T 7 : Matterhorn

Dag allemaal. 

Mijnheer Michel heeft zijn zegje gedaan, sommige ambtenaren hebben gisteren niet moeten werken en toch betaal worden en ik moet dringend een vakbond vinden voor bloggers. Kwestie ‘s avonds mijn principes niet te moeten opgeven voor een knorrende maag en een droge korst brood. 

Niet dat mijn actie niet gewerkt heeft. Vandaag was de wekker niet om zes maar om kwart na acht. Je ziet het heeft gewerkt.

Allez half toch. 

Aan de overkant van de rivier (3 meter breed) hebben arbeiders tot 9 uur asfalt geslepen en geschraapt. Vanmorgen waren ze om zeven alweer bezig. En dat in een dorp waar alles groen moet zijn. 

Enfin. 

Tegen negen uur ongeveer ontbijt. Dat blijft de verkeerde richting uitgaan. We slapen alweer op 5 km vogelvlucht van Italië. 

Zo ergens na tien vertrokken we voor onze wandeling naar de Matterhorn (4550 meter hoog) 

Geen paniek. We doen het in stukjes. 

Eerst een wandeling langs de rivier tot aan het basisstation van de eerste kabelbaan. (1 km). 

Dan een voucher ruilen voor wel drie kabelbanen en een bezoek aan het binnenste van een gletsjer. 

Dan alleen in een cabinetje naar omhoog. Tot het eerste tussenstation. Dan in een grote volgepakte lift tot het tweede station (daar kan je heel het jaar skiën). En dan nog een tot 3881 meter. 

Om moe van te worden. 

De zichten waren heel mooi. Rondomrond allemaal heel hoge bergen waar ik tepoot nooit alleen ga opraken. 

Boven liepen nog meer skiërs rond. Maar sommige waren aan het klagen. Dat er weinig sneeuw was. En dat er te veel plebs was. Want zij waren prof en de wereld was van hun vonden ze. 

Na wat foto’s boven gingen we ook een gletsjer in. Ik vond dat niet tof. Het was er koud en vochtig en je zag alleen maar ijs. Er stond wel een troon voor de IJskoning en daar ben ik effe gaan opzitten maar brrr dat was alleen maar voor hetekonten om af te koelen. Dat was kkkkoud. 

We zijn ook nog iets boven gaan eten (duur zelfs voor Zwitserland, logisch alles moest met de lift of heli naar boven). 

Ik heb nog wat geblogd. 

En dan zijn we maar naar beneden gegaan. Er was namelijk nog een ander mooi treintje naar omhoog. Naar de Gornergrat. Steil omhoog. Maar 3200 meter maar kom. 

Dus twee liften naar beneden (overvol) en een cabine (een skiester). En vervolgens langs de rivier naar het station. 

En ondanks veel vragen van andere aan het loket net op tijd voor de trein. (Ik denk dat de mijnheer speciaal op ons heeft gewacht). 

Nu zit ik in het zonnetje mijn blog te schrijven. Lekker warm in de zon. 

Zo dat was het voor vandaag. Nog veilig naar beneden geraken en eens een avondje nixen. 

Ciao bambini

Grosser Brüder