Dag 10T : stadsvlucht

Dag lieve lezertjes,

dit wordt dan week twee, scène twee, dag twee.

Terwijl Sandra een weekje aan de lippen hangt van Larry Ellison en de andere boys en girls van Oracle, trekt Steven de bergen in.

Jullie weten al dat San Francisco aan de zee ligt. En die zee ligt meestal op 0 meter hoogte. Er zit dan ook niets anders op om de Dodge van stal te halen en wat kilometers af te malen.

De eerste stop op de bergreis wordt Sequoia en Kings Canyon National Park, helemaal aan de andere kant van de Centrale Vallei. Dat wordt zo'n vijf uur trucken.

Na een lekker ontbijt gaan de eerste honderd kilometer vlot voorbij. Alhoewel het zondagochtend is, is het wel druk op de I-580. En zelfs na Livermore blijft het druk. Was ook te verwachten. Dit deel van de snelweg noemt dan ook de Yosemite Highway. EN zoals je in België files heb op zondag richting zee, is het hier druk tussen de Bay Area en Yosemite.

Maar Yosemite staat slechts later op het programma. Iedereen blijft naar het oosten rijden, wij mogen naar het zuiden. De CA-99 op, de ruggengraat van de centrale vallei. De komende twee uur zien we enkel velden en af en toe een klein stadje, of een echt lange graantrein. Want de snelweg speelt continu haasje over met de oude Southern Pacific spoorlijn naar Los Angeles.

In Fresno wordt het dan echt interessant. We draaien de Kings Canyon Highway op. Tijd voor een natje en een droogje voor auto en chauffeur. Niet dat we al in de buurt zijn. Het is nog meer dan 100 kilometer tot de grens van Kings Canyon.

De highway begint met wel 6 vakken maar elke paar kilometer lijkt er wel een vak weg te vallen - het geld van Obama raakt snel op blijkbaar. Uiteindelijk wordt de weg een smalle weg tussen druiven, perziken en andere sla en kool. Af en toe ligt er een gele heuvel tussen de velden maar alles blijft voor de rest redelijk vlak. In de verte verbergen hoge wolken wel het echte werk … de 3000 en 4000 meters van de Sierra Nevada.

Uiteindelijk begint de weg stevig te stijgen, de bordjes met 1000, 2000, 3000 voet volgen elkaar snel op tot aan de grens van het Sequoia National Monument. Niet te vroeg juichen. Dit is een park van de concurrentie, de Forest Service.

CA-180 E: de lange klim beloond, het eerste Sequoia Park is in zicht.
Na een vals plat en een klein dal gaat het nu enkel nog omhoog. De zon blijft keihard schijnen. En het is te merken aan het landschap. het heeft al weken niet geleden en er hangt enorm veel smog. m.a.w. de vergezichten waren geen gezicht. Maar de bomen werden ondertussen wel hoger en hoger. We komen eindelijk in de buurt van de sequoia's.

Met onze jaarkaart van de Nationale Parken mogen we gratis binnen. Na enkele kilometers slaan we af op de Generals Highway, de weg langs de Sequoiabossen. Het hotel is nog zo'n 50 kilometer ver maar dat is maar een detail.

Na een vlotte check-in, nemen we nog effe de auto tot aan Morro Rock waar je een mooi zicht hebt op de vallei. Maar we gaan niet voor het zicht wel voor de GSM ontvangst. Want in het park is er slechte ontvangst. Niet dat het helpt … transmissieproblemen.

Oh ja, onderweg nog een kleine ramp. Net buiten het hotel willen drie beren de weg oversteken. Noodstop dus en de camera's zoeken. Pech. Een auto uit de tegenrichting begint te toeteren en de beren vluchten het bos terug in. En een Ranger jaagt de toeristen weg. Tja.

Buiten ruikt het trouwens nogal naar BBQ. En we stuiten per ongeluk op de party.

Apocalyptische beelden!!! Toeristen ingesloten door het vuur!!!
De ondergaande zon maakt de rookwolk oranje alsof ook de lucht in vuur staat.


Maar geen paniek, alles is onder controle. De brand is aangestoken … door brandweermannen.

No Panic, ik ben brandweerman. Ik blus vuur dat ik zelf aanstak

Dat was het dan voor de eerste dag in Sequoia/Kings Canyon. Nu nog internet zoeken om het geplaatst te krijgen.

Steven