Dag 14 - Ajaccio

Hey lieve menschen,

Vandaag is het de laatste dag dat we een konden uitslapen.
De wekker liep af rond 9u maar toen we buiten keken begonnen we beide zo goed als te wenen.
Het was aan het druppelen.
Oh neen.
Het verlof was zo begonnen ... zou het ook zo eindigen?

Snel het topje vervangen door een T-shirt.
Waar was die regenjas ook al weer?
We moeten dringend ons leven terug verbeteren, want we waren maar net op tijd bij Ilse.

Terwijl Ilse het plan van de dag vertelde, stopte het geluk met regenen.
Ajaccio is de hoofdstad van Corsica.
Het is een klein stadje maar met heel veel geschiedenis.
Een zeer belangrijke meneer is hier geboren en heeft hier geleefd vertelde Ilse.
Mr Napoleon.
Neen niet de uitvinder van de napoleon bolletjes.
Maar wel die mr. die zijn hand altijd in zijn hemd stak omdat het te zwaar was.

Toen de zon er even doorkwam vertrokken we zo snel mogelijk.
Veel hebben we niet echt gezien buiten: 
Het museum van Napoleon
Een standbeeld van zijn broers en hijzelf.

Plots begon het terug te regen.
Gelukkig waren we net aan een cafeetje en konden we schuilen.
Daar het niet bijster warm was buiten, namen de meeste iets warms.

Nadien ging de zoektocht naar dingen van Napoleon gewoon verder.
We zagen nog de kathedraal waar hij gedoopt was, het gehoortehuis van Napoleon.
En niet veel verder een standbeeld van zijn zoon.

Uiteindelijk kwamen we op een kleine markt waar we een standbeeld van hem vonden.
Ik vond het niet mooi want ik kon er niet in de buurt geraken.
Overal was er immers water rond.
We wandelden over het marktje en kwamen dan terug aan het begin van de haven.
Ilse vertelde dat onze kleine uitstap gedaan was.

We waren echter nog niet tevreden en wouden nog wat meer Napoleon zoeken.
Uiteindelijk wist Ilse ons nog te zeggen dat er een grot van Napoleon was.
Maar om die te bekijken moesten we nog hele vele stapjes zetten.
Sommige van de groep zagen dit niet meer zitten en anderen wouden dat wel doen.
Samen zijn we de berg beklommen tot aan de grot.
Nu grot... ik weet niet waar ik ze moest vinden
Het leek gewoon een grote heuvel te zijn zoals in Waterloo.
Hij stond helemaal bovenaan met zijn hand in zijn hemd ... 
JIPIE gevonden.
We trokken allerhande gekke foto's

Plots hadden we er genoeg van en wou iedereen naar het schip.
Zou de eind-verlof-kriebel begonnen zijn?
Ilse had om 5u nog een vergadering belegd om uit te leggen wat er in Rome nog ging gebeuren.
Rome? 
We moeten wel eerst nog naar Firenze gaan en nog een HRC gaan zoeken.
Waarom wil die nu al over Rome praten.
Pfffff
Ilse vertelde onderweg naar het schip dat we morgen een heel lange dag zouden hebben.
En dat we eens we terug waren op de boot morgen we geen tijd meer zouden hebben voor zo'n vergadering.
Oké lijkt logisch, maar waarom moeten we zo ver gaan morgen?
Ilse was heel geduldig en vertelde ons allemaal dat het enige dichtbije ding was buiten strand.

Eens aan het schip was het snel naar dek 10.
Ja ja... we hadden dorst (en wat honger)
En nadien was het tijd voor mediatie.
We hadden dat nog niet veel kunnen doen dit verlof.

Vandaag heeft Sandra een tete-a-tete gedaan met mij bij het lekkerste restaurant : de Tamarind
Ze wou me belonen omdat ik heel het verlof zo flink ben geweest.
Soms is ze toch heel lief hè.

Na het eten zijn we nog even naar de andere gegaan die nog aan het tafelen waren.
Samen hebben we nog iets gedronken.
Nu is het wel de hoogste tijd om in ons bedje te kruipen want morgen moeten we heeeeeel vroeg op.

Bye bye 
zwaai zwaai
Sloefie de vermoeide hond