Misschien vragen jullie je af hoe zit er zo'n typische dag uit. Wel laten we dat eens proberen uit de doeken te doen : We worden steeds wakker zonder wekker en meestal is dat rond 7u. Maar in plaats van direct in gang te schieten, doen we op ons luie gemakje waar we zin in hebbeb. Voor Sandra is dat aan de blog verder schrijven, zodat jullie zo snel mogelijk te weten komen wat we hier allemaal uitsteken; Steven surft soms, lees de krant op andere momenten, leest soms een blog na -- ja ja.. de 4eye principe geld hier ook :-) -- of droomt nog wat verder. Na 8 begint dan de eerste zich effect klaar te maken en kan nadien de andere beginnen aansporen tot hetzelfde ritueel. Dan pakken we alles al in en gaan we ontbijten als het hotel die mogelijkheid voorziet. Nadien snel nog een tandenpoets en plaspauze, uitchecken en weg zijn we.
Ook voor de avond hebben we een patroon. Het tijdstip dat we in een hotel toekomen verschilt tamelijk van dag tot dag, maar voor de rest is het het volgende ritueel : Sandra checkt in, terwijl Steven de wagen op een 'goede' plaats parkeert. Eens Sandra de sleutel van de kamer heeft, worden de bagage en fotozakken uit de auto gehaald en wordt de valiezen zo gelegd dat ze open kunnen zonder elkaar te storen. Dan wordt even de mail gecheckt en dan wordt er overlegd ... 'wat gaan we nu nog doen? wat gaan we eten?...' Eens gaan eten en terug op de kamer begint Sandra met de laptop op te starten en de foto's van de kaartjes af te halen. Als ze veel zin heeft schrijft ze dan verder aan de blog; Steven daarentegen surft wat, leest de krant nog wat verder, kijkt wat tv en beantwoordt de vele domme vragen die Sandra stelt over waar was dit of dat nu al weer, hoe noemde dat,..... Daar Steven voorlopig het autorijden op zich neemt, heeft Sandra hem VOORLOPIG vrijgesteld van andere taken. Tot zover onze typische dag indeling..... Laten we nu maar eens vertellen wat we vandaag allemaal uitstaken.
Deze ochtend hebben we geen ontbijt in het hotel, dus checkten we uit en dachten we toen na. Steven had wel eens zin in een Starbucks ontbijt... dus hij reed tot daar en we namen daar en Turkey-delight-ontbijt-sandwich met een cafe latte erbij. mmmmm, dat heeft dus werkelijk gesmaakt. Nadien was het even moeiljk want welke richting moeten we nu uit rijden om tot aan Pinnacles National Monument te geraken. Er zijn immers 2 delen en vorige maal deel we de Oostkant, dus deze keer wouden we de Westkant doen. Onze lieve TomTom vond er geen enkele en het adres dat Sandra vond was volgens Steven aan de Oostkant. Sandra zocht nog wat verder en vertelde wat de wegbeschrijving diende te zijn. Terwijl Steven die al volgde, zorgde Sandra dat TomTom uiteindelijk ook naar daar wou rijden en zo kun Sandra zich terug concentreren om het belangrijkste : beestjes zoeken en dan ook fotografen. Twee keer moest Steven in alle vlucht stoppen. De ene keer had Sandra een groepje herten gezien. De tweede keer omdat ze een arend had gezien en die wou op foto vast leggen.
Eens in Pinnacles toonden we onze National Parks kaart die nog tot eind oktober geldig was en kregen we wat basis uitleg. Er zijn 3 wandelingen, 2 kan je met elkaar combineren en de 3de is een voor gevorderden. Nu Steven had al wat gepiepeloerd en wou enkel die 2 doen, want de derde ws een pure klim de berg op.
We hadden onze auto op een van de parkeerplaatsten aan de start van het parkoer geparkeerd, extra water in onze zakken bijstoken want die mevrouw zei dat het echt wel nodig was. ... en weg waren wij. De eerste kilometer ging lichtjes op en neer en volgde de rivierbedding. Nadien kregen we de keuze : Caves of Cliff (de grot of de klif) We besloten eerst de grot te doen en nadien via de klif - wandeling 2 - terug te komen. Voor we aan de grot aankwamen, dienden we nog wat meer te klimmen en te dalen en begon het smaller te worden. Eens in de grot was het duidelijk waarom we een licht nodig hadden. Het was niet echt een grot waar je doorwandelde, maar een waar je door klauterde en dient te zorgen dat je nergens bleef hangen. Super leuk maar super vermoeiend. Eens we de kleine kilometer geklauterd hadden, zagen we terug licht in de duisternis en dienden we nog enkel een grote rots door te steken en we waren buiten.
Uiteindelijk stonden we beide buiten doorweekt in het zweet en met spieren die lieten voelen dat het de eerste keer was in weken dat ze nog eens wat moesten zwoegen.. En dan dienden we nog de heuvel op want we zaten nu op het diepste punt van de omgeving. De klifwandeling was leuk en ook al was het op sommige plaatsen verschikkelijk warm, we waren blij met de uitdaging. Tegen 2en waren we terug aan de auto en besloten we eten wat te knabbelen en wat frisdrank te drinken.
Nadien ging het in een vlotte beweging naar Santa Cruz waar we incheckten in het hotel dat vorige keer pas was geopend toen we aankwamen. Deze keer gaan we proberen ook de auto niet achterwaarts tegen een van de pilaren te laten bollen. Daar we een weekje aan het reizen waren, was het ook nodig om de kleding eens te wassen en dus we vroegen of er een wasmachine en droogkast in het hotel waren. Er waren er dus geen maar de dame was wel zo vriendelijk om de wegbeschrijving naar de lokale wasserette te geven.
Na de kleding gewassen en gedroogt te hebben , zijn we nog snel iets gaan eten in de locale brouwerij die juist naast de wasserette gelegen was. We moeten zeggen die van Monterey was veel beter en had meer keuze van bieren.
Eenmaal terug op de kamer en de was proper in de valiezen gestopt was het blog en tv-avond. We bleven niet te lang op want we waren beide moe en wouden fris aan de laatste dag uitstap beginnen…
Dus.. slaapwel lieve lezers en tot morgen
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten