Dag 14 - Wij hebben kou

Goede avond lieve lezertjes,

Vandaag heb ik weer mijn baasjes moeten wakker maken hoor. Die 2 langslapers lagen na 9en nog te maffen terwijl ik wel dringend naar buiten moest. Toen ze eindelijk door hadden dat ze dienden op te staan, hebben ze zich snel klaargemaakt. Allez snel ?!?!?!  Ik weet echt niet wat er scheelde met die 2 maar ze zaten liever op hun pc te tokkelen dan buiten te stappen. Het leek wel of ze gewoon schrik hebben van de koude buiten…  Weet je wanneer ik uiteindelijk mijn plasje heb mogen doen? Het was door 11 uur.. ELF UUR lieve Belgische mensenvriendjes… Schandalig hé?

Ze hebben snel een ontbijt gegeten bij Mc Donalds en dan beginnen wandelen. We wandelden 1 blok naar de ene kant en dan zo’n 10 blokken naar de andere kant tot ze aan het Interprid Museum waren.  Voor we op de boot mochten dienden we door de metaaldetector te geraken en dat was voor beide baasjes niet zo makkelijk. Na 3 pogingen lukte het hen, terwijl ik er van de eerst keer kon doorstappen...  Na het wachten deze ochtend mocht ik nu ook weer wachten … Die vakantiegangers hebben toch veel tijd zenne. Uiteindelijk waren we alle 3 aan de juiste kant van de detector en konden we op onderzoek.  We gingen eerst naar hun nieuwste aanwinst : de Spaceshuttle “Enterprise”.

Toen we mei in New York waren stond hij nog op de luchthaven van JFK en nu was hij tot op de boot geraakt en stond hij in zijn tijdelijke hangar.  We konden nog niet binnen kijken in de shuttle, maar het was al een speciaal gevoel om langs de buitenkant dit technisch mirakel te bekijken.  Toen we de Enterprise van alle kanten hadden bekeken, verlieten we de hangar en besloot Sandra zich in de cafetaria te nestelen met een warme drank en Steven zijn vliegtuigjes en de binnenkant van de boot te laten bezoeken.   Het was immers nog maar een jaartje geleden toen we dit museum bezochten en zoveel kan er niet nog veranderd zijn. Terwijl Sandra haar boek op haar gsm las, genoot ik van alle Japannertjes - of Chinezekes - die er hun soepje met rijst zaten op te slurpen.  Na een dikke 2 uur  was Steven het blijkbaar ook beu... Hij heeft zich dan een wrap genomen om te bekomen van de inspanningen. 

Omdat Steven nog steeds opzoek was naar een Apple Nano (en deze bijna overal uitverkocht zijn) besloten we tot aan Central Station te wandelen om daar in de Apple Store te gaan... Daar toegekomen bleek dat ze de Nano ook niet meer verkochten en dat de nieuwe begin volgende week normaal zou toekomen. De mevrouw vertelde hem dat hij maar volgende week moest terug komen..   We waren het wandelen beu dus besloten we de shuttle metro terug tot aan Time Square te nemen. En het was een heel mooie shuttle. Knalgeel. Vanbinnen en vanbuiten. 

Daar aangekomen was het natuurlijk de moeilijkste beslissing van de dag er weer : wat gaan we eten? We waren niet te ver van HRC - Hard Rock Cafe voor wie mijn bazen nog niet kent - en dus besloten we het gewoon makkelijk te maken voor de baasjes.  Na enkele LIIT later waren de baasjes terug voldoende op kracht om de laatste winkeltjes van de dag te bekijken…

De M&M winkel Dat is een winkel overvol met die kleine kleurige chocolaatjes. Ze hebben daar een massa kleurtjes en even veel smaakjes en kleertjes.. Ik heb enkele uitgeprobeerd, maar alles bleek nog wat te groot te zijn voor mij. Dan maar naar de mooie kleurtjes kijken en hopen dat ik ook wat groter wordt... 

Het grote voordeel van M&M voor mij is dat ze niet smelten en dus kan mijn velleke niet bruin worden van de sjokolat. Zo weten mijn baasjes niet dat ik mijn buikje al vol gegeten heb. Hihi.

 

Na de wandeling terug, is Sandra aan het puzzelen geslagen. Ze diende immers de inkopen van New York nog in de valiezen erbij krijgen.. Steven en ik zijn samen in de zetel gekropen zodat we haar zeker niet stoorden. Na een klein halfuurtje was alles geregeld en ook de weegschaal leek gelukkig... 

En we weten al een tijdje : als  de weegschaal blij is, is Sandra ook blij... Als Sandra blij is, dan zijn wij allemaal blij.

Als beloning dronken we allemaal nog wat water en keken de baasjes nog wat tv… Ik, wel ik wou mijn verhaaltje nog afschrijven… En nu, het is al een dagje verder.. ga ik ook slapen hoor… Ik wil niet meer voorhebben zoals tijdens het weekend dat Steven plots moet verder schrijven… Dus

Slaapwel lieve vriendjes, Tot morgen

xxx