Dag 4 - Verhalen van het oosten

 

Deze ochtend waren we eens extra vroeg wakker gemaakt door wakkermuziek.

De baasjes gaan dat niet volhouden hoor…

Een snelle douche en we waren klaar voor nog een dagje Berlijn.

 

Hey, moeten we geen brokjes eten voor we op pad gaan?

 

Neen hoor Sloefie, we gaan een beetje verder ontbijten.

Gisteren had je toch iets leuk gesnuffeld?

 

Ah ja dat was ik al vergeten.

 

 

Op de hoek van het Alexaderplatz namen we een eenvoudig maar heeeeel lekker ontbijt.

Mimi durfde niet mee op de foto, want ze had schrik dat er chocolade op haar vacht kwam.

 

 

Na het ontbijt wandelden we naar de blauwe lijn van de groene bus met ons ticketje van de bruin-rode Bigbus. 

Of was het nu bus 2 van lijn 1 ?

Ik volgde het niet zo goed meer hoor al die verschillende kleuren in een zin.

 

 

Ik begreep echter wel naar waar we reden: naar de East Side Gallery.

Ik vertelde aan Mimi dat dit waarschijnlijk het een of ander museum was.

Maar verschoot ik toen we stopten aan een muur.

Het volgende uur wandelden we langs die heeel lange muur.

 

Euh?

 

Was die muur van Berlijn nu niet in 1989 gevallen?

 

Hoe kan die dan hier nog staan?

 

Zijn we wel aan de juiste kant van de muur?

 

Als hondje had je een echt hondenleven in de DDR.

 

Ah oef.. er is hier een daar toch een gat in de muur.

 

MAAR ?!?

 

Hier ale, waarom staat er in dat gat nu een tralie.

 

Ik kreeg schrik en kroop dan maar extra dicht tegen Sandra aan.

 

Na heel veel muur stopte ze plots.

 

OEF.. we waren terug in het vrije Berlijn.

 

 

Daar het warm was en we toch steeds in de zon wandelde, namen de baasjes een frisdrank binnen in de friste.

 

Nadien begon het wachten en wachten.

 

We begonnen het liedje te neuriën van het busje dat zo ging komen, maar dat hielp ook niet echt.

 

Oef, na bijna een uur wachten was de bus er dan.

 

Allez hop, naar de volgende stop : het museum eiland.

 

Voor we het DDR-museum gingen verkennen, aten we eerste kleine visstukjes op.

Nu ik denk dat ik een uitzondering als hond ben, maar ik vond het echt wel lekker.

In het DDR museum gingen we terug naar de tijd van de DDR.

Dit zijn de belangrijkste dingen die ik me nog herinner :

Als je goed studeerde mocht je verder studeren.

Smeet je er met je klak na dan moesten je gaan werken.

Iedereen die goed zijn best deed, kon aanspraak maken op een “moderne” flat.

Een appartementje van 30m2 met 1 slaapkamer en met een badkamer in de gang.

Modern zou ik dat iet noemen hoor…

Maar ik zal een verwende hond zijn zeker?

We konden gelukkig wel ontsnappen uit de DDR.

 

Sandra herinnerde zich plots een heel leuk wandelingetje dat ze deed toe ze er was met GFC.

Maar hoe zeker waren we dat ze zich alles juist herinnerde?

We besloten om het erop te wagen.

Sandra begon als een volleerde gids alles te vertellen wat ze wist over wat we zagen.

Ze liet ons zelfs af en toe eens zitten om de omgeving goed op te nemen.

Zo ook aan op het museumplein.

Zoals je kan vermoeden is het een plein met langs alle kanten musea.

Maar wat vooral de aandacht kreeg was de fontein

Net zoals vorige keer wandelde we er zo dicht mogelijk bij om wat watermist te kunnen opvangen.

 

 

Via een omweggetje langs de antiek markt werd het parkoer verder gezet.

We stopte even bij Die Neue Wache het monument van de slachtoffers van de oorlogen.

En daar nam Doortje even over : het beeldhouwwerk werd gemaakt door een zekere Kathe Kollwitz en beelde een moeder met dode zoon uit.

 

SNIK

 

 

We vervolgde onze wandeling en stopten op de bedelplaats (nvd Bebelplatz ) aan een gat in de grond.

Nu, ik snapte het niet helemaal hoor want er was niet echt iets te zien buiten vele kaste met niets in.

Maar blijkbaar was dat de bedoeling

 

HEIN ?!?

 

Het was dus ook een soort van monument.

Het herdenkt de grootste boekenverbranding van de Nazi.

Het is wel zielig vind ik hoor.

Want in mij ogen is een bibiotheek zonder boeken is zoals een cafe….

 

 

Maar na even bij deze afgrijselijke periode in de menschheid stil te staan gingen we verder op zoektocht : De Gendarmenmarkt.

Dit is één van de bekendste pleinen van Berlijn gelegen in het district Mitte.

Het plein wordt gekenmerkt door twee identiek lijkende kerken aan weerszijden van het plein.

We waren moe en hadden dorst.

We kozen een leuk cafeetje en begonnen aan onze nieuwe hobby : mensjes kijken.

We zagen ook alle mogelijke transportmiddelen: heel kleine autootjes, drinkebroersfietsen, oldtimers, paarden, tandems, steps… en stapjes zetters.

 

 

 

Voor we terug naar het hotel gingen, dienden we nog te eten.

Mimi’s baasje stelde voor om naar het Nicovlaai vliertel te wandelen en daar rond te kijken.

Zo gezegd zo gedaan.

PFFF dat was wel ver hoor.

Oma-grootmoeder-meter had maar 1 eis : ze wou aan het water eten.

Het was even zoeken, maar we vonden iets: een italiaan die ook tafeltjes had staan net naast de oever van de Spree.

 

Nog even doorbijten heb ik moeten zeggen, want we strompelde trager en trager.

Ik vertelde hen dat als we in het hotel kwamen, dat ze allemaal een lekker drankje kregen.

Ik denk dat de pootjes van de baasjes moe waren want veel indruk maakte het niet.

Maar we moesten verder.

Ik had het natuurlijk makkelijk zeggen, want zowel Mimi als ik werden gedragen.

 

Uiteindelijk zijn we allemaal veilig en wel in het hotel geraakt.

Ik was trots op hen.

 

OEI…

 

Geen drankje mogelijk wat de bar was toe op zondag avond.

Iedereen droop dan maar af naar de kamer.

Ik ben nog aan het schrijven geslagen.

De mensjes.. wel die liggen allemaal strike op hun bed.

 

We zullen heel snel de lichtjes uitdoen en dodo gaan doen.

Snel snel dit afwerken en dan kan ik ook luieren.

En een babbelke slagen met manneke maan.

 

DADA