Dag 15 - Livorno

Goede avond Lieve lezertjes,

Vandaag de laatste dag aan boord.
Ween ween
En net vandaag vond Ilse dat we vroeg op pad gingen.
Het appel was om 7.30 want anders zouden we nooit tot in Firenze geraken en terug.

Auw auw
Die aaifone die ik normaal zo graag zie... ik haatte hem vandaag.
Iets na halfzeven maakte hij ons wakker.
Pfff zo vroeg
Zou ik durven om nog eens op Snooze te drukken.
Neen ik zal maar braaf zijn.
Auw
Dat gaat binnen enkele dagen zo'n pijn doen om te gaan werken.
Zou ik Dorothea, Rudy, Jan of Hans niet kunnen contacteren en zeggen dat we verdwaald zijn?
Ah neen, dat gaat niet lukken want sommige van hen hebben ook een smoelenboek en volgen mijn dagelijks verhaal.
Te doeme...
We zullen dan maar binnen enkele dagen ook vroeger opstaan.
Niet voor op uitstap te gaan maar om centjes te gaan verdienen.
Allez Sandra verdient ze dan en ik bewaak ze.
En als het zo druk is als net voor het verlof zal het niet opvallen als ik af en toe een tukje doe.

Maar we zijn nog maar maandag en we gaan op stap.
Vandaag staat Firenze dus op het programma.
Oei
We lijken niet volledig te zijn...
Ludo en Dorine gingen niet mee want het ging te zwaar zijn.
Maar waar is Daniel?
Is hij nog een plasje gaan doen?
Hilda was echter al present en zij vertelde dat hij bijna niet geslapen had en zich niet zo goed voelde...
Spijtig en hopelijk is hij snel beter.
Het is wel een cruise met verschillende fysieke hindernissen: Ilse die van de trap valt en haar knie bezeert;
Willy die dan toch niet zo goed gerecupereerd is en samen met zijn vrouw Marijke naar huis gaat;
Philippe die helse pijnen aan zijn tand ondergaat terwijl Gerda machteloos moet toekijken
En nu Daniel ...
Pffff 
Gelukkig is Sandra nog top tip of zoiets

Maar allez ik wijk weer af...
Het zal van de zonneslag zijn vermoed ik... 
Even nog een slokje nemen en dan verder tokkelen.

Dus deze ochtend moesten we om 7.30 klaar staan op appel.
Sandra had zo goed gegeten gisterenavond dat ze deze ochtend niets hoefde.
Dus kleertjes aan en tandjes poetsen (of was het nu omgekeerd) en dan op pad.
De zon was nog maar net op en dus konden we al zeer mooie foto's maken.
Het thuisfront zal tevreden zijn.
Oei...
Ja... jullie hebben gelijk
Ik heb nog nooit geen foto op de blog gezet.
Tja
Ik ga het op Sandra steken want die is verantwoordelijk voor de foto's.
Ze zet wel smoelenboek vol maar mij eens helpen?
Tarara
Pfff waar gaat het toch naar toe met de jeugd van tegenwoordig.

Enfin ik wijk nog maar eens af.
We waren dus om 7.30 op tijd op het appel.
En daar iedereen wat te vroeg was konden we sneller van boord dan eerst gepland.
Ilse had verteld dat we eerst een shuttle, dan een bus en dan de trein dienden te nemen.
Maar daar we zo vroeg waren stonden er nog taxi's aan de boot.
Willen jullie Pisa en Firenze zien?
Neen we willen naar het station.
Het station is hier tamelijk ver af... 5eur per persoon.
Willen jullie geen rondrit?
Neen we willen gewoon een taxi naar Firenze.
Alleen is het duurder om met de trein te gaan hoor.
Met Pisa en Firenze samen op eigen tempo 500eur voor jullie 8.
WE WILLEN GEWOON NAAR HET STATION.
Oké dan maar. 25eur 

Euh?!?
Hoe kan dat nu...
Eerst zegt hij 5eur per persoon (met 8 persoon) 
Als die chauffeur even goed kan rijden als hij kan tellen...dan zitten we er goed voor
Hij start de motor
Hij zet hem in eerste
En vertrekt alsof hij in een race vertrekt
GFC'ers hou jullie goed vast riep ik want het gaat een super rit worden.
Ik ben gestopt met de overtreding te tellen: rechts inhalen, door oranje en enkele keren door het rood, een rond punt recht oversteken, ...
Uiteindelijk dienden we blij te zijn zei Ilse.
Want nu gingen we voor de massa toekomen en dan konden we als eerste ticketjes voor de trein kopen...

Dus toen de taxi stopte, sprong Ilse uit de wagen en rende naar het station.
Wij wachtten braaf tot iedereen uitgestapt was en we wandelden rustig tot aan het station.
Toen we binnensleften stond Ilse achteraan een monsterfile.
Iedereen verspreidde...
Achter elke rij gaat iemand staan...
En nu aanschuiven
Diegene die aan het machine staat roept zodat we geen extra tickets hebben
Philippe en Gerda kozen de langste file, deze die tot de fysieke loketten ging. 
De anderen stonden achter een file voor een machine.

10 min later stonden we bijna allemaal nog achter even veel mensen... 
Wat is er aan de hand?
Geen enkel machine lijkt ticketjes te geven.
Plots zag Sandra een advertentie: koop je tickets in het krantenwinkeltje
Ze stuurde een foto naar Ilse.
Daar Denise en Hilda aanschoven bij Ilse...
Spurtte Ilse plots weg naar de krantenwinkel.
Maar na enkele minuten was ze al terug ...
De machine in de winkel was stuk.
Dan maar wachten.

10 min later stonden we iets verder.
Neen niet omdat er mensen ticketjes hadden
Wel omdat mensen het gewoon opgaven

Plots riep Philippe.
OMG
Hij stond aan de langste file en kan nu bijna bestellen.
Timecheck: nog 2 minuten en de trein vertrekt.
Aiaia we gaan er niet geraken.
Tik tak
Tik tak
En daar ging de trein
Weer geboycotte door de chinezen!
We gaan buiten nasi ook bang pang maken!

Eindelijk ticketjes
Nu nog 40 minuten wachten en we zijn weg
Ik ben in slaap gedommeld denk ik.
Plots was het immers 10min en we waren in Firenze...

Eerste challenge: waar is de uitgang? 
Alle treinreizigers liepen alle mogelijke richtingen uit.
Hoe konden we daar nu de juiste uithalen?
Gelukkig was Ilse hier al geweest en ze was kordaat. (Opmerking van de redactie: Sandra was daar ook al gepasseerd.)
Hier rechts, daar links en we zijn buiten.
En ja hoor
Daar stonden we dan.

We wandelden door de smalle straatjes en toen kwamen we een marktje tegen.
Bijna alle kraampjes waren met handtassen, sjalen of riemen.
Op het einde liepen we op onze stappen terug.
Plots zagen we iets wat leek op een binnenmarkt
We gingen even binnen.
Mmmmm het rook daar goed.
Beentjes, balletjes, kippenpootjes, ...
Er waren wel nog wat kruidenwinkeltjes ... maar dat interesseerde me iets minder.
Ik droomde weg 
En plots stonden we buiten en rook ik smog
Pffff


We wandelden verder en kwamen aan Il Duomo (of zoiets ... ik heb het Sandra moeten vragen & Sandra heeft het dan aan Ilse gevraagd).
De kathedraal en bijhorende doopvont waren supermooi.
Er was enkel veel te veel volk om binnen te gaan.
We kregen tijd om snel wat foto's te nemen.
De deuren waren heeel speciaal maar wel reproducties van de echte.
Deze deuren zijn nu onderbracht in het museum achter de Dom.

We wandelden verder in de kleine straatjes tot ...
er hoge watersnood was bij sommige onder de menschen.
We stopten dus maar aan een koffiehuis.
De cappuccino was lekker en de muurschildering aan het toilet was mooi.
Eens iedereen naar toilet was gegaan en de drankjes uit waren, gingen we weer op stap.

