Pfff wat een verlof.
Vandaag stond de wekker gelukkig wat later.
Hij begon pas om 7.45 zich stout te gedragen.
Deze nacht werden we wakker gehouden door de buitenbar die er was rechtover het hotel.
Het voordeel was wel dat we een mooie nachtfoto konden make van de tv-toren.
Na de dagelijkse likjes en wasjes waren we klaar voor het ontbijt
Ontbijten ten tijde van Corona is wel speciaal hoor.
Je mag gaan kijken naar een soort buffet maar je mag zelf niets nemen.
En blijkbaar zijn zoetige dingen dan ook weggenomen.
Die begrijp ik niet helemaal hoor.
Snel werden de jasjes en de rugzak genomen en weg waren we.
De Grote bus (nvd BigBus) en zijn groene collega voerden ons rond.
We hopten op en af de bussen.
De eerste echt stop was de Brandenburger toren.
Daar waren we bijna 2 jaar geleden ook geweest met Ilse met die riviercruise die eigelijk een busreis werd.
Net zoals toen stonden enkele mensen te dansen voor de toren.
Nadien wandelden we naar de blokken die de mensen van de Holocaust herinneren: Het holocaust monument.
Het monument bestaat uit een groot aantal betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen.
Toen ik tussen de blokken liep kreeg ik een zeer beklemmend gevoel.
Blijkbaar was dat net wat het diende te doen : we dienden het gevoel krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paatjes, eindeloze gangen, en hoge blokken geven laten je gedesoriënteerd voelen.
Alsof je geen uitweg vindt.
Baasje herinnerde zich dat Ilse vertelde over een museum onder de blokken.
Ik mocht snuffelen en vond de ingang.
Na een security check en een corona kuis mochten we binnen.
Ik ben nog dieper in de zak gekropen want was een mooi maar droevige plaats.
Na een korte wandeling door het dierenpark dat niet de zoo was, probeerden we in het parlement binnen te geraken.
Maar blijkbaar moet je dat enkele weken op voorhand bestellen.
We hadden dus dikke pech.
Na een drankje namen we de bus verder.
We reden een hele tijd en lieten heel wat stops gewoon voorbijgaan.
We stapten uit aan het sminkgerief op de Kudam.
Volgens de locals staat er een reuze lippenstift en poederdoos.
Zou dat betekenen dat er ook reuze mensen zijn die dat hier vergeten zijn?
Na de lunch op een leuk terras gingen we verder met de bus.
Volgende stop was Checkpoint Charlie.
Checkpoint Charlie was in de tijd van het verdeelde Berlijn een controlepost op de grens van de Amerikaanse en de Russische sector.
Het punt zag er nog net zo uit als met Ilse.
We besloten het Checkpoint Chalie museum eens te bezoeken.
Mimi en ik vonden het een zeer raar ding, maar we gingen mee.
Maar wat was dat voor iets…
Zalen en zalen met droge tekst.
Echt saai.
We hadden dus ons laten vangen in de toeristtrap.
Sandra herinnerde nog een leuk stukje Berlijn : een stukje muur
Neen het was niet
een van DE Muur, maar wel de restanten van het het hoofdkwartier van de SS en
de Gestapo : Topographie des Terrors". (Opmerking van de redactie: dat is weldegelijk deel van de Muur)
Naar het museum zelf gingen we zeker niet gaan, maar ze herinnerde zich het gratis gedeelte : De tentoonstelling met een chronologische beschrijving van de Nazi terreur was er echter niet meer. Het was vervangen met hoe Berlijn er uitzag in de jaren 40.
Na lang wachten konden we eindelijk terug de bus op.
We waren moe en wouden enkel nog naar het hotel.
Eens daar vroeger we aan het super vriendelijk meisje om advies: waar ontbijten en dineren.
We hebben haar eerste tip dan direct gaan proberen : een restaurant met typische Duitse keuken in een typische Duitse setting .
Oma-grootmoeder-meter en Doortje aten een Schnitzel, terwijl mij baasje een ovenpatat namen. Ze namen ook alle 3 een biertje .... en allemaal verschillend natuurlijk.
Wat verwacht je anders met de 3 dames
Als alle tips even goed zij als deze gaan we super gelukkig zijn.
Nu nog snel tandjes poetsen en dan gaan we eindelijk slapen.
Oh wat ben ik moe.
(Opmerking van de redactie: na een liter bier zal je wel goed kunnen slapen)
Slaapwel lieve mensen
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten