Goede morgen lieve lezertjes,
Deze ochtend dacht ik even dat we de wekker waren vergeten.
Het was iets na 7u30 en het was nog steeds muisstil.
De lawaaimaker had nog geen kik gegeven.
Ik twijfelde of ik hen moest wakker maken met mijn likjes.
Ik wachtte geduldig af en na een tijdje kwam er leven in de brouwerij.
Onder veel gegrom gingen de baasjes naar toilet.
“Mogen we iets lager slapen, worden we toch vroeg wakker.”
Na de douche en de likjes waren we klaar voor de dag.
We gingen ontbijten op het hoogste verdiep van de televizietoren.
Zoals de naam zegt is het een hele hoge toren vaar waar je ver kan zien.
Ik denk dat ik zelfs de bollen zag.
Hij is wel meer dan 350 meter hoog en vroeger de televisietoren van Oost-Duitsland.
Zelf nu doet hij nog dienst voor radio en digitale tv.
Wij koppelden het leuke aan het lekkere, want de toren heeft ook een restaurant.
Het restaurant draaide in een half uur helemaal rond.
Wel makkelijk hoor als je al zoveel dagen je pootjes dienden te gebruiken om rond te kijken.
Toen we terug beneden waren, stond er heel lang lange file voor de “toeristen”
Maar tja.. wij waren al boven geweest.
Toen namen we de U-Bahn.
Ik dacht eerst dat het iets speciaal zou zijn, maar dat is gewoon de metro hoor.
Na een kwartiertje waren we op de volgende trekpleister.
Hier moest ik wel heel goed opletten wat ik deed en zei.
We gingen immens kijken in het hoofdkwartier van het Oost-Duitse ministerie voor Staatsveiligheid, de Stasi.
Het museum vertelt hoe de Stasi ontstond, hoe ze werkten en hoe ze de Oost-Duitse bevolking terroriseerden.
Je kreeg dan wel een flatje van de overheid, maar veel privacy had je niet hoor.
In de kasten werden afluisterapparaat verwerkt
zodat ze altijd wisten wat je dacht. (Nvdr: luidop denken is nooit een goed idee hoor)
En het kon zijn dat er ook hier en daar een camera op je gericht stond.
Niet omdat je er zo goed uitzag maar wel omdat de Stasi wou weten wat je deed.
En oh wee als je is verkeerd zei.
Je kwam op de zwarte lijst en floep weg van de een op andere dag.
We namen nadien de U-bahn verder naar het oosten.
Sandra kreeg het bijna aan de stok met een mevrouw omdat ze een foto nam.
“Je mag geen foto’s nemen van wildvreemde mensen”
Sandra zei dat ze geen Duits verstond, maar dat leek geen goed antwoord te zijn.
Oei oei, zouden er hier nog IM rondlopen nu?
Zou de stasi nog steeds bestaan en dus zouden die nog steeds informanten hebben ?!?
Ik kreeg het schrik en kroop dicht tegen Sandra aan.
Ik wou niet dat ze floep weg zou zijn.
Mimi’s baasje dacht net hetzelfde want ze kwam in actie.
Doortje heeft in haar beste Duits uitgelegd dat ze oma-grootmoeder-meter wel goed kende en dat er dus geen probleem was.
De rust keerde terug
Oh gondels…..
Zijn we plots in Oostenrijk?!
Zijn we bij Groote Broer gereden?
GROOOOOOTE BROER
Maar oma-grootmoeder-meter bracht me met mijn 4 pootjes op de grond.
Geen broer…
Nu toch nog niet.
De gondels maakten deel uit van de kabelbaan Gardens of the world.
In 2017 wouden de Berlijners iets speciaal doen voor hun internationale tentoonstelling.
De kabelbaan werd het hoogtepunt van het recreatiepark.
Om aan het park te geraken moest je met de gondel naar de ingang.
Maar het was ook goed om een eerste indruk te krijgen van 21 hectaren.
Amai wat was het mooi.
Overal had je weilanden, bloembedden en wandelpaden en zoveel bomen dat er waren.
Mimi en ik waren in onze nopjes.
We mochten overal gaan snuffelen.
Het was ook wel een heel klein beetje raar hoor : de ene moment zaten we in een Chinese tuin, Japanse thee-tuin en net daarna zaten we in de verbrande bush van Australië.
Na enkele uren gehold te hebben waren we heel moe.
Er werd beslist om het rustig aan te doen voor de rest van de dag.
We zouden afzakken naar het hotel en daar iets eten.
Ik kreeg lekkere beentjes, terwijl mimi een worstje kreeg.
MMMM
Dat was lekker
Eens op de kamer werd er in actie geschoten.
De rijdende kleerkasten werden terug gevuld.
Ik weet iet waarom, maar het vullen was precies wel moeilijker dan voor het vertrek.
Zou dat zijn van het winkelen waar we niet bij mochten zijn?
Maar alles kreeg terug een plaatsje.
Nu dat de baasjes nog even op de aaipad bezig zijn, kan ik mijn verslagje afwerken dacht ik.
Misschien kan ik dan eens tegelijk met hen in dromenland eindigen.
Dadaa
Sloefie signing out.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten