Dag 7 : On the road to San Francisco

Goede morgen lieve lezers, 

Deze nacht hebben we geslapen als een roos. Onze wekker stond wel op want we hadden een lange rit voor ons. Vandaag zouden we immers van San Dimas naar San Francisco rijden. Volgens mijn vriendje Tom zou dit ongeveer 6u duren. Alleen weten Sandra en ikzelf dat dit bijna nooit zal lukken. Na een douche voor Sandra en een hondenwasje voor mij gingen we om een pannenkoekje. In een Holiday Inn Express heb je immers een gratis ontbijt en daarbij horen versgebakken pannenkoeken. Ik was zo flink geweest de laatste dagen dat ik op het knopje mocht drukken.  

Deze ochtend was mijn nieuw vriendje ook heel flink. Hij of zij ( ik weet nog niet goed of het een vrouwtje of een mannetje is) kwam voor de eerste keer echt buiten. De vorige dagen wou hij wel met mij spelen maar van andere mensen om zich heen wou hij niets weten. Vandaar dat we nu heel snel een foto wilden maken in het geval hij/zij terug weg zou kruipen.

 

Sandra wou voor we begonnen aan de lange route wel een lekkere Starbucks koffie, want zonder cafeïne kan je niet heel geconcentreerd blijven. Zo overtuigde ze me. Toen we uitcheckten uit het hotel vroeg ik de jongen waar de dichtstbijzijnde Starbucks was. Hij vertelde ons naar links rijden wanneer je uit de parking komt, dan rij je onder de autostrade door en het 3de licht nadien heb je een Starbucks.  Gelukkig geloofde ik niet zo veel van die jongen zijn uitleg en vroeg ik mijn vriendje Tom om raad. En weet je wat die zei: je rijdt uit de parking naar rechts, ga onder de autostrade tot aan het 3de licht.  We vermoeden dat de jongen van de receptie nog niet zo goed het verschil weet tussen Links en Rechts, maar we zijn het hem niet gaan zeggen hoor. 

We moesten even aanschuiven en met een Venti Cafe Latte in de wagen, vertrokken we dan. Sandra vond het een goed idee om geen tolroute te nemen, want het zou toch maar max 15 min uitmaken.. Dus vertrokken we vol goede moed. Zelfs ik ging een stukje van de rit voor mijn rekening nemen, zodat Sandra even kon uitrusten. 

Na een hele lange tijd steeds rechtdoor te rijden en niet veel anders te zien dan in de verte een wagen voor jou of een vrachtwagen net achter jou, was ik het een beetje beu aan het worden. Ik ben dan maar observator geworden. En niet veel later denk ik dat ik de schaapjes aan het observeren was. Sandra heeft me lekker laten indutten, terwijl zij op autopiloot de kilometers afmaalde. 

Op een bepaald ogenblik kwam er plots een rare geur in mijn neusgaten en ben ik hard beginnen blaffen. Sandra vertelde me dat ik rustig moest blijven want dat we gewoon een enorm veebedrijf voorbijreden. Het bedrijf moet zo een 2 km lang geweest zijn langs de autostrade. je zag koeien/kalven/stieren tot in de verte. Jullie weten hoe een boerderij ruikt he, wel doe dit nu maar 10x en dan weet je hoe het daar ‘goed’ rook. Toen we het bedrijf voorbij waren, viel ik terug in slaap. Sandra heeft me nadien verteld dat we nog zo’n kolossaal bedrijf zijn voorbijgereden maar dat daar absoluut niets van te ruiken was. 

Na de warmte van San Dimas ( > 30 graden), kwamen we op een bepaald ogenblik in een heel koud stuk (< 10 graden) en Sandra heeft toen even de airco afgezet, want ik begon een beetje te rillen van de kou.  Nadien reden we volgens mij door een uitloper van de woestijn, want er was nergens een groen blaadje meer te zien en het was er terug lekker warm.  

Rond 13u waren we net voor halfweg, maar onze auto kreeg wat dorst liet hij weten. Daar we toch al een hele tijd aan het rijden waren, heb ik Sandra gevraagd of we geen korte pitstop konden inlassen zodat we alle 3 een nieuwe vulling konden nemen.   Ik weet niet of het er iets mee te maken heeft, maar nadien hebben we enkel nog traag verkeer, omleggingen, wegwerkzaamheden, … tegengekomen. Op een bepaald ogenblik hebben we een half uurtje gewoon op dezelfde plaats gestaan. Sandra vertelde me dat er waarschijnlijk een ongeluk was gebeurd en dat ze bezig waren de baan vrij te maken. En ze had gelijk hoor… toen we uiteindelijk terug begonnen te bollen en zo’n 5 km verder stond er vrachtwagen aan de kant waar ooit een aanhangwagen had aangehangen en de stukken van een auto (mercedes aan het symbooltje te zien) die mooi op een hoopje waren geduwd. Sandra denkt dat de mensen die erin zaten er waarschijnlijk niet zo goed zijn uitgekomen. 

Na 6u30 rijden kwamen we de eerste tekenen van San Francisco tegen. De mededeling van 130 mijl deed ons echter vermoeden dat we nog een tijdje in de wagen zouden zitten. Sandra hield goed vol met de kilometers af te malen. De laatste 50 km zijn we een beetje van de een naar de andere autostrade gestuurd. Een deeltje was super grappig: we diende de autostrade te verlaten, reden 1km door het centrum van een stadje om nadien een andere autostrade terug op te rijden. De Amerikanen zouden zo goed in alles te organiseren, en toch bestaat zo’n situatie… woef woef (= hihi) 

Uiteindelijk na nog een leuke file om San Francisco City binnen te geraken, zijn we aan het hotel geraakt rond 18u. Dit betekent we er net geen 8u over gedaan hebben. Maar toen begon het leuke deel van de dag. Sandra diende in te checken in het hotel met haar kredietkaart van Ask4it. Alleen… zat deze kaart nog goed verstop in haar bagage en had ze geen zin om de bagage te openen in de lobby. De receptioniste stelde een aantal grandioze ideeën voor vond ze zelf: gebruik je privé kaart voor de eerste nacht, open je bagage in de gang hier net naast, zeg je laatste 4 cijfers van je kaart, ….  Maar als je de kaart zelf niet in je handen hebt is het moeilijk om de cijfers zo maar op te zeggen.   Uiteindelijk gaf ik haar het idee: kijk eens op je gsm naar de bank applicatie.  En ja hoor, daar vonden we samen zowel de eerste 4 als de laatste 4 cijfers van de mastercard. JIHA, we kunnen het inchecken afwerken.  Nu, de mevrouw had super nieuws: daar we al zo vaak geweest waren en goede klant waren van de Holiday Inn groep hadden we een upgrade gekregen. We kregen een suite met een super uitzicht. 

Nadat we onze bagage afgezet hadden op de kamer een pitstop gemaakt hadden, zijn we naar Fishermans’ Wharf gereden.  Sandra en ik hebben immers een traditie om elke keer dat we hier toekomen tot aan de Fishermans’ Wharf te gaan en bij HRC (hard Rock Cafe) iets te gaan eten. 

Na ons drankje en hapje zijn we teruggereden naar het hotel en even goede dag gaan zeggen aan Luis, de persoon die verantwoordelijk is voor de Lounge. Hij wist blijkbaar nog de naam van Sandra en mij. Na een korte babbel zijn we terug naar de kamer gegaan en hebben we enkele minuten gewoon aan de venster staan gapen. 

Sandra had vandaag al heel veel gedaan dus zij mocht rusten. Maar ik had nog een belangrijke taak voor we gingen slapen: de blog van vandaag schrijven. Nu dat dit klaar is kunnen we gaan slapen.  

Slaapwel  

Sloefie (en het slapende vriendje) 

S10 : Oracle Open World - Dag 4

Goede morgen lieverds van mij,

Vandaag is het donderdag en het was de laatste dag van het Oracle congres.  Na de douche en een cappuccino in de clublounge waren Sandra en ik klaar voor de sessie.

Wat ons direct op viel was dat het wel heel stil om 8u30. Blijkbaar waren er dus velen die naar het concert waren gegaan en dus heel laat terug waren geraakt in hun hotel.  In de eerste sessie zaten we met 10 man, in de tweede waren we al met 20 man en toen de 3^de sessie om 12u begon was de zaal zo goed als vol gelopen. 

Na de lunch in het zonnetje was het tijd voor de laatste sessies van het congres. De presentators waren nog met volle overtuiging aan hun uitleg bezig, maar Sandra had er duidelijk niet veel zin meer in .   We zijn even naar het hotel teruggelopen om de rugzak af te zetten en dan konden we mee doen aan ‘It is a wrap’.  Dit is het laatste wat op het programma staat : een drink met hapjes opgeluisterd met enkele kleine groepjes. De laatste groep is ook de steeds terugkerende groep : de 500. Het is een groep bestaande uit Oracle mensen zelf.

 Zoals elk jaar amuseerden we ons op dit klein feestje. Maar zoals leuke dingen kwam ook aan dit een einde.  Eens het feestje teneinde liep zijn Sandra en ik nog wat in het stad gaan wandelen  om nadien af te zakken naar de Clublounge …

Na nog enkele drankjes en een Cappuccino om mee te nemen naar de kamer, hebben we ons op ons plaatsje in het bed gelegd en nog wat gezapt.  Nu dat het 22u is, is het tijd om de lichtjes uit te doen . 

Slaapwel bloglezertjes

Sloefie

S9 : Oracle Open World - Dag 3

Goede morgen België,

Vandaag Oracle congres dag 3.  Ook deze ochtend was Sandra al paraat om 8u. Fris gedoucht en klaar voor de sessie, keken we samen naar de eerste sessie live van uit onze zetel in de hotelkamer. Nadien vertrokken we naar Moscone om de volgende sessie te volgen.

Vandaag was het eigenlijk eenvoudig : bijna alles draaide om Siebel en zijn nieuwe look en feel. En zowel Sandra als ik denken dat deze makkelijker zal zijn in gebruik en je hebt de technische teams minder nodig.

Tijdens de middag sessie werd gemeld dat Oracle aan de laatste ‘sail off’ begon en dat het zeilwedstrijd ging zijn ‘the winner takes it all’.  Wie ook deze wedstrijd won, deze mocht zich de winnaar van de American Cup noemen.   En ja ook tijdens dezelfde presentatie stond er iemand in het publiek gewoon recht… en vroeg of hij even mocht tussenkomen. Hij wou gewoon even melden dat  de American Cup gewonnen was door de Amerikanen, dus door Oracle.  Er werd wat geroepen, gejuicht en ook de presentatrice vond het leuk. Nadien ging ze gewoon verder met haar presentatie. Het was een dame dat niet makkelijk uit haar lood kon geslagen worden.

De sessies stopten vandaag iets vroeger, zodat iedereen zich kon klaarmaken voor het feestje. Dit jaar vond Sandra dat er echt geen enkele groep de moeite was om een uur of meer in de lijn te staan om naar het feestje te geraken. Toen we rond 6u30 even buiten keken was het ook zo… De rij om de bus te nemen naar het feestje liep helemaal rond het gebouw van hotel en Moscone. De mensen achteraan in de rij, zouden er zeker 2u staan vooraleer misschien de mogelijkheid  te krijgen om de bus te nemen. Als dat ook in de terugweg zou is, dan zou je ten vroegste 2 u in de ochtend in het hotel terug geraken en dat is nu net iets te laat. Want morgen staan er ook sessies in de vroege ochtend gepland. Dus in plaats daarvan zijn Sandra en ik, even naar de Clublounge geweest voor een drankje en ons daarna getrakteerd op een ontspannende massage.

Nadien zijn we nog even iets gaan drinken en daarna zijn we naar de kamer gegaan om wat tv te kijken.. Allez, Sandra heeft tv gekeken. Ik daarentegen, ik heb dit verslagje geschreven.

En nu ga ik ook tv slapen

Dada

Sloefie

S8 : Oracle Open World - Dag 2

Goede morgen ,

Vandaag Oracle dag 2. Sandra heeft een interne klok denk ik, want elke ochtend wordt ze wakker rond 7u15.  Na een verfrissend douchke en een ontbijt in de clublounge, wandelden we naar Moscone West.   Op onze agenda stonden 5 sessies :  de eerste sessie begon om 8u al maar daar het ‘Key Session’ was, werd het opgenomen en keken we er samen naar om 9u. Dan begon het echte werk : luisteren, kijken, lachen, … opstaan, naar volgende plaats wandelen, zitten, luisteren, ….

Nu, ik begrijp al wat jullie Nederlands noemen en heb al geleerd dat er verschillende soorten zijn maar wat ik vandaag hoorde daar verstond ik niet veel van. Sandra vertelde me dat die mensen Engels spraken.  Ik probeerde het te begrijpen dacht dat mensen allemaal mensentaal spraken, maar dat Engels-Amerikaans-Indiaans-Mexicaans-Australisch-taaltje dat was Chinees voor mij. Ik ben dan maar wat dieper in de zak gekropen, heb mijn buddy de aaaaaitablet vastgepakt en in slaapgevallen.

Plots was het dan tijd om de beentjes te strekken. Het is dinsdag en zoals elke dinsdag op het congres komt dan de grote baas ook nog eens iets zeggen. (Op zondag zegt hij hallo, hier zijn we weer en we gaan deze week over dit of dat babbelen.)  Vandaag vertelde hij ons dat Oracle niet meer genoeg had met een Unix machine, een mysql database of een Oracle database, … maar dat hij ook samen met zijn vroegere ‘vijand’  Microsoft begint samen te werken.  Ik begreep dat niet goed. Hoe kan je nu met je vijand willen samenwerken.?!? Sandra probeerde het me verklaren maar van haar gebroebel heb ik niet veel begrepen. Ik heb dan nog maar eens wat beter geluisterd en toen met de filmpjes en de tekeningen begreep ik het : niet iedereen werkt met unix enzo en hoe leuk zou het niet zijn dat je vanop je windows machine in excel of zo gewoon die pracht programma's zou kunnen integreren.   Oke … so what dacht ik? Sandra laat me toch op windows tokkelen en nadien zit zijn toch ik weet niet wat in excel te doen met de data van haar database.   Bon , ik ben een hond. Ik moet er mij geen zorgen overmaken. 

Nadien vertelde Mr Ellison ook nog over de American Cup. Oke, de prijzen van de kamers zijn bijna verdubbeld door die grote zeilregatta maar wat heeft dat nu weer met de rest te maken. En toen kwam er een foto op het scherm. Sandra ging hem voor mij hier bij de tekst zetten zodat jullie het ook begrepen.  De races gat tussen 2 landen die elk willen het snelst 9 races te winnen. Het  US team (lees het Oracle team) lag 8-1 achter en was vandaag aan een inhaal maneuver begonnen. Larry (want zo heet Mr Ellison) was er van overtuigd dat hij zou winnen.  Ik begreep niet dat hij zo zeker kon zijn want als de kiwis (Niew Zeeland) nog maar 1 race diende te winnen?!?!

Na deze zeeer moeilijke sessie, zijn we naar iets lichts gegaan. Iets waar ze vertelde hoe je kon toveren van de ene manier van dingen tonen naar de andere manier  door middel van een knopje. Waar vroeger alles in lijstje diende getoond te worden kon het nu volgens wat ik begrepen heb plots een wereldkaart worden of een Angry Birds tekeningen.   Wat hebben die rijtjes data nu met vogels afschieten te maken in de wereld? 

Nadien was de dag al over en gingen we terug naar de kamer om onze rugzak weg te zetten.  Omdat Sandra zo hard opgelet had, besloten we nadien naar de Clublounge te gaan en daar even iets te eten en te drinken. Luis bracht ons direct ons drankje : voor Sandra een gin-tonic en ik kreeg een waterbakje.  In de hoek zat een oudere man met veel noten op zijn zang. Luis en de receptionist gingen om de 10 minuten vragen of hij iets nodig had. Daarna kwam de kok van de restaurant ook langs om te zeggen dat hij een lekker visje apart had gelegd voor hem. De meneer reageerde dat hij binnen 35 min naar zijn tafeltje ging komen.  Het moest wel de ene of andere belangrijke gast zijn want wij krijgen wel onze drankjes op een plateauke, maar zo in de watten lagen we toch niet. Ik heb die maar goed gewaakt want je weet nooit wat er ging gebeuren.

Als het drankje uitwas zijn we naar de kamer teruggegaan en heb ik me op mijn kussen klaargelegd voor mijn oogjes toe te doen. Maar Sandra vertelde me dat ik nog iets vergeten was : OEPS !?!?!?  Ik dacht heel diep na en toen wist ik het terug…..  Het resultaat : wel mijn dagboekje is aangevuld

En nu ga ik wel echt slapen hoor lieve mensen

DADA

Sloefie de woefie

PS.  ik wil mij ook verontschuldigen voor alle mogelijk tikkerfouten in mijn blog komen.  Maar als ik moet wachten tot die 2 eens iets willen nalezen, dan zijn we al lang terug in België. Ik doe mijn best … “en god doet de rest “ zou meter Saerens direct laten volgen.

S7 : Oracle Open World - Dag 1

Goede morgen lieve lezers,

Deze ochtend hebben we de rollen eens omgedraaid : Steven was eerst uit bed en had zich snel gedoucht. Hij wou immers na een ontbijt zo snel mogelijk uit het gekkenhuis weggeraken.  En daar alle starbucks in de buurt toch een rij tot buiten zouden hebben, besloten we in het hotel snel iets te eten.

Eens Steven vertrokken was, zijn Sandra en ik naar de eerste sessie van de dag gewandeld en we moeten toegeven we hebben veel geleerd in de sessie.  We kregen even tijd om snel naar het toilet te lopen, een drankje te nemen en de volgende sessie begon al. Nu die sessie was hoe zouden we het zeggen ‘slaapverwekkend’. Gelukkig duurde deze minder lang en konden we nadien in de buitenlucht terug wakker worden.  Het was lekker warm en we hadden het net iets te moeilijk om direct terug binnen te gaan.  We hebben dan maar een sessie gebrost en terwijl even een stukje van het stad verkent en enkele winkels onveilig gemaakt.

Nadien zijn we wel terug gegaan om de resterende en interessantere sessie te aanhoren.  En dan was Sandra het beu en besloten we het voor gezien te houden. De laatste sessie mocht zijn wat ze wou, we gingen terug naar het hotel. Daar hebben we onze pootjes wat opgefrist en dan een truckje uitgehaald. Een truckje? Wel ja, herinner je dat ik je gisteren vertelde dat Sandra haar plannetje klaar had. Het plan was als volgt : We zijn buiten gaan zitten in de zon juist voor de lounge en een beetje het volk in het oog gehouden. Toen we zagen dat Luis nog steeds de Clublounge voor zijn rekening nam,  hebben we even aan de deur gaan zwaaien. Luis zag ons en kwam direct : “Hey miss Sandra, how are you? Waarom kom je niet binnen ?”   En toen vertelde ze het ganse verhaal en hij zei dat hij dat helemaal ging regelen voor haar.  Zo gezegd zo gedaan, na een babbeltje met de persoon aan de toegang en daar nog eens de uitleg gedaan te hebben, werd er een nieuwe sleutel gemaakt voor haar kamer… een sleutel die ook toegang gaf tot de clublounge.   We hebben Luis hartelijk bedankt en nadien hebben we dan iets op gedronken natuurlijk.

Na een drankje zijn we terug naar de kamer gegaan om wat tv te kijken. En toen was het slaapjes tijd. Sandra gaf me nog een dikke knuffel en heb  me op mijn eigen kussen gelegd…

Nu ga ik dus stoppen met tokkelen en ga ik lekker slapen.

Slaapwel

S6 : Long Drive

 

Goede morgen lieve vriendjes,  

Jaja ook vandaag was Sandra als eerste op, alleen had ze niet veel zin om te douchen.  Dus speelde ze haar kleren van gisteren terug aan en gooide haar koffer toe.  Ze was klaar om te gaan ontbijten en dan te vertrekken. Steven volgde haar voorbeeld.

Vandaag geen super deluxe buffet, maar een lekker  2x2x2 voor Steven ( 2 eitjes, 2 sneden spek en 2 pancakes) en een 2 eitjes met toast voor Sandra.   Snel uitchecken en dan hop naar de snelweg zei Steven tegen mij, dus ik ben direct in actie geschoten:  de Belgische gsm van Sandra gezocht, de US telefoon gezocht, de portemonnee genomen, de kabeltjes ineengerold (en mij iets misrekend waardoor Sandra me moest komen bevrijden van de kabeltjes of ik had me opgehangen) .

 

Na de Starbucks for the road begon het zware werk voor Steven en het vervelen voor Sandra.  Vandaag rijden we immers van de Hollywood regio naar San Francisco. Dat is 5u30 rijden zonder pauze. Gelukkig krijgt de auto ook wel wat dorst en daardoor zijn we toch even gestopt. Veel kan ik niet vertellen over deze lange saaie en rechte banen hoor. Misschien gewoon even opsommen wat ik allemaal zag : honderden auto’s in alle mogelijke kleuren, appelsienbomen, tientallen vrachtwagens met tomaten en 2 super grote veebedrijven . Volgens Steven zijn kilometriek was het ene meer dan 1 km lang en was tot zover ik kon zien diep… en het zag er zwart van de beesten en ‘tjonge jong wat gaven die een reukje af. Voor de rest was er zand, bomen en elektriciteitspalen. En af en toe stond er zo een wit-zwarte auto schuins naast de baan met een ventje met een pistool op de baan gericht. Sandra vertelde me dat het de snelwegpolitie was die nakeek of niemand te hard reed. En ah ja… ik was nog iets vergeten : STOFWOLKEN.. dat moest ik niet vergeten neer te schrijven van Steven.

 

Hoe wij niet slaap vielen? Wel simpel. Steven had zijn aaaaipad (je weet wel dat ding dat hij altijd meedraagt en waar hij zo met zijn vinger over aait) aan de autoradio gehangen. En de muziek die op zijn aaaaipad stond kwam plots door de boxen getoverd. En de muziek was gelukkig geen ‘slaap kindje slaap’ maar wel de filmmuziek door de jaren heen.

