel was het schitterend weer en wou ik van de zonsondergang profiteren... Dus snel de ene rugzak in de kamer gelaten en de andere rugzak genomen en op pad. Oei opkomende mist... Stilletjes hoopte ik dat ik toch nog iets kon zien en ja hoor... Het duurde niet lang voor de ik de perfecte plaats gevonden had om de golden gate EN alcatraz in de mist te kunnen bewonderen .
Nog even verder door fishermans warf gewandeld en dan langzaam terug gewandeld naar het hotel. Een foto'tje bij nacht van Ghirardelli's - chocolade producent bij uitstek - mocht natuurlijk niet ontbreken.
Vanaf morgen ben ik officieel in verlof... oei dat gaat vreemd doen...
Ik zal maar eens goed nadenken vannacht wat ik met deze vrije vrijdag ga doen...
Om 9 uur was ik al in Moscone toegekomen en ben ik vandaar uit verder gewandeld naar het Palace Hotel.
Vandaag vertoefde ik vooral daar want de sessies die ik koos gingen vooral over kwaliteit van de applicatie en hoe dit te bewijzen. Blijkbaar had Oracle daar ook nu een set van tools voor gemaakt en daar wou ik nu wel eens het fijne over weten.
Tussen de sessies door even snel naar mijn mails gekeken, een koffie gedronken en iets gegeten, want veel tijd was er echt niet... Sommige sprekers hadden het blijkbaar moeilijk om niet uit te lopen.
Om 4 uur was het dan zover... Het congres werd officieel afgesloten... En hoe kon je dat nu beter doen dan via een fuif. Tot 6 uur kon je eten en drinken zoveel je maar wou en kon je luisteren naar een groepje van Oracle mensen die nummers van je jaren 80 - 90 speelden... Amai die waren goed en ze hadden zeker geen vrees voor zo'n massa te spelen.Iets voor zessen wou ik dan met de bus naar het hotel, maar dat lukte dus niet. Al het verkeer was tijdelijk verboden rond het Moscone Center omdat President Omabama in het hotel juist naast het congrescentrum zat en we dus dienden te wachten tot de veiligheidsmensen hun akkoord gaven. Van heel in de verte (zo'n 100 meter) heb ik den Obama dus kunnen bewonderen. Hij was wel omringd door een troep veiligheidsmensen, maar toch. ik was erbij :-)
Eens op het hotel was het schitterend weer en wou ik van de zonsondergang profiteren... Dus snel de ene rugzak in de kamer gelaten en de andere rugzak genomen en op pad. Oei opkomende mist... Stilletjes hoopte ik dat ik toch nog iets kon zien en ja hoor... Het duurde niet lang voor de ik de perfecte plaats gevonden had om de golden gate EN alcatraz in de mist te kunnen bewonderen .
Nog even verder door fishermans warf gewandeld en dan langzaam terug gewandeld naar het hotel. Een foto'tje bij nacht van Ghirardelli's - chocolade producent bij uitstek - mocht natuurlijk niet ontbreken.
Vanaf morgen ben ik officieel in verlof... oei dat gaat vreemd doen...
Ik zal maar eens goed nadenken vannacht wat ik met deze vrije vrijdag ga doen...
zaterdag 17 oktober 2009
Dag 6 - Oracle Openworld III
Dag 3 van Oracle OpenWorld 2009 en deze keer was ik vooral benieuwd naar de sessie van de namiddag. Deze namidag stond een sessie met Larry Ellison (de CEO van Oracle) en S. Gopalakrishnan (de CEO van Infosys) gepland.
Eerst mocht de indier zijn zegje doen en kwam mr. Oracle zelf aan het woord. Het klopte dus niet dat een CEO er niets zou van begrijpen, want jongens Larry kon het goed verkopen. En trots dat hij was dat hij de 'supermachine' van IBM verslagen had met zijne nieuwe machine.
Toen mocht de suprise op het podium komen : de gouverneur van Californië. En wie zou dat nu wel kunnen wezen hoor ik jullie al denken. Wel als ik zeg "I'll be back!", "Hasta la Vista, Baby", "pumping you up" dan kent de helft van de lezers misschien wie het was. Maar als ik dan ook verklap dat hij Oosternrijker was, acteur was ....
Wie het met al deze tips niet weet, kent waarschijnlijk Arnold Schwarzenegger niet.
Arnold wist iedereeen aan het lachen te krijgen met zijn leuke praatjes, maar na een tijdje begon hij echt zijn speech...
In de avond was er nog een speciaal concert voorzien van gekende namen zoals Aerosmith, Roger Daltry, the Wailers, and Three Dog Night . Maar ik was eigenlijk een beetje te moe en heb dan beslist om terug naar het hotel te gaan en daar was te rusten.
daag
zaza
Eerst mocht de indier zijn zegje doen en kwam mr. Oracle zelf aan het woord. Het klopte dus niet dat een CEO er niets zou van begrijpen, want jongens Larry kon het goed verkopen. En trots dat hij was dat hij de 'supermachine' van IBM verslagen had met zijne nieuwe machine.
Toen mocht de suprise op het podium komen : de gouverneur van Californië. En wie zou dat nu wel kunnen wezen hoor ik jullie al denken. Wel als ik zeg "I'll be back!", "Hasta la Vista, Baby", "pumping you up" dan kent de helft van de lezers misschien wie het was. Maar als ik dan ook verklap dat hij Oosternrijker was, acteur was ....
Wie het met al deze tips niet weet, kent waarschijnlijk Arnold Schwarzenegger niet.
Arnold wist iedereeen aan het lachen te krijgen met zijn leuke praatjes, maar na een tijdje begon hij echt zijn speech...
In de avond was er nog een speciaal concert voorzien van gekende namen zoals Aerosmith, Roger Daltry, the Wailers, and Three Dog Night . Maar ik was eigenlijk een beetje te moe en heb dan beslist om terug naar het hotel te gaan en daar was te rusten.
daag
zaza
Dag 5 - Oracle Openworld II
Hi Everyone,
Dag 2 van Openworld... dus ik mocht niet te lang treuzelen.
Uiteindelijk had de bus van iets voor 9 uur.
Maar zonder een goede koffie kan je niet aandachtig luisteren, dus ben ik maar eerst nog de Starbuck binngen gelopen.
Met ongeveer 40.000 inschrijvingen en ruim 1.800 sessies is dit een groots event. Waar je gaat of staat kom je dus werkelijk wel mensen tegen die met een Oracle Conferentie Badge rondlopen. En serieuze files bij Starbucks waren ook een van de gevolgen.. Maar ik heb wel geduldig gewacht tot beurt was en ik eindelijk een "Venti Cafe Latte to go" kon vragen.
Na de hele dag aandacht geluisterd te hebben naar zowel Siebel als Peoplesoft succesverhalen, was het tijd om terug naar het hotel te keren.
Na een avondje Hard Rock, een avondje Hooters wou ik wel eens Indisch eten.
Maar is dat wel te combineren met de goeie Football match die ik echt wou zien..
Dus ben ik maar gaan raad vragen bij de concierge van het hotel en guess what :
Op zo'n 3 blokken van het hotel is een ierse sportsbar waarvan de eigenaar indier is en in de keuken staat. Dus daarg ben ik iets gaan eten en een biertje gaan drinken terwijl de football werd live weergegeven.
Nadien, heb ik nog even de administratie gedaan en was het tijd om mijn oogjes dicht te doen ...
Tot de volgende keer.
Dag 2 van Openworld... dus ik mocht niet te lang treuzelen.
Uiteindelijk had de bus van iets voor 9 uur.
Maar zonder een goede koffie kan je niet aandachtig luisteren, dus ben ik maar eerst nog de Starbuck binngen gelopen.
Met ongeveer 40.000 inschrijvingen en ruim 1.800 sessies is dit een groots event. Waar je gaat of staat kom je dus werkelijk wel mensen tegen die met een Oracle Conferentie Badge rondlopen. En serieuze files bij Starbucks waren ook een van de gevolgen.. Maar ik heb wel geduldig gewacht tot beurt was en ik eindelijk een "Venti Cafe Latte to go" kon vragen.
Na de hele dag aandacht geluisterd te hebben naar zowel Siebel als Peoplesoft succesverhalen, was het tijd om terug naar het hotel te keren.
Na een avondje Hard Rock, een avondje Hooters wou ik wel eens Indisch eten.
Maar is dat wel te combineren met de goeie Football match die ik echt wou zien..
Dus ben ik maar gaan raad vragen bij de concierge van het hotel en guess what :
Op zo'n 3 blokken van het hotel is een ierse sportsbar waarvan de eigenaar indier is en in de keuken staat. Dus daarg ben ik iets gaan eten en een biertje gaan drinken terwijl de football werd live weergegeven.
Nadien, heb ik nog even de administratie gedaan en was het tijd om mijn oogjes dicht te doen ...
Tot de volgende keer.
dinsdag 13 oktober 2009
Dag 4 - Oracle Open World I
Hallo daar aan de andere kant,
hoe is het toch mogelijk, maar deze ochtend was het weer raar.
Mijn ipod (die nog op Belgisch tijd stond) maakte mij wakker want ik diende dringend naar een vergadering vertrekken. De vergadering was om 2u in de namiddag in Belgie, en dus was bibi om 5u wakker. Snel even mijn mailtjes nagekeken en dan nog even wat verder geslapen. Uiteindelijk ben ik dan toch rond 8 u uit mijn bed gekomen en me klaargemaakt. Daar ik toch me al ingeschreven heb, kan ik rechstreeks naar een van de sessies gaan.
Na de lange dag heb ik de shuttle terug genomen naar het hotel en ga ik nu in mijn bedje kruipen...
Tot morgen
Sandra
hoe is het toch mogelijk, maar deze ochtend was het weer raar. Mijn ipod (die nog op Belgisch tijd stond) maakte mij wakker want ik diende dringend naar een vergadering vertrekken. De vergadering was om 2u in de namiddag in Belgie, en dus was bibi om 5u wakker. Snel even mijn mailtjes nagekeken en dan nog even wat verder geslapen. Uiteindelijk ben ik dan toch rond 8 u uit mijn bed gekomen en me klaargemaakt. Daar ik toch me al ingeschreven heb, kan ik rechstreeks naar een van de sessies gaan.
Na de lange dag heb ik de shuttle terug genomen naar het hotel en ga ik nu in mijn bedje kruipen...
Tot morgen
Sandra
Dag 3 - parade, airshow en andere dingen
Hi, (of beter : hallo)
Aiaia, om 5 uur was ik weer klaar wakker. Toch een beetje vroeg voor op te staan, dus heb ik mijn laptop maar genomen en wat zitten surfen. Nadat ik gisteren enkele winkelstraten had afgelopen opzoek naar RadioShack, bleek dat er eentje was op 3 straten van het hotel. Dus een kleine wandeling later en een beetje rondkijken verder,vond ik de winkel een beetje weggestoken in een shopping mall. Daar bleek dat de regel nog steeds geldig was: een nieuwe gsm (met sim) is goedkoper dan enkel een nieuwe simkaart. Tja.. economie was ooit een hoofdvak, dus was de beslissing snel gevallen : een nieuwe GSM. En wat doe je met een gsm ? Juist ja, naar Steven bellen en wat bleek : Niet thuis... Dan maar eens naar mijn ouders geprobeerd, en oef... toch iemand die opnam :-)
Daar een van mijn collega's, die mijn backup mag spelen, tot en met vorige vrijdag met verlof was, hadden we afgesproken elkaar te bellen om zondag. Nu dat ik mijn amerikaanse nummer had, ben ik terug naar de kamer gegaan en hebben we alle openstaande dingen met elkaar overlopen.
Gisteren hadden de Blue Angels forfait gegeven op de vliegshow, maar vandaag gingen ze zeker hun kunsten laten zien... Dus na dat ik al mijn telefoontjes en sms'jes afgewerkt had, was het juist tijd om de start van de vliegshow mee te maken. Maar toen ik het hotel buitenstapte, was er parade voor de deur aan het voorbij trekken. De Italiaanse parade had weg van een soort van carnaval, gecombineerd met een parade met oude wagens en muziekkorpsen uit de buurt. Een ding was zeker, het verkeer zat serieus in de knoop en dat zou nog wel even zou blijven.
De parade was juist gedaan en de vliegshow was langzaam naar zijn hoogte punt aan het gekomen en dus was het tijd om snel een goed plaatsje op te zoeken. Het weer viel niet zo goed mee, maar de vliegers toonden hun kunstjes. Amai, sommige moeten toch een goede maag hebben en over een groote portie lef.. Maar de Blue Angels waren de max.
Na de show vond ik het tijd om toch eens de shuttle bus te nemen. Sinds deze ochtend staat er een bus om de 10 minuten voor deur om de mensen die naar het congres willen tot daar te voeren.. De rit duurde zo'n 40 minuten, terwijl het maar zo'n 20 minuten zo mogen geduurd hebben, daar iedereen ook van de vliegshow naar huis trok.