Volgende stop de Pinociostop.
Oh en wat ben ik toen verrast.
Sandra heeft me een beeldje gekocht.
Het heet "vriendschap" en het toont een mensch met zijn hondje... zoals mijn baasje en ik.
Toen iedereen zijn kadeautjes gekocht had, gingen we verder.

Net buiten de winkel leek Ilse ongerust te zijn.
Ze telde en hertelde.
En telkens kwam ze een te kort.
Snel even checken: Hilda ontbrak.
Iedereen begon rond te kijken.
Hilda?!
Hilda !!!
Nergens te vinden.
We wandelden even verder en hoopten dat we haar vonden.
We waren bij het plein met David en nog steeds geen Hilda.
Enkele gingen op het midden van het plein blijven staan.
Ilse ging het plein rondwandelen 
Sandra ging op de passen teruggaan en zowel bij Pinoccio als bij het cafeetje gaan kijken of ze tot daar terugkeerde.
Ze liet haar gsm-nummer achter bij Pinoccio.
Mevrouw Pinoccio was ongerust en hoopte dat we haar snel vonden...
Ik snuffelde maar verder.

Na een kwartiertje belde Ilse.
Ilse had Hilda gevonden.
Hilda vond ons niet meer in de winkel (terwijl we vanachter aan het rondkijken waren) en was dus naar buiten gewandeld en tot aan David gegaan.
Sandra liep even de winkel Pinoccio terug binnen om mevrouw geruststellen.
Mevrouw was heel blij en wenste ons nog veel plezier.

Op het plein bij David hebben we een menuutje gegeten: margarita pizza en een drankje.
Nadien moesten we onze verloren tijd een beetje goedmaken.
We wandelden tot aan de brug met allemaal juweliers en kregen een ijsje.
Nadien wandelden we terug en liepen tot aan het plein van de HRC.
Snel snel Sandra

Daarna wandelden we nog naar kerken met moeilijke namen en dan was het plots 3 u.
Ilse zei dat we naar de trein moesten wandelen.
Om 3:30p vertrok de trein en weerom kan ik niets vertellen over de rit. Volgens Sandra was de rit lang en was het veel te warm.

Buiten het station vond Ilse direct een taxi.
En deze keer was de chauffeur een pak rustiger.
We genoten van de rit en maakten vele grapjes.
Ook deze keer dienden we 25 euro te betalen voor ons allemaal.

Toen we uitstapten stonden enkele personeelsleden van de boot ons op te wachten.
Of het nu welkom heten of uitzwaaien was heb ik niet door.
Maar het was leuk om al die verschillende uniformpjes samen te zien.

Snel naar boven naar de bar op het 10de voor een drankje
En dan snel aan de bagage beginnen.
Die diende om 12u buiten te staan en we dienden nog alles in te pakken.
Snel douchen Sandra
Hop hop
Niet treuzelen!
En nu inpakken.
Neen niet mij!
Ik ga mee in de handbagage dat weet je toch.

Op kwartiertje leek ze gepakt en gezakt te zijn.
Tot ze de bagage woog: 26 kg
Oppernieuw Sandra.
Allez nog eens.
Uiteindelijk strandde ze op 23.2kg

Nu snel naar de bar voor het laatste aperitief met alle GFC'ers.
En neen geen LIIT deze keer.
Na een korte drink was het tijd voor het laatste diner.
En wat voor een diner het was.
Een zalmmousse, tomatensoepje en dan lamskoteletjes.
Mmmmmm.
We namen afscheid van onze obers.

Nog eens een laatste maal naar de billboard?
Het was wel heeel vroeg vanochtend hè
Maar eentje kan toch.
Allez komaan
En uiteindelijk zijn we nog een drankje gaan drinken en naar de laatste liedjes gaan luisteren...

En dan was het dodo tijd.
Snel alles op zijn plaats
Ik zal nog mijn verhaaltje afwerken en dan gaan we slapen.

Tot morgen
Sloefie