Dag 12 - Palma de Mallorca

Goede avond lieve lezertjes,

Vandaag was geen dag zoals alle anderen.
Maar gezien de omstandigheden vind ik dat we het allemaal samen toch goed gedaan hebben.

De wekker liep vandaag af om 9u.
Het was alsof we beide aan hetzelfde dachten, want het was een spurt naar de dichtstbijzijnde boom.
Snel ons topje en short aan en dan rustig genieten van een bagel met Lax.
Mmmm het leven kan toch zalig zijn.

Om 10 was bijna iedereen op het appel.
Enkel Phillipe en Gerda ontbraken.
Oho ... dat betekent niet veel goeds.
Ik help jullie even herinneren dat ik gisteren al vertelde dat Philippe een technisch probleem had aan een van de tanden.
Nu bleek dat ze om 10.30 zouden naar de tandarts vertrekken en ooit zouden terugkomen.
Alle mogelijke scenario's begonnen door mijn kopje te spoken.
Hij gaat daar moeten blijven.
Hij gaat te laat zijn en de boot missen.
Hij gaat wel op tijd komen maar ze trokken de verkeerde tand.
Hij gaat wel op tijd komen maar veel pijn ondergaan.
Wist ik veel toen, dat het het laatste ging zijn.
Pfffff... hoe moet de dag dan nog verder.

Daar we in een Spaanstalig land zijn, leek het verstandig dat Ilse ook zou meegaan.
Maar wat dan met de uitstap van vandaag.
Daniel en Hilda vertelden dat het niet erg was en dat ze wel alleen zouden de stad intrekken.
Dus bleven we nog met 7 over: Rudy & Renild, Ludo & Dorine, Denise, Sandra & ikke jullie trouwe hond.
Gaan we wachten tot Ilse terug is?
Gaan we niet weg en blijven we een dagje aan boord?
Gaan we samen de stad in en proberen we aan de hand van het plannetje van Ilse er iets van te maken.
Ilse vertelde dat Sandra er bij was en dat er minstens 2 uitstekende planlezers waren en een zeer goede neus dus dat geen probleem mocht zijn.
Nog even werd er getwijfeld, en dan besloten we om het te riskeren.

Net voor we vertrokken kwamen Phillipe en Gerda bij de groep.
Het was duidelijk dat Philippe niet zo blij was en nog meer zenuwen had dan voordien.
Hij verontschuldigde zich ook zo'n 11 keer (ja ik ben wel zeker van het aantal want ik heb ze geteld)
Wij hebben telkens gezegd dat het niet erg was en dat we blij waren dat Ilse met hen meeging.
Er zou om 10.30 een taxi wachten en hij zou zorgen dat ze op tijd bij de tandarts kwamen.
(Toen we hen terugzagen in de avond bleek dat geen tandarts te zijn maar een supergrote tandartsenkliniek)

Wij vertrokken met de shuttle want het leek ons toch net te ver om tot aan het stadje te wandelen...
In de stad wandelen zou ons al genoeg energie kosten dat we die extra 6km enkel niet hoefden.
Terwijl we naar de drop off reden, blafte ik heel hard toen ik de HRC zag.
Sandra verschoot een beetje (zou ze in slaap gelegen hebben?).
Eens we uitstapten vertelde ze de HRC is op nog geen 10 min wandelen van hier, dus via die weg kunnen we terugkomen.
Waarom deze uitdrukkelijke tijden zou je denken...
Wel Ilse had op haar plan gekeken en had Sandra verteld dat het ver buiten de stad lag en dus niet haalbaar was.
Zij alleen zou het wel nog kunnen, maar in de GFC-groep ging het wat moeilijk worden.
Nietes dus.

Ludo en Rudi namen het voortouw.
Laten we eerst naar de Kathedraal gaan en dan zo en zo tot aan de Plaza Mayor.
Nadien kunnen we die weg en dan die weg nemen en via de Ramblas verder wandelen.
Niemand was echt aan het volgen op het kaartje... maar we vonden het allemaal oké.
Laten we van start gaan was het antwoord.

De eerste stop was de Kathedraal La Seu. De kerk is tussen de dertiende en de zeventiende eeuw gebouwd ter ere van de Maagd Maria. 
In het begin van de twintigste eeuw is het interieur van de kathedraal gedeeltelijk gerenoveerd door de Catalaanse architect Antoni Gaudi. 
Niemand wou de 7eur betalen om binnen te gaan kijken naar de luchter.

We zochten het juiste wegje om naar het volgende hoogte punt te gaan.
Het mooiste en gezelligste plein van de stad kwamen uiteindelijk tegen na wat zoeken : het Plaza Mayor. 
We hadden wel meerdere pleintjes gezien, maar die leken zo dom.
Toen we echter op het Plaza Mayor toekwamen was iedereen direct zeker... DIT IS HET.
Het Plaza Mayor in Palma de Mallorca is een replica van de Plaza Mayor in de Spaanse hoofdstad Madrid. 
Het plein stond vol met leuke terrasjes waar je direct een sangria zou willen bestellen.
Maar de groep was sturen voor zichzelf : Het is nog te vroeg ... geen ruststop.

We wandelden verder in de kleine steegjes en kwamen zo in het midden van de Ramblas.
We besloten het onszelf makkelijk te maken en de helling naar beneding te wandelen.
Soms kunnen mijn vriendjes echt wel slim zijn.
Op het einde van de Ramblas was het echter van dat.
Ik moet naar toilet
Ik heb dorst
Ik wil eens zitten

Nu durf ik het niet met zekerheid zeggen, maar ze zagen een tof terras en dat wouden ze wel even testen.
Terwijl Ludo in zijn beste Spaans onze drankjes bestelde, was Sandra met Ilse in contact.
Philippe lag op de tafel en had heel veel pijn.
Het zou zeker nog een half uurtje zijn voor ze vertrokken.
Sandra liet Ilse weten dat de 2 gidsen het goed deden en dat we nu een pauze hadden.

Na een klein uurtje keuvelen en tetteren waren alle drankjes leeg.
Ilse liet ook net weten dat ze buiten waren en dat ze aan de terugtocht gingen beginnen.
De 2 dames overlegden nog even : als Ilse aan de shuttle zou zijn zou Sandra laten weten waar de groep was.

Van al dat wandelen en denken krijg je een hongertje.
Als je dan nog een super tof en rustig straatje vind waar de ene tapabar na de andere tapabar staat, dan krijg iedereen wel honger.
Dus werd de volgende stop ingepland...De tapabar.
Sandra stuurde de coordinaten naar Ilse en liet haar ook weten dat ze super content gingen zijn.
Net toen we aan het eten waren is Ilse toegekomen.

En waarom ging ik nu content zijn?
Kijk eens naar links.
Wat is daar?
Kijk gewoon eens tussen de bomen naar die winkel.
Ilse had aan haar nichtje beloofd om wat rond te kijken naar een specifieke Louis Vitton tas.
En rara waar waren we aan het lunchen.
Juist ja... aan de winkel.
Terwijl nog even genoten van de pitstop en betaalden, ging Ilse op winkeljacht.
Net toen we rechtstond was ze daar al terug.
Ze was in haar nopjes... 

Sandra, krijg ik ook zo een tasje?
Neen Sloefie, jij past daar niet in.
Maar Sandra... dat is toch mooi.
Ja Sloefie dat is mooi.
NEEN
En toen wist ik dat ik best zweeg.

We wandelden verder en verder weg van de shuttle pick-up.
We stopten even aan een mooi fort waarin het museum van moderne kunsten was ondergebracht.
We beklommen de heuvel, staken een riviertje over, en daalden af.
En dan ... die mooie ronde cirkel...
We waren er geraakt.

Iedereen had zo hard zijn best gedaan dat iedereen een beloning verdiende vond Sandra.
En daar de meeste nog nooit in een HRC iets gedronken hadden, wou ze het rondje betalen.
We genoten van de Pinapple Mochito's, de glaasjes wijn en de natuurlijk de LIIT.
Sandra ging nog op zoek naar het juiste glas en juiste T-shirts.
Dat leek wel een onmogelijk opgave te zijn want de ene set van T-shirts leken allemaal kleine maten, de andere net super grote maten.
Even werd er geraadpleegd met de verzamelaars aan het thuisfront om toch maar de juiste mee te nemen.
Toen Sandra de shop en de na de pitstop terug aan tafel kwam, was iedereen nog dorstig.
Dus besloot Ludo, omdat hij het zo naar zijn zin had, nog een rondje te trakteren.
We hebben hem nog steeds niet voldoende bedankt.
En ook al hadden we wat perikelen bij het betalen het liep goed af.

Zoals bij de grootmoeders van Sandra na een drankje, leek de GFC-groep ook speed-pilletjes genomen te hebben.
We legden de laatste km tot aan de pick-up af in een recordtempo.
Deze keer was de bus wel heel raar : een set stoelen vooraan en een set achteraan. Daartussen niets.
Raar hoor en alle passagiers wisten ook niet zo goed wat er mee aan te vangen.

Eens aanboord waren we benieuwd hoe het met Philippe was.
Toen Ilse hem verliet had hij nog heel veel pijn.
Maar toen Sandra hem nadien tegen het lijf liep leek het al beter te zijn.
Hij ging wel niet mee eten naar het Italiaans specialiteitenrestaurant.
Spijtige maar de tandarts had hem aangeraden: Soep en puree.

We namen afscheid en gingen snel douchen want zo veel tijd was er niet meer.
Net op tijd kwamen we aan in het restaurant.
We aten er weer heel lekker en genoten van o.a. de pittige pasta.
Na afloop checkten we nog even de billboard maar die was niet veel soeps.

Dus snel verslagje maken en dodo doen.
Sloefie is moe.
Sandra is moe.
Dus nu gaan we eens extra vroeg slapen.

SLAAPWEL vele volgers
Sloefi