Oef ik wist mijn email adres nog, want dat was alles dat je diende te kennen om je in te schrijven op het congres. In ruil voor dat adres kreeg je op 2 verschillende plaatsen de badge en het rugzak met inhoud.
De terugrit was een pak sneller en dus kon makkelijk kiezen waar ik iets wou gaan drinken en eten. Hier in de buurt zijn zoveel verschillende restaurants dat je niet twee maal naar hetzelfde restaurant moet gaan. Na het hotel, het Hard Rock Cafe, vond ik dat ik nog even wat herinneringen mocht halen uit mijn studietij : Hooters is hier juist achter de hoek en zouden de chicken wings nog steeds zo lekker zijn. Ik kan je nu confirmeren, de wings waren hot en verschikkelijk lekker.
Voila, zo zag er mijn 3de dag uit.. volgepakt met totaal verschillende dingen, ...
Tot morgen,
Zaza
Aiaia, om 5 uur was ik weer klaar wakker. Toch een beetje vroeg voor op te staan, dus heb ik mijn laptop maar genomen en wat zitten surfen. Nadat ik gisteren enkele winkelstraten had afgelopen opzoek naar RadioShack, bleek dat er eentje was op 3 straten van het hotel. Dus een kleine wandeling later en een beetje rondkijken verder,vond ik de winkel een beetje weggestoken in een shopping mall. Daar bleek dat de regel nog steeds geldig was: een nieuwe gsm (met sim) is goedkoper dan enkel een nieuwe simkaart. Tja.. economie was ooit een hoofdvak, dus was de beslissing snel gevallen : een nieuwe GSM. En wat doe je met een gsm ? Juist ja, naar Steven bellen en wat bleek : Niet thuis... Dan maar eens naar mijn ouders geprobeerd, en oef... toch iemand die opnam :-)
Daar een van mijn collega's, die mijn backup mag spelen, tot en met vorige vrijdag met verlof was, hadden we afgesproken elkaar te bellen om zondag. Nu dat ik mijn amerikaanse nummer had, ben ik terug naar de kamer gegaan en hebben we alle openstaande dingen met elkaar overlopen.
Gisteren hadden de Blue Angels forfait gegeven op de vliegshow, maar vandaag gingen ze zeker hun kunsten laten zien... Dus na dat ik al mijn telefoontjes en sms'jes afgewerkt had, was het juist tijd om de start van de vliegshow mee te maken. Maar toen ik het hotel buitenstapte, was er parade voor de deur aan het voorbij trekken. De Italiaanse parade had weg van een soort van carnaval, gecombineerd met een parade met oude wagens en muziekkorpsen uit de buurt. Een ding was zeker, het verkeer zat serieus in de knoop en dat zou nog wel even zou blijven.
De parade was juist gedaan en de vliegshow was langzaam naar zijn hoogte punt aan het gekomen en dus was het tijd om snel een goed plaatsje op te zoeken. Het weer viel niet zo goed mee, maar de vliegers toonden hun kunstjes. Amai, sommige moeten toch een goede maag hebben en over een groote portie lef.. Maar de Blue Angels waren de max.
Na de show vond ik het tijd om toch eens de shuttle bus te nemen. Sinds deze ochtend staat er een bus om de 10 minuten voor deur om de mensen die naar het congres willen tot daar te voeren.. De rit duurde zo'n 40 minuten, terwijl het maar zo'n 20 minuten zo mogen geduurd hebben, daar iedereen ook van de vliegshow naar huis trok.
Oef ik wist mijn email adres nog, want dat was alles dat je diende te kennen om je in te schrijven op het congres. In ruil voor dat adres kreeg je op 2 verschillende plaatsen de badge en het rugzak met inhoud.
De terugrit was een pak sneller en dus kon makkelijk kiezen waar ik iets wou gaan drinken en eten. Hier in de buurt zijn zoveel verschillende restaurants dat je niet twee maal naar hetzelfde restaurant moet gaan. Na het hotel, het Hard Rock Cafe, vond ik dat ik nog even wat herinneringen mocht halen uit mijn studietij : Hooters is hier juist achter de hoek en zouden de chicken wings nog steeds zo lekker zijn. Ik kan je nu confirmeren, de wings waren hot en verschikkelijk lekker.
Voila, zo zag er mijn 3de dag uit.. volgepakt met totaal verschillende dingen, ...
Tot morgen,
Zaza
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
