Dag 9 - Extra lange dag Berlijn

Goede avond lieve lezertjes,

Deze ochtend waren we eens extra vroeg wakker gemaakt door wakkermuziek.  Sandra wou nog eens de opgaande zon trekken van op het dak, dus we maakten ons snel klaar en gingen naar het bovendek. Alleen hadden we niet gerekend op de hoge gebouwen die de zon zouden blokkeren.
PFFFF.....

Iets na 7 gingen we voor de laatste maal ontbijten aan boord : ik kreeg lekkere beentjes en baasje nam een spiegeleitje met toast. MMMM, het was lekker.

Terwijl iedereen van boord begon te gaan, mochten we nog wat aan de bar zitten. Onze bus kwam pas tegen 9u30 ons oppikken.

BIEPBIEP

BIEPBIEP

BIEPBIEP

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.  Baasje had tot nu toe heel flink geweest, maar nu was het duidelijk over. De Groene gsm was opgezet en het resultaat was hoorbaar.

BIEPBIEP

BIEPBIEP.

Sandra zet het geluid af want het is niet omdat jij wil werken dat anderen ook mee moeten genieten.

Ze las een paar e-mails en gooide haar groene gsm bruusk op tafel. Ik ben even snel naar groentje gegaan om hem te troosten, want hij kan er toch ook niet aan doen dat die rare Engelsen zo ambetant doen. Hij is slechts een postbode.

We zaten nog maar net in de bus en ze kreeg telefoon van Chris. Chris had dringend goedkeuring van iets nodig en daarvoor diende ze wat dingen te bekijken. Ik was een beetje trots op haar toen ze hem duidelijk maakte dat het zou moeten wachten tot vanavond. Hij was blijkbaar niet echt happy, maar begreep het wel.

In tussentijd waren we aan onze voorlaatste busstop (ah ja ... de laatste is de luchthaven hé) en vandaag had Ilse ons gewaarschuwd : wandelbottinen aan, spieren ingestreken en iets luchtig aandoen.  Dat hadden we dan ook gedaan.  De bus liet ons uitstappen aan de Brandenburger Tor.  Dit is één van de belangrijkste en bekende bezienswaardigheden van de stad.  De stadspoort - waarom is het dan toren begrijp ik niet zo goed - is de enige poort die de wereldoorlogen overleefde en is dan ook het symbool van (het herenigde) Berlijn.

Na wat foto's wandelden we naar de volgende toeristentrekker : Het holocaust monument. We zagen het gisteren vanuit de bus, maar nu konden we het bezoeken. Het monument bestaat uit een groot aantal betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen. Toen ik tussen de blokken liep kreeg ik een zeer beklemmend gevoel. Blijkbaar was dat net wat het diende te doen : we dienden het gevoel  krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paatjes, eindeloze gangen, en hoge blokken geven laten je gedesoriënteerd voelen. Alsof je geen uitweg vindt.

Baasje en ik werden heel stilletjes van die blokken. Maar na even bij deze afgrijselijke periode in de menschheid stil te staan gingen we verder op zoektocht : De Gendarmenmarkt. Dit is één van de bekendste pleinen van Berlijn gelegen in het district Mitte. Het plein wordt gekenmerkt door twee identiek lijkende kerken aan weerszijden van het plein.  Het was een mooie omgeving en de groep werd in kleine groepjes gesplitst om op eetzoektocht te gaan. Ilse gaf ons 90 min om iets te eten en te drinken .. Dit was ruim voldoende en ons groepje eindigde bij een Steakrestaurant.  Bibi kreeg de beentjes van allemaal :)

Nadien passeerden we  langs Checkpoint Charlie en wandelden we verder. We kwamen aan we aan een stukje muur. Neen het was niet de muur, maar het waren wel de restanten van het het hoofdkwartier van de SS en de Gestapo : Topographie des Terrors".  Het is een documentatiecentrum in Berlijn over de nazi-misdaden. Er liep een gratis tentoonstelling met een chronologische beschrijving van de Nazi terreur. (Nvdr. het duitse woord Tor is geen Toren Sloefie, dat is een deur of poort. Daarom noemt het de Brandenburgse Poort.)

BRRRRR.. ik ben dieper in de zak gekropen. Zo angstaanjagend en erg indrukwekkend. Ik was er echt niet goed van. Sandra was ook heel stilletjes geworden toen het echt doordrong wat er allemaal heeft plaatsgevonden.