Uiteindelijk begon het drukker te worden en nadien begon het bumperen. Maar we zijn aan het hotel geraakt. Sandra had deze keer een super mooi zicht van uit haar kamer op het 29ste.  Ze was wel wat kwaad toen de receptionist zei dat ze niet naar de club lounge mocht.  Ze had in de auto immers al zitten luidop denken over de ober die er rond loopt Luis. Is ene oudere meneer die super lief is en die ze nu al elke keer zag. Na een beetje gemekker zei ze dat ze een plan had en dat ze het morgen wel zou uitvoeren.. Maar ze zou in de lounge geraken…

Na het inchecken en het een plaspauze bleek dat Sandra nog wel geteld 10 minuten had om zich vandaag in te schrijven. Daar ze uit het verleden wist dat het op zondag minder druk zou zijn dan op maandag, is ze nog snel tot daar gewandeld.  Steven en ik mochten mee tot in de grote inkom, maar nadien moesten we op het baasje wachtten. Het was duidelijk dit was een Oracle congres. Overal zal je Oracle staan : aan de lichtpalen,  op de bussen,  op gebouwen…

 

Nadat we Sandra terug gevonden hadden, zijn we nog even naar een Radioshack gereden voor een extra laadbeurt voor de US GSM en voor een laptopkabel met Amerikaanse stekker. Nadien zijn we tot aan het shoppingcenter gewandeld. Neen niet om te shoppen, maar om een lekkere steak te gaan eten bij de Larsen Creek Steak.

Nu is iedereen klaar om dodo te gaan doen, dus ga ik ook niet langer opblijven.

Slaapwel lieve mensen vrienden, 

Sloefie

Dag 11 - Laatste dag San Francisco

Goede avond mijn allerliefste lezertjes,

deze ochtend waren we iets later uit onze nest, want we konden toch niet veel meer doen.. We wisten dat Steven tegen 9u15 of zo ging toekomen in het hotel, dus zorgden we dat we klaar waren tegen dat :een douchke,  kleertjes aan en dan snel wat ontbeten (jaja geen chocomelk vandaag maar een grote lekker tas koffie met een toastje). Sandra vertelde dat het echt wel smaakte.

Tegen dat we net op de kamer waren kregen we een sms van Steven, hij stond beneden en hij geraakte niet naar de kamer... Ahja .. Sandra was even vergeten dat ze op een beveiligde niveau zat. Als je in de lift op een knopje boven de 20 wou drukken diende je eerst je kamerkaart in een gleufje te steken. En daar Steven geen kaart had van de kamer, zat hij lekker vast ... HIHIHI..

Steven wou even gaan winkelen om een paar Levis jeans broeken te kopen. Dus werden de fotozakken op de kamer achter gelaten en de wandelzak aangedaan. JIPIE, ik kon dus mee op pad.  De concierge van het hotel had verteld dat er speciale promoties waren in de winkelcentra (vandaar de massa hysterie in sommige winkels gisteren)  en dat de grote winkels ook kortingen gaven. Dus we besloten eerst tot aan Macy's te wandelen. In de mannen afdeling heeft Steven wat zitten rondlopen en passen terwijl Sandra en ik samen op de zetel zaten te wachten en wat zaten bij te praten met de lokale verkoper.  Hierdoor kregen we bij de kassa wat 'speciale  Oracle' korting voor zijn broek die net binnen gekomen was en dus niet in solden stond. Nadien zijn we naar de Levis Store gewandeld en daar heeft Steven zich helemaal laten gaan. 8 pasbeurten later besloot hij dat hij 3 jeans wou ... "sandra heb jij nog plaats in je valies"... Euh... "jaja ik zal wel plaats vinden".


Mijn baasjes dachten deze ochtend nog tot aan Fishermanswarf te gaan om daar naar de vliegshow te kijken en dan op hun gemak in de Hard Rock Cafe nog iets te eten.  Na het winkelen hadden beide echter geen zin meer. Ze vroegen mij om raad en ik vertelde hen dat ze misschien gewoon konden gaan eten in een van de restaurants in de mall en daarna op terras van het hotel konden genieten van enkele vliegtuigen. Ik had immers een prive showke gekregen gisteren. Beide baasjes gingen akkoord en we na een lekker steakje en een super dikke kippenburger gingen ze nog wat in het zonnetje hangen. Op een bepaald moment begon het daar heel raar te rieken en niet veel later hoorde je de brandweer. Rechtover het hotel is de krant van San Francisco. Daar was blijkbaar een vuilbak in brand geschoten. Terwijl de vliegshow bezig was konden we dus leren hoe de amerikaanen een brandje blussen. Op sommige momenten was het best grappig.


Rond 4u zijn de baasjes begonnen met opruimen en de laatste aankopen in de valiezen krijgen.  Terwijl Steven de auto ging oppikken in de locale parking, checkte Sandra haarzelf uit ...en ik kreeg nog ne knuffel van de concierge van heel de tijd zo braaf te zijn . De auto werd zonder moeite binnengeleverd.  Toen we alle zakken en valiezen samen zagen, wou Sandra toch zeker zijn van het gewicht. Ze mocht wel extra veel in haar bagage steken, maar ze wou niet meemaken dat ze aan de incheckbalie diende dingen te versteken. Dus het weegschaaltje werd uit de bagage genomen en alles werd gewogen.  Na enkele kleine aanpassingen zat alles mooi verdeeld en werd alles vast gemaakt met extra slotjes.. Daarna sprongen we in de monorail die de autoparking met de vertrekhal verbond.  De check-in ging super vlot en dankzij Sandra mochten we nog wat in de Delta lounge gaan rusten en drinken.  Iets voor 8 verlieten we de lounge en gingen we door security en gingen we bij de gate wachten op het vliegtuig.

Nu dat we in het vliegtuig mogen, ga ik deze blog editie afsluiten...

Slaapwel liever lezertjes...

Dag 10 - To shop or not to shop

Goede avond mijn lieve mensenvriendjes,

Vandaag geen Oracle om naar te luisteren, dus vandaag geen sessie om 8u meer. In plaats van op te staan en direct de laptop op te starten, konden we ons rustig klaarmaken en nadenken over wat we gingen doen.  Wie dacht dat we dan eens gingen uitslapen is dus totaal verkeerd. Ook vandaag heb ik mijn rituele lekjes gegeven om haar wakker te maken. (hopelijk mag ik dat na het verlof nog doen want ik vind wel heel leuk).  Na onze dagelijkse chocomelk besloten we ons lekker te laten verwennen : een stoombadje, een zwempartijtje en een nog heter douchke. Tegen de middag waren we het wel beu en besloten we de stad in te trekken.  Dus we trokken onze pakjes aan en pulleke, want de warmte was samen met Mr Oracle vertrokken denk ik.

We wandelden tot de Market straat, maar daar liep het zwart van het volk...  Was elke winkel gratis kadotjes aan het geven ? Was er een manifestatie ? Het kon ons niet echt schelen, maar het betekende wel dat we niet rustig winkeltjes konden kijken en misschien hier en daar iets kopen.  Sandra was super lief want nu dat er zo veel volk was mocht ik dus nergens mee binnen.  Dat zagen we niet zo goed zitten en dus veranderden we ons plan. We zouden in plaats van de straten wat onveilig te maken even de shoppingmall achter het hotel bekijken.  Na een wandelingtje op de verschillende verdiepen, gingen we naar de top van het winkelcentrum. Daar waren enkele super lekkere restaurants en tja... we hebben ons eens laten gaan  : een lekkere kippetje met blauwe saus en een ovenpatat... MJAM MJAM..

In tussentijd was het plots veel kouder geworden en hadden we niet veel zin meer om nog tot aan Fishermanswarf te gaan. In plaats daarvan heb ik Sandra gesuggereerd om een filmpje te gaan zien. Ik wou graag het vervolg van de Taken zien en dat vond mijn baasje gelukkig oke... Ik weet niet wat de huidige prijzen zijn in Belgie voor een filmpje, maar hier moet je toch een dikke 15$ betalen.

Na de film was er geen ontkomen meer aan :  mijn baasje wou terug naar de kamer en wou haar valies proberen vol te stoppen. Ik heb vanop mijn favoriet plaatsje in de kamer haar rustig laten doen.. Was het beste hoor want ze was een beetje gekjes aan het doen.  En tjonge jong.. ze deed dat blijkbaar heel graag want ik denk dat ze wel 5 keer herbgonnen was. Uiteindelijk is het dan toch gelukt  (na enkele uren) : 2 valiezen vol en proper dicht.

Veel hebben we nadien niet meer gedaaan... We hebben nog wat tv gekeken, nog wat gesurfd, en dit blogje gescheven .. En nu .. nu gaan we dodokes doen...

Dus oortjes over de oogjes, mondje toe, lekker mijn pootjes bij het baasje steken en dan...

Slaapwel Lieve lezertjes

xx

Dag 9 - Laatste dag Oracle congres

Goede morgen lieve lezertjes,

vandaag mochten we wat uitslapen ... want de agenda start een uur later. Maar je dacht toch niet dat we dat dan ook deden, he.  Ik maakte Sandra op het zelfde tijdstip dan vorige dagen wakker, zo kreeg ik nog wat quality time met haar ;-)

Na de internet versie van de algemene sessie te bekijken namen we een douche en gingen we naar Moscone.  Amai, wat was voor een weertje.. Waar was de zon? Waar was de warmte? We haasten ons tot het centrum zodat we ons daar wat konden opwarmen.  We wernden met de neus op de feiten gedrukt, we zaten dan ook in San Francisco, waar het normaal regenachtig en niet te warmn is. Het weer is dus gestabiliseerd naar een normale situatuie.

Toen we naar de eerste locatie wandelende, bleek dat de sessie nog wat verlaat waren. Blijkbaar waren de presentatator ook wat laat uitgeweest en waren ze nog niet terplaatste geraakt.



















Na enkele sessies was het dan echt gedaan voor dit jaar. En zoals elka jaar werd er ook dit jaar voor nog een extra concertje gezorgd. "it is a wrap" is een concert in het park naast de straat die Oracle afhuurde. Dit jaar waren er twee groepen die kwamen spelen. Naast muziek kan je ook genieten van een natje en een droogje.  Maar mooie liedjes duren niet lang. En na 3 uur rock muziek was de Oracle conferentie dan effectief voorbij.

Sandra en ik zijn dan nog even verder tot aan de winkelstraat gewandeld, want de temperatuur was terug opgeklommen tot zo'n 22 graden.  Eens uitgewandeld en uitgewinkeld zijn we naar het hotel terug gekeeerd en hebben we ons daar in de lounge een vodka-cola genomen. Na een weekje hard opletten mocht dat wel vonden we. Na het eten is mijn baasje beginnen tv kijken en heb ik deze blog beginnen schrijven.

Nu gaan we de rollen omdraaien en dus ga ik jullie slaapwel wensen. Tot morgen

Daaag lieve lezetrjes

Dag 8 - Oracle congres dag 3

Waf waf lieve lezertjes,

Deze ochtend was gelijkaardig gestart dan vorige ochtend: ik maakte Sandra wakker met mijn likjes, we keken samen naar de start sessie op het internet en dronken onze chocomelk. Nadien sprongen we de douche onder en vertrokken naar de volgende sessies.  We waren iets vroeger op pad en dus konden we even tijd nemen om de Oracle gekte in ons op te nemen.

We hoorden in sessie over de toekomst plannen van alle mogelijke producten, we lachten mee met het aantal klanten, dat nu op de nieuwste versies in de lucht (in de cloud) werkten en we stonden versteld over de nieuwste "boxen".  Oracle probeerde werkelijk duidelijk te maken dat je geen software of hardware of dergelijke apart moest kopen, maar dat ze zelf de beste mix maakten voor de klant en dus de snelste, de meest stabiele oplossing garanderen. Maar dat zit dan ook wel een hoger prijs kaartje aan vast dachten wij er dan maar direct bij.

Daar het vanavond het popconcert was op het eiland, waren er slechts enkele sessies in de namiddag. Vorige jaren waren er steeds lange files om tot daar te geraken dat we dit jaar zelfs geen poging ondernemen. We gaan daar geen uren wachten op een bus om daarna naar muziek te kijken en daarna terug uren te moeten wachten op terug aan het hotel te geraken.

Na de laatste sessie van de dag zijn we dus snel tot aan het hotel gelopen, onze zak afgelegd en de wandelzak op gepikt en dan met een Oracle bus tot Fishermanswarf getrokken. Toen we dicht bij de pieren kwamen, kwamen we plots een oud bekende tegen: De Zuiderdam.  Ik heb even in mijn wafgeheugen gegraven en herinner me ons deze boot een tijdje geleden namen toen we Alaska bezochten. We namen toen de eerste boot die naar Alaska ging en vertrokken in San Diego. Wel, nu dat de zomer voorbij is zijn, stoppen de cruises naar Alaska ook. Nu vertrok het schip voor het eerste tochtje door het Panamakanaal.

Toen de bus stopte aan het eerste hotel in de regio van de Fisermanswarf, sprongen Sandra en ik uit de bus en wandelden richting de pier. Daar we zondag geen tijd hadden gehad om mijn vriendjes de zeeleeuwen te bezoeken was dat onze eerste stop. Maar was is dat? De meeste vlotten liggen er leeg bij. Ik kan niet zo goed rekenenen, maar meer dan 30 leeuwen waren er toch niet meer hoor... Ale, waar zijn die nu allemaal naar toe, ze wisten toch dat ik eens op bezoek kwam.  Zwaar ontgoocheld hebben we enkele winkeltjes bezocht en hebben we wat kleine prulletjes gekocht voor het thuisfront.

We konden ook niet te lang wegblijven want na ene tijdje gingen er nog enkel bussen naar het event gaan en niet meer naar het centrum van de stad. Maar we hadden nog geluk en dus konden we met de laatste bus naar Moscone mee.  Eens terug gingen we naar het hotel en dronken we daar nog een glaasje. Om zeker te zijn dat ik met mijn verhaal op tijd klaar was ben ik toen we op de kamer kwamen direct beginnen tokkelen op de pc. Nu ga ik er mee stoppen, zodat Sandra het nog kan nalezen en dan kunnen we gaan slapen...

Slaapwel

WOEF