T 8 : overgangsrit

Dag allemaal

We zijn voorbij halfweg. Tot nu hebben we van de ene pieknaar  de andere top geklommen met wereldbekende treinen. En hier in Zermatt zijn we naar het hoogste geweest waar je zonder veel zweten geraakt zonder heli of parachute. 

Tijd voor iets anders. 

Vandaag zijn we vrij. We moeten enkel op tijd voor het ontbijt zijn en met de laatste trein in Montreux geraken. 

Ik mocht vandaag eens uitslapen. Ik was nog een beetje bergziek. En sliep niet zo goed. 

En dus bracht baas me een stukje spek mee en wat spiegelei. Wit van spiegelei, dat laat geen plekken. 

Dan tegen elf met pak en zak naar het station. Onderweg passeerden we nog iets wat je weinig ziet, een goederentrein op een tandradspoorweg maar de hotels boven op de berg moeten ook bevoorraad worden en dat doet hier de trein. Ook Zermatt krijgt zo veel van zijn bestellingen want hier mogen enkel elektrische auto’s en tractors rijden. 

De speciale trein en de horden toeristen waren al vertrokken dus was het redelijk rustig in de trein. We moesten tot Visp maar baasje wou doorrijden tot Brig om wat treintjes te zien in afwachting van de trein naar Montreux (alle dertig minuten). 

Maar op een enkele trein met vrachtwagens kwam er niet veel voorbij. Tja. ‘s nachts was het hier wel vollen bak blijkbaar. 

Na nog een broodje uit het stationsbuffet zijn we dan maar vertrokken. We hadden geen haast. Check-in was maar na drieën. 

Vanaf Brig is de Rhônevallei veel breder en quasi plat. Dus veel huisjes en fabriekjes gezien tegen een achtergrond van bergen. Niet zo interessant. Ergens voorbij Sion passeerden we waar de baasjes al eens op verlof waren gekomen. Voor mijn tijd naar het schijnt. Niet zo interessant. 

Na anderhalf uur waren we dan in Montreux. Google had een route gevonden die niet bestond. Gelukkig was het altijd naar beneden. 

In de lobby stond wel twintig man/vrouw aan te schuiven. Een of ander congres van dokters. Dus we moesten lang wachten op de kamer. 

Het hotel was van de jaren zeventig. De lift was nog met kleine deurtjes die je zelf moest opendoen. Maar de kamer was hip modern. En groot. Ahja op de reservering stond dat er een kind bij was. Wie was het kind? Baas of ikke? Antwoorden op een gele briefkaart. 

Dan heb ik baasje maar laten gaan wandelen, ik wou in bad spelen. Het eerste bad van de reis. 

Baasje ging tot aan het kasteel van Chinon maar was net te laat voor een bezoek. Hij ging ook tot aan het casino en vind daar de congresdokters terug met een glas. Hmmm. Congressen. Sloefie mag in november ook naar een congres in Frisco. Hmmm.

Na zijn wandeling was baasje redelijk uitgeteld. (Ook naar het congres geweest). Dus ben ik nogal vroeg vergast op de Houtzagerij, een symfonie in drie acts. 

Tada.

Groote broer.