Na deze back in the past was het tijd voor mooie en plezante dingen. We wandelden over een brug en kwamen aan bij de Reichstag.  Het gebouw is sinds enige tijd de zetel van het Duitse parlement. Maar Sandra had geen oog voor het gebouw, maar wel voor de fontein net voor de deur. Het was zo warm dat we even de groep loslieten en snel even heel dicht bij het pletsende water kwamen.

We gingen nog wat verder de stad in, maar toen bleek iedereen meer zin te krijgen voor een drankje dan voor  vertelster Ilse. We vonden een goed compromis : eerst gingen we nog naar een heel speciaal shoppingscenter kijken (jaja. kijken mag, aankomen en aankopen niet) en dan gingen we allemaal samen op een terrasje zitten.

We wandelen later terug op ons eigen tempo en de bus bracht ons naar de luchthaven. Nu luchthaven is het wel volgens de definitie, maar oh zo gezellig dat het er was. Mijnheer van de incheck was duidelijk niet echt blij en iedereen die hem iets vroeg, kreeg een beet terug.  Ik maakte me al klaar voor in zijn enkels te bijten want bij elke woordenwisseling werd hij het meer en meer beu. Ilse vertelde net op tijd dat we per 4 ingecheckt waren en dus dat we misschien het beste samen bij de meneer kwamen.

Sandra was heel lief en sprak rustig.. ik viel bijna uit mijn zak van het verschieten.
Die meneer antwoordde vriendelijk en ze gingen een normaal gesprek aan.
Het inchecken in super vlot en snel bij hen.
Bij de andere was hij het al vergeten dat hij ook vriendelijk kon zijn.

We kregen wat honger want het was al bijna 8u, dus we spraken af na de check op verboden wapens iets kleins te eten. Wel het is heel klein geworden want na de controle was er NIETS buiten een koffiebar en een duty free voor drank en parfum. En dan bleek dat er nog vertraging was.  PFFFF. wat een reis is dit toch.  De busreis rond de Elbe en Moldau zal wel nog een tijdje in het geheugen blijven hangen.

De meeste zijn  met honger op de mechanische vogel gestapt en na een dik uurtje vliegen stonden we dan in Brussel terug. Dan ging het snel :  bagage van de band - bus op - bus af - bagage uit de bus.  Grote Broer en zijn baasje stond al klaar om taxi te spelen.

Terwijl ik dit laatste aan het tokkelen ben op de aaaaaipad heeft baasje al de vuile was gesorteerd en de eerste was opgezet. Morgen eerste werkdag ... een hele dag met mijn vriendjes van den buro. Ik ben wel een beetje benieuwd hoe het vorige week met die Engelsen afgelopen is, want Sandra weet dat ook niet . Ah nee, na die enkele mails en het vliegen van Groentje heb ik hem goed veilig bij mij gehouden. Dus morgen staat haar wel nog wat literatuur te wachten.

Maar dat is voor morgen...

Tot volgende verlof

Sloefie de busreiziger

Dag 8 - ich bin eine Berliner Hund

Goede avond,

De voorlaatste dag, betekent ook het voorlaatste verslag voor deze trip.

Het begint afgezaagd te klinken maar we dienden weer veel te vroeg op te staan om het nog een verlof te noemen, maar tja we klagen niet . Het was geen 6u en we stonden al boven op het dek te kijken naar de mist die op het water hing. Jammer dat baasje haar aaaaitelefoon niet mee had, anders had ik de mooiste foto ooit kunnen nemen. Iets na 7u kreeg ik wat spekjes en dan waren we klaar voor de ontdekkingsreis naar Berlijn.

Snel de oortjes en het fototoestel nemen, een flesje water in de rugzak gooien en weg naar de bus. En ja daar stond vriendje Irro de bus al. We gingen snel naar ons gewoonlijk plaatste en nestelden ons : ik bovenop de rugzak zodat ik goed buiten zag, Sandra naast mij op haar aaaaitelefoon tokkelend.

Volgens de oortjesmevrouw hadden we een beetje pech want het was net de marathon van Berlijn. Heel veel straten zouden afgesloten zijn en dus we gingen een lichtjes ander parkoer moeten doen.  Maar dat was niet erg want we zouden wel de belangrijkste dingen zien.  En we hadden direct prijs.

Wow

Wat mooie rijdingen staan hier allemaal

De oortjesmevrouw vertelde ons dat we net een moto-trefpunt passeerden. In de jaren toen de dieren nog praten, vertelde ze, was een deel van de ring rond Berlijn een Racetrack.  Toen de muur viel werd Berlijn wat te klein en ging de racetrack dicht. Het wegrestaurant en iets verder op de ring een tribune waren nog de overblijfselen.

Die mevrouw vertelde wel heel interessante dingen vond ikzelf.  Sandra was duidelijk met andere dingen bezig.

We reden wat rond met de bus en we kregen veel dingen te zien. Het  leek wel neen hop-on-hop-off  maar niet met het open dak.  De eerste effectieve fotostop was aan Checkpoint Charlie. Checkpoint Charlie was in de tijd van het verdeelde Berlijn een controlepost op de grens van de Amerikaanse en de Russische sector.

Nadien reden we voorbij het Holocaustmonument. Het is een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de tweede wereldoorlog. Morgen gaan we waarschijnlijk hier wel eens echt kijken, want  vandaag is alles wat rap rap.

Nog even een stop bij een overblijfsel van de Berlijnse muur en het was tijd om terug naar de boot ter de rijden.

Na de lunch op de boot was het tijd om naar het slot Sans Souci te rijden, maar zowel baasje als ik hadden geen zin meer in een busrit van uren... dus we bleven rustig aan boord van het bootje.  Toen we hoorden dat de boot zich ging verplaatsen van Berlijn Wannsee naar Berlijn Tegel, was de beslissing bevestigd.

Wat een tochtje van 3u diende te zijn bleek uiteindelijk bijna 5u varen... We dienden slechts 1 sluis te nemen maar er was file om ze te nemen. We hebben bijna een uurtje aan de kade gelegen om in de sluis te mogen.  Het water werd tijdelijk heel smal - net breed genoeg voor de boot - en nadien legden we voor een laatste keer aan.

Terwijl Sandra aan de bagage begon, heb ik me nog wat geconcentreerd op de beestjes die me kwamen goedendag zeggen aan het raampje.  We namen beide nog een warm douche en  toen dienden we ons klaar te maken voor het laatste avondmaal... op de boot.

Nadien gingen we nog iets drinken aan de bar en dan was het bedtijd.
Ik heb Sandra nog wat spellekes laten spelen omdat ze zo heel flink was geweest.
Maar toen ik de laatste woordjes aan het tikken was van dit verslag was het tijd voor dodo.

Tot morgen voor de laatste blog van dit verlof

Sloefie
De bloggende waakreishond

Dag 7 - i am a Sailor

Gooooooood evening,

Vandaag ben ik een heel klein beetje stout geweest, maar Sandra heeft het me direct vergeven :) Wat had ik gedaan ? Wel, ik had de lawaaimaker van de aaiphone verzet van tijd..  Het was bijna mislukt want baasje was al op het bovendek rond 6en. Maar ze vond het wat koud en was terug in haar nest gekropen. Wist zij veel dat de lawaaimaker haar niet ging oproepen om 7u :) 

Plots kwam de luidsprekerman aankondigen dat we ver gingen vertrekken. Ik dacht nu ga ik onder mijn pootjes krijgen “Sloefie wat heb je nu gedaan”. Maar neen hoor, “slim gedaan Sloefie... laten we wachten tot de bussen weg zijn en dan ontbijten”.. ik kreeg nog een knuffel.

Na een toastje met omelet, gingen we terug naar het bovendek. Maar we waren snel terug beneden, het was nog zo koud. We gingen een boekje oppikken uit de kajuit en genoten van de rust in de bar.  Toen onze “dag allemaal”  uit was gelezen, wou ik naar foto’s kijken. Sandra ging om haar laptop om dit op een makkelijke manier te doen..  

Een uurtje later kwam de zon er door en besloten we met ons fleecejes boven te gaan zitten.  We namen nog een koffieke mee en dan zochten we een plaatsje.. Dat was natuurlijk niet zo moeilijk want buiten 4 oudjes leken we de enige aan boord.  

Plots herkende ik iemand.. “waf woef Dirk .. waf”. Sorry voor het honds... “Dag Dirk”.  Dirk vertelde dat hij eens uitgeslapen had en dat hij nu wat ging genieten van de rust.  “Dada Dirk” en hij verdween naar de andere kant van de boot.

Na de middag kwamen de bussen terug en kregen we een buffet voorgeschoteld. Tegelijk werd het zonnedek afgebroken want we gingen onder lage bruggen door.  Sandra probeerde nog maar boven te geraken maar ze mocht niet.

Na de lunch hebben we mogen genieten van een echte cruise. We lieten de Elbe voor wat ze was en namen een Kanaal richting Berlijn. Het was eens zalig...  

Tegen 19u kwamen we aan Berlin Wannsee waar we de nacht zouden blijven liggen.  We dienden ons op te dorsen want het was  Gala avond : we kregen een extra lekker diner voorgeschoteld. En als kers op de taart kregen we er ook nog een vuurwerk bij :)

Nu ben ik wel heel moe en ga ik dus wat vroeger dodo doen

Sladopdel

Sloefie de cruisensdw hotel

(Nvdr ik denk dat Sloefie iedereen slaapwel wenst en laat weten dat hij nog altijd aan boord van een cruisend hotel is. Morgen hopelijk bevestiging)

Dag 6 - Lutherdag

Goede avond lieve lezertjes,

Deze ochtend was het weer van hetzelfde… voor 6uur stond Sandra al klaar voor op het bovendek te gaan. Ja u leest het goed….  Ze was gewassen en gepoetst en was me aan het afjagen dat ik me klaarmaakte.

Wat voor een hondenleven is dat nu? “Ik moet hier vroeger opstaan dan we gaan werken. Alles dat klopt toch niet. Straks even aan Ilse vragen hoor.” Dat waren de gedachten die in me opkwamen.

Nu voor dat ik verder gaan met het verslag van de dag.. moet het van mijn hondenhartje. Ik krijg van velen de vraag “allez Sloefie, waarom ben je zo boos? Je bent toch op verlof... dan is alles toch zen”  Hoe kan nen hond nu minder kwaad worden van de situatie…  Baasje had me beloofd met bootje rond te varen en af en toe een uitstapje te doen “rechtstreek van op het schip de stad in”. Buiten de eerste dag in Praag is dit nog nooit echt het geval geweest. Elke dag moeten we in die verdomde bus kruipen en moet ik me stilletjes houden :( Geen plaats om rond te rennen, geen boompjes om te snuffelen, … neen steeds weer datzelfde stofje bekijken. En door dat we alle uitstappen met de bus moeten doen is het steeds hetzelfde … Vroeg op staan en de bus op en dan na een lange wandeling in groepjes met de luidsprekersmadammen. Pas tegen 6u terug aan de boot zodat we zelfs geen bruinvelleke kunnen krijgen.  

Ilse blijft er wel moedig en (meestal) vriendelijk bij hoor, maar tjonge jonge wat is iedereen, bibi inclusief, malcontent.   Ah ja iedereen had een boottochtje besteld en we kregen een busreis.  Ilse kan er ook niet aan doen en als vertegenwoordiger van GFC krijgt ze al het gemekker... Maar ze moet het niet zo persoonlijk nemen.. Maar is misschien wel makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik weet nog niet goed wat ik nu weer ga moeten zeggen tegen mijn  collega-honden. Straks gaan ze  me terug op den buro vragen “hoe was het verlof” en dan moet je zo zeggen “ah tof.. we hebben veel gezien en buiten een dag altijd goed weer”  om toch maar niet te liegen … Pfff  … 

Maar laten we terug naar de orde van de hondendag gaan. Sandra wou snel naar boven en ik was nog maar net wakker. Ik heb me maar snel wat likjes gegeven en me op het juiste plaatsje in de zak gezet. Maar wat bleek!?!  Het ontbijt was pas om 7u en de bus ging pas vertrekken om 8u.  Dus ben maar uit de zak gekomen.  Na het ontbijt mochten we direct naar de bus voor een rit van iets meer dan 2u.  Ik heb even naar buiten gekeken, maar het was een beetje te saai.  Terwijl Sandra wat zat te Netflixen heb ik nog wat slaap ingehaald.

Om 10u stopte de bus voor het huis van Luther. Neen, niet dat van Martin Luther King, maar dat van Martin Luther. Hij was een monnik, priester die het katholicisme niet zo leuk vond en belangrijk persoon werd in de Protestantse reformatie. Luther zou blijkbaar in dit huis, vroeger deel van de universiteit van Wittenberg, lang gewoond hebben. Nu is het een museum geworden.  We kregen een nieuwe luidsprekersdame mee. Ze deed heel hard haar best en ze wist blijkbaar heel veel. 

Na een kwartiertje in de eerste zaal te zijn gebleven, vertelde ze dat we een stoeltje konden meenemen om de rest van de zalen te bezoeken.  Oei, als we een stoel mogen meenemen, dan gingen we wel veel moeten luisteren. Ik moet toegeven dat zag ik niet zitten en dus nam Sandra me mee naar buiten. Jipie ik mocht even vrij rondlopen .. Lekker snuffelen en ontdekken.  Na een halfuurtje was ik moe en kroop ik dicht tegen baasje aan.  

Na dat de groep uit het museum was vrijgelaten gingen we rond in de stad.. Het is een leuk ouderwets stadje met rare winkeltjes. Naar oude gewoonte gingen we natuurlijk ook 2 kerken binnen en toen we allemaal genoeg hervormd waren was het tijd voor de lunch.  Ook daar hadden we geen echte verrassing: we aten in een brouwerij.  Deze keer werden we niet in een kelder geduwd, maar mochten buiten in het zonnetje eten.  Na de lunch was het tijd voor terug naar de bus te wandelen en terug veeeeeeeel te lang in de bus te zitten.

Terug aan boord is Sandra met mij nog wat gaan wandelen. Jipie ik mocht weer rond lopen en deze keer kon ik achter de eendjes hollen. Nadien was het baasje haar beurt om wat te genieten.  Baasje genoot in alle rust zonder enige stoorzenders van haar G&T, met zicht op de rivier. Ik kroop heel stilletjes in haar zak, zodat ook ik haar niet kon storen. Soms heeft ze van die momenten dat je haar rustig moet laten. Vanavond was duidelijk weer zo een dag. Dan valt ze als het ware stil.

Ik ben dus nu maar in alle stiltje dit verslag je aan het schrijven en dan dodo

Tot morgen

Sloefie de stille hond

Dag 5 - Meissen of is het Meißen

Hallo,

Hier is de kwade hond. Ik ga mijn verslag wel schrijven want heb ik ruzie met baasje en we moeten elkaar steunen in deze moeilijke tijden...  Ik zie jullie ongebrijpbaar kijken, dus laat me maar beginnen bij het begin.

Onze lawaaimaker stond om 7u maar Sandra was al voor 6u op. Na een likje en een wasje hebben we de 3 valiezen (een van mij, de rijdende kleerkast en de trolley) dicht gegooid. Eens klaar trokken we naar buiten en kon ik een boompje zoeken..  

Na het ontbijt was het snel snel .. de bus vertrekt ... snel snel. “Allez Sandra sneller.. straks is de bus weg..”

Uiteindelijk was baasje niet de laatste op de bus, maar wat was dat zeg. Iedereen wou plots achteraan zitten. Gelukkig vonden we nog twee zetels naast elkaar.  En toen begon de 2u durende busreis. 

Plots kwam er een  luidsprekermeneer vertellen dat we er waren. “Allen ousteigen”. We stonden in Meißen stad.. Eerste stop het porseleinfabriek.  Veel kan ik jullie er niet over vertellen want zak en ik dienden in de vestiaire te wachten... pfff weten die mensen niet dat ik een geleide hond ben. Normaal duurde het bezoek 2u maar Sandra kwam me na een klein uurtje al bevrijden..  Soms kan ze toch wel lief zijn he.

Na het bezoek kropen we terug de bus op..Volgende stop was 300m verder in de andere straat, net naast de buitenlift. “Welkom in Meissen” en toen was de oortjesmevrouw iets aan het zeggen dat ik totaal niet begreep. Volgens omstaanders was het Frans met cheveux op.  Snel besloten we een andere oortjesmevouw te kiezen en die bleek Inglish te spreken. Oef dat begrijpen we.

Per 15 mensen namen we de schuine glazen lift naar boven. Daar wachtte ons een andere wereld. Als ik de auto even wegdenk was ik precies terug in de oude tijd : kasseibaantjes, een groot plein met oude gebouwen, in het midden een Dom en niet te vergeten de Aelbrechtsburcht. Zou Sandra haar meter hier dan veeeel vroeger gewoond hebben?!?!   Ik heb maar niet gevraagd.  De mooie en in perfecte staat verkerende burcht wordt gezien als het eerste kasteel in Duitsland dat niet in de eerste plaats als vesting, maar als residentie werd gebouwd. 

We kregen de keuze door de straatjes naar beneden dwalen of terug met de lift. Het was mooi maar fris weer, dus waren we moedig genoeg :)  We dwarrelden door de middeleeuwse steegjes en zagen achter elke hoek een mooi fotostopje. Onze klikklik had heel werk maar deed het met veel plezier.

We waren bijna terug aan de bus toen het plots begon te regenen. Baasje nam de kawee voor de rugzak en plots zag ik het leven door een roze bril. Moest ik daarvoor al sinds deze ochtend met een jasje op uitkijk zitten !?!

Snel renden we naar de bus die ons naar de overkant bracht. Daar kregen we in een super de luxe hotel met zicht op de burcht een lekker buffet voorgeschoteld. Niam Niam.

En toen ... dienden we terug in de bus ... voor een 3 u lange busrit naar de andere boot.  Saai saai saai ... en iedereen was een beetje aan het zagen en klagen tegen elkaar.  

Plots kwamen we aan de boot.. Het leek als 2 druppels water op de eerste boot allen met andere kleuren en andere mensen.  Eens we onze kamerkaart hadden, werden we begeleid naar onze kamer. Daar zag ik onze valiezen terug.

De boot vertrok en we werden aangespoord om op het bovendek plaats te nemen om de brug te zien... en even nadien dienden we terug naar beneden voor de veiligheid (anders zouden de mensen hun hoofd verliezen heb ik me laten vertellen). En na een kwartier mochten we terug naar boven .... met wie zijn pootjes zijn ze hier aan het spelen :(

Na een half uurtje varen zag ik rare dingen : we vaarden op water - so far so good - maar dwars op onze vaarrichting onder ons was ook een schip aan het  varen ( Allez aan de kade liggend ) Hoe kan dat nu?  Sandra vertelde me dat dit een waterbrug was .. raar hoor.

Toen was het plots tijd om aan tafel te gaan. De tafels stonden anders en dus werd het terug een plaatsje zoeken. Het eten was denk ik iets lekkerder dan op de vorige boot. Nadien gingen we nog iets drinken in de bar en was tijd voor de oogjes en pootjes wat te laten rusten.

Terwijl baasje de valiezen leegmaakte heb ik snel dit verslagje geschreven..  We zijn beide zo ongeveer klaar en dus doen we de lichtjes uit

Slaapwel 

De busreiziger  

Dag 4 - Dresden en Koningstein

Hallo lieve hondenvrienden,

Ik moet eerst en vooral me verontschuldigen. Mijn baasje heeft me op de vingers getikt, heeft me onder de pootjes gegeven en op de blote poep geslagen :( Blijkbaar ben ik heel ondeugend geweest. Dus sorry aan alle lezertjes die deze blog volgen.

Deze ochtend werden we vroeg wakker gemaakt door die rare muziek... snel  klaarmaken en ontbijten want de bus gaat niet wachten hoor.

Om stipt acht uur stonden we klaar en vertrok de bus. Normaal zouden we met de boot tot in Dresden varen maar er is veel te weinig water in de Elbe en dus moesten we bussen.  Hierdoor dienden we dus meer dan een groot uur te rijden en spijtig genoeg was er dus voldoende tijd voor mijn baasje om mijn verslag te lezen. Had ik mijn poes kunnen wegsteken .. mijn verhaal heeft me verraden. En nu moet ik op de blauwe plekken zitten. Auw.

Na een ritje waren we in Dresden. We kregen eerst de mogelijkheid om een boompje uit te zoeken.. en nadien gingen we op stap. We kregen een nieuwe gids. “Misschien is deze mevrouw geen spraakwaterval en begrijpen we nu alles” dacht ik. Oei wat voor een raar Nederlands is dat zeg.. Na enkele zinnen had ik het uiteindelijk door, ze sprak Fransosich.

We wandelden eerst naar de Zwinger. Het is een paleiscomplex dat werd gebouwd in de jaren 1700. Tijdens het bombardement van Dresden werd de Zwinger zwaar beschadigd maar de  restauratie begon direct na de oorlog. Nadien wandelden we naar de koninklijke kerk van Sachsen om er even een kijkje in te nemen.  

Na een tijdje kwamen we aan een heel lange muur met allemaal mannetjes op een tegel. De mevrouw vertelde ons dat het de vorstentrein (nvdr Fürstenzug) heette en  alle vorsten van het Huis Wettin tot na de eerste Wereldoorlog erop stonden. (Nvdr ook onze Filip stamt af van deze familie)

Nog even wandelden voorbij het museum van Bozart om zo een zicht te krijgen op de Elbe. Zo konden we met onze eigen ogen zien waarom ons bootje niet tot hierkwam.

Eten deden we in een brouwerskelder. Naast het lekkere eten hadden ze daar ook heeel lekker donkerbier. Daar ik gisteren zo stout was geweest kreeg ik nu maar een proevertje van Sandra.

Eens iedereen nog een boompje had opgezocht reden we met onze bus - ahja onze boot lag veraf - naar Koningstein. Hier bezochten we een mooi kasteel.  De mevrouw vertelde ons dat dit kasteel een van de grootste en mooiste bergvestingen van Europa was.  Het staat hoog op een berg en zoals je kan verwachten kan je daar heel ver zien. Gelukkig bracht de bus ons dichtbij en dienden we de klim niet te voet te doen.

Voor de terugweg besloten de chauffeurs langs de Elbe te rijden ipv de autostrade. We deden er daardoor wel bijna twee uur over... pffff... Wat wou ik dat we dat met de boot hadden kunnen doen. Wat een mooie scenery...  stomme droogte.

Baasje was een beetje ziek van de bus, dus eens we terug aan boord konden, zijn we direct naar het bovendek getrokken (met een schwepppes). Niet veel later zijn er nog enkele toegestrompeld.. die hadden eerst een pitstop gedaan... Maar hoe kan je nu een pitstop doen als je gewoon op de boot zit ?!?!?

Iets na zeven zijn we ons dan gaan klaarmaken voor het avondeten. Het was zoals de andere dagen niet zo fameus... Nog steeds geen beentje of brokje gekregen... De wijn, ook al is die niet koud genoeg, is volgens het baasje wel lekker.

Na het eten was het even spannend. Ik kroop veilig bij mijn aaaaipad en de laptop, want baasje pakte onze kleedjes in een sneltempo in.  Als beloning zijn we nadien nog iets aan de bar gaan drinken... 

Nu is het tijd voor dodo

Tot morgen

Sloefie de bushond.

Dag 3 - hik hik

Goede avond hik,

Hik... ik heb een beetje problemen met het hik schrijven ...

Maar ik ga het hik proberen...

Deze ochtend mochten we wat hik langer slapen. 

Alleen hik als je ontbijt wou hik moest je voor 9u in de ontbijtruimte zijn. En als er een ding is dat je van hik mijn baasje hik moet weten... ze is wat averechts...

Deze ochtend maakte ze me wakker hik voor 6u.. zij was al helemaal klaar hik. Ze wou op het hik bovendek gaan zitten en van de natuur genieten vertelde ze me. hik. Groot was de ontgoocheling toen bleek dat hik we niet buiten mochten hik. Sandra probeerde nog te onderhandelen hik, maar het wat duidelijk “als je straks je kop eraf wil.. dan moet je dat zeker doen” ...   Ik blafte en hik blafte dat ze dat niet mocht doen... want ik ken baasje een beetje.

Mevrouw van de receptie bracht hik gelukkig ook direct een oplossing hik. De kapitein hik had toch verteld dat je steeds  naar de wielkabine kon gaan en daar hik kon gaan kijken. 

Hik zo gezegd hik zo gedaan. 

We zijn wel een paar keer van de ene kant naar de andere kant moeten gaan zodat ze goed hik alles zagen, maar hik we hebben daar heel lang buiten gezeten:)  Hik Baasje werd rustig en waa duidelijk content ... MISSIE VOLBRACHT.

Nu dat ik wist dat ze aan het genieten  was, kon ik me terug hik focussen om andere belangrijke dingen : eenden, zwanen en  duiven ...

Na wat km te varen begreep ik beter waarom we niet op het zonnedek mochten... hik... we dienden met de boot onder bruggen te varen die heel laag waren... hik. Er waren slechts centimeters vrij tussen de hekjes en de brug. Ik kom waarschijnlijk zelfs de brug aanraken hik...  

Na zo een brug gingen we meestal in de lift... hik . Ik vroeg in mijn beste “technisch”— ja ja ik kan dat blaffen als echte wereldbond —- maar de kapitein vertelde me hik dat die lift helemaal automatisch ging. Ik heb me dan maar terug gefocust op de kwak en kwakers. Hik

Om 8.30 had baasje er plots genoeg van. Hik. We hadden al veel bruggen en liften gedaan .. hik.. dus tijd voor iets nieuws.  Heel de boot zat blijkbaar aan het ontbijt op dezelfde moment. Snel een tasje koffie en een toastje voor baasje en voor mij  lekkere brokjes... hik... 

Burp, oeps sorry. Gelukkig ligt Sandra al in dromenland en hoort ze me niet :)  Focus Sloefie Focus... hik

Plots kwam de mevrouw uit de lawaaimaker weer langs “het zonnedek is open” hik.. Voor baasje en bibi het teken om naar boven te trekken. We hebben daar tot iets na 11 gezeten, maar toen vertelde die mevrouw dat we naar beneden moesten...hik

Iedereen zat dan maar in de bar hik .. die mevrouw is uit haar lawaaimaker gekomen want ze stond plots met een lollie in haar hand te praten. Hik. We gingen een spelletje spelen maar daarvoor hadden ze 10 mensen nodig. Hik.. na veel  wachten en vragen zijn het er  uiteindelijk maar hik 9 geworden : 7 filipino dames , 1 madam van de Amerikaanse groep en...  die lieve Dirk.. (ik heb me duidelijk hik vergist in hem.) . Het was een heel moeilijk spelletje : de lawaaimaker mevrouw zei enkele voorwerpen en dan moesten ze die gaan halen. Terwijl werd er een stoel weggenomen .. wie hik dus het laatste terugkwam had geen stoel meer en viel hik af.  Superman Dirk kwam steeds al eerste terug op een van de stoelen ook al werd er wel wat weerstand geboden... JIPIE Dirk won. 

Na het lunch buffet kregen we nog een uurtje voor hik slaapjes te tellen en dan was het hik tijd voor de volgende uitstap. Oortjes meenemen en we konden terug in de bus. Hik.  De Nederlandstalige en Franstalige gidsen zaten al klaar en ze begonnen direct hik aan den uitleg.  Na een half uurtje rijden was het uitstappen geblazen. We waren in Litomerice.

Mevrouw de gids was nog geen second gestopt met te babbelen en ze was hik duidelijk van plan hik om door te gaan. We wandelden en wandelden hik. Soms stopten we even voor de foto, maar we waren duidelijk op pad met een doel. Hik.

Iets voor  woef ( n.v.d.r. 4uur) stonden we voor een gebouw hik met een Zwaan op gestekend. Waf hik... we moesten afdalen in een kerker Oops kelder..  Daar stonden goudachtige koperen ketels ... ik herkende de geur.. we waren hik hik aan een brouwerij.  

We kregen wat te eten hik ... lekkere worstjes en dan de lekkere hik godendranken. De Brouwersdame kwam met 3 soorten bier : hik een  pils 5•, een donker biertje 5• en dan een iets straffe Amerikaanse  brouwsel van 7,5•  Sandra proefde  en vond de donkere het beste... 

Ik had geluk Sandra hik moest naar toilet.. en toen heb ik hik ook wat geproefd.. ik moet Sandra hik gelijk geven.. de donkere hik was de lekkerste .. hik .. 

Toen we terug op de bus kwamen, heb ik hik geslapen tot Sandra me wakker maakte  voor het diner. Volgens Sandra hebben ze hik nog een uitstap met de boot gedaan hik.. Door het te droge weer kan de boor niet varen waar hij zou moeten varnen hik.  Dus had de kapitein besloten heen en weer gevaren waar het veilig was.. 

De mevrouw van de lawaaimaker liet me weten dat echt wel tijd was voor het eten. hik. Na het diner was er nog een meneer die kaarten deed verdwijnen..

Nu dat ik hik mijn verslagje afgekregen heb, mag ik hik eindelijk mijn oogjes toedoen.. hopelijk ben ik morgen niet poes.

Waf waf

Sloefie