Dag 11T: een koninklijke en presidentiële dag

Dag lieve lezertjes,

dit wordt dan week twee, scène twee, dag drie.

De ochtendstond heeft goud in de mond heet het. Misschien wel. Tenzij je buren hun wekker gezet hebben om 6 uur … en er niet meer zijn om hem af te zetten. En als je eigen wekker om zeven staat is het goud nog niet echt teruggekeerd.

Enfin, de plannen van de dag zijn gewijzigd. Het CBS weerbericht van zondagavond was nogal apocalyptisch. Als je de weervrouw mocht geloven dat zou er tegen maandagavond wel een voet sneeuw boven de 2000 meter kunnen vallen. Het hotel ligt op bijna 2400 meter. OK. Het heeft al een hele tijd niet geregend in de regio, maar toch. Waar andere weerprofeten wel mee instemden was het weer voor dinsdag. Regen. En niet op woensdag zoals eerst gepland. Woensdag is er kans op sneeuw rond de middag.

Gevolg: de geplande trip naar Kings Canyon wordt verschoven van dinsdag naar maandag. "End of the road" - in werkelijkheid het begin van Kings Canyon NP - ligt op zo'n 80 kilometer enkel van het hotel. Dat kunnen we beter niet bij regen en ontij doen.

Maar buiten straalt het zonnetje nog altijd. Tijd dus voor een snelle douche en een goed ontbijt.

Uiteindelijk rond 9 uur kan de auto zijn paarden terug van stal halen, op weg dus. Was er gisteren maar een oponthoud wegens wegenwerken, vandaag is elke werf druk in de weer, o.a. met mannetjes met stop en slow bordjes waar er maar een rijvak is, of om nog een repel asfalt bij te leggen, of om nog wat vuurkestook te spelen voor de regen en de sneeuw alles blust. De rit naar Grant Grove - het visitor Centre van Kings Canyon - duurde dan ook een heel stuk langer dan gepland. Onderweg zijn we toch maar even gestopt in de hoop dat de smog van de vallei en de bosbranden door de nacht een beetje weggetrokken was.

Bij Kings Canyon overlook is het idd het geval - maar er staan teveel bomen in de weg om de bergruggen van de Sierra Nevada goed te kunnen zien. Langs de valleikant ziet het er anders uit. Maar het zicht is alleszins wel interessanter dan gisteren.

Kings Canyon Lookout
San Joaquin Valley ... ergens ver weg


Volgende stop: het visiteer Centre. De verplichte dagstempel opgehaald (Kings Canyon - Grant Grove). En dan kunnen we verder langs de CA-180 E, op weg naar Cedar Grove. Daarvoor moeten we wel zo'n 30 mijl door concurrerend terrein, het Giant Sequoia National Monument onder beheer van de Forest Service. Onderweg krijg je wel een aantal mooie zichten op de canyon uitgegraven door de Kings River. Er hangt nog altijd een BBQ geur in de lucht - de shortcut via Hume Lake is trouwens afgesloten wegens een verkeerd gevallen, brandende boom. De weg daalt continu verder van bijna 7000 voet tot minder dan 3000 voet. De vallei wordt uiteindelijk nauw en diep. Trouwens als je niet op de auto's zou letten, dan lijkt het hier wel de Provence. Na nog enkele bruggen en tientallen bochten staan we eindelijk voor het bord CA-180 End. Maar de weg is nog niet gedaan. Hier begint het grote deel van Kings Canyon. Het eerste deel is Cedar Grove. dan gaat de vallei verder open en komen we in de bovenste gletsjer. Het middageten wordt opgediend op Zumwalds Meadow.



Na een uurtje rust en kalmte worden de de paarden onrustig en drijven de eerste donkere wolken voor de zon. Tijd om terug te keren, maar met nog wat stops onderweg zoals een watervalletje of twee, een mooi zicht op de canyon.

Rond 3 zijn we terug in Grant Grove. Eerst een bezoekje aan de Nationale Kerstboom van de VS - zo noemt de General Grant boom sinds de jaren 20 op gezag van president Coolidge. En sinds de jaren 50 is het ook een National Shrine. Alles voor de een van de grootste bomen ter wereld.

Generaal Grant - de nationale kerstboom

En na zoveel natuurrecords zit er niet veel anders op dan ook de grootste boom ter wereld te gaan> gelukkig staat die niet zover. In de Giant Grove namelijk, op maar vijf kilometer van het hotel. Op weg dus langs wegenwerkers en brandweermannen.

Generaal Sherman - omringd door leden van het Congress

Waar we het heel de dag nog niet over gehad hebben … de beestjes. Die zijn blijkbaar grotendeels op verlof vertrokken. Enkel de eekhoorns in alle maten en soorten zijn actief en wat verborgen vogels.

Aan de voet van de Sherman Tree was er wel nog dit tafereel … met de sneeuw op komst telt elke maaltijd zal je maar denken.

Eten alsof je leven ervan afhangt.

Dat was het dan voor de tweede dag in Sequoia/Kings Canyon.

Steven