Eigenlijk zou ik hier het verhaal van gisteren kunnen kopiëren. Maar dan heb ik vandaag niet echt gewerkt en dan krijg ik geen beentjes vanavond. Jaja. Een echt hondenleven.
Maar allez wat is er vandaag allemaal gebeurd?
Wel, al een beetje vooruitgang qua uur van wakker worden. Mijn baasjes zijn maar om half zeven wakker geworden. Oef. Vanavond nog wat meer alcohol en ze slapen misschien wel tot acht. Hihi.
We waren nog altijd als eerste in de ontbijtzaal. Dus we hadden lekker veel keuze van tafel en eten. Alleen waren er geen sappige kippenboutjes voor mij. Dat is alleen maar 's avonds. En mijn baasjes namen ook al geen zwaar ontbijt. Dat was wel goed voor mijn cholesterol maar mijn maagje bleef leeg. Kreeg ik straf omdat mijn blogje gisteren zokort was?
Na het ontbijt was het tijd om uit te rusten. Maar ik hield wel een oog open. Op snuitboek - het Facebook voor bloggende honden - had ik gezien dat het hier vanmorgen wel eens kon regenen. En dus moest ik mijn baasjes kunnen waarschuwen. Er hing trouwens ver weg al een donkere wolk.
Na een uurtje moest Steven wel plots weg. Hij moest dringend naar de receptie.
Had hij ook te weinig geschreven? Of waren er klachten over zijn gesnurk? Want soms denk ik toch dat er een olifant in de buurt is hoor. Maar ssst, niet voortzeggen.
Uiteindelijk bleek het de mijnheer van Leopard Tours te zijn die kwam kijken of alles in orde was en of we nog een safari of zo wilden doen. En om de terugvlucht te bestellen. Had ik dat geweten! Zullen ze nu wel malse beentjes voor mij aan boord hebben?
Maar Sloefie toch, het is een slaapvlucht. Dan krijg je geen eten aan boord. Enkel ontbijt.
Na een half uurtje ben ik dan toch maar beginnen blaffen, want ik voelde de eerste druppels. Maar mijn baasjes hadden weer last van de zon. Ze wilden niet bewegen. In België zou dat niet het geval zijn. Ik kroop dan maar onder de safarihoed van Steven. Zo zat ik toch een beetje droog.
Gelukkig was het zachte regen. En na een kwartiertje brande de zon alweer. Nu kon ik rustig slapen want er was geen regen meer te zien.
Rond een uur gaf ik een grote knor. Of eerder mijn buikje. Ik klonk wel als een wrattenzwijn. Mijn baasjes hadden het gelukkig snel door. Lekker eten samen met een ijstee en een cola light. Hips. Rare ijstee. Hips. Een beetje zoet. Hips. En een beetje straf. Hips.
Ik kroop terug onder mijn hoed voor een namiddag rust.
Maar niet voor lang.
Ik werd plots opgepikt, in de sjakosh gepropt en ontvoerd.
HELP. DOGKNAPPING. HELP.
Het was aan het regenen blijkbaar. En mijn baasjes gingen naar de kamer. Oef. Ik dacht dat ik loebas en loebas nooit meer zou zien. Ik mis ze wel een beetje veel.
Op de kamer begon Sandra de laatste fotootjes te tellen. Want dat hadden we nog niet gedaan.
En de telling stopte bij 8443. Maar dat vond Sandra geen mooi getal. Dus had Steven nog wat werk.
Ik had ondertussen mijn "lang uitslaap plan" in werking gezet. Als welkom hadden we een fles lokale schuimwijn gekregen. Ik had al voor een ijsemmer gezorgd. En nu zorgde ik dat de glaasjes goed gevuld bleven. Zo zouden mijn baasjes wel langer slapen vannacht. Hihi.
En ook voor het avondeten bracht ik hen in verwarring. Zo konden ze nog een lekkere ijstee drinken. Hihi.
Maar de mevrouw van de bar was niet zo blij dat Steven maar een cola light nam en geen van lekkere cocktails of fruitdrankjes. Tot we ons kamernummer zegden.
Ah! You are 33!
Blijkbaar hadden ze vandaag nog eens een briefing gekregen dat 33 iemand was die geen gewone toeristendrankjes mocht drinken. We hadden al gemerkt dat de obers onze kamer radden wanneer er een cola light was besteld.
I am 33.
Nu voel ik me echt oud zie.
Tijd om te gaan slapen.
Sloefie XXXIII
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten