Oh zalig ontwaken was het deze ochtend.
De lawaaimaker maakte pas om 8u30 ons wakker.
Deze keer was het ook een rustig deuntje.
Perfect om in stemming te komen.
We maakten ons rustig klaar.
En gingen op voedselzoektocht: ontbijt.
Oh de wafels zagen we weer super uit, maar tja hondjes eten geen wafels.
Gelukkig kregen wij spekjes…
Mmmm deze keer niet te hard gebakken.
Jipie de baasjes houden ons mening in gedachten…
Na het ontbijt werd de GFC groep in 2 gedeeld.
18 gingen met Didier mee naar de Mendelhall glacier.
Ze gingen er met een 30min shuttle bus naar toe.
De 3 afvalligen gingen eerst nog wat overleggen.
En waar doe je dat het best.
Juist ja….
De Cafee baristo.
Na een dubbele-dubbele espresso en 2 late macchiato kwamen ze tot een besluit.
De weervoorspelling hielpen in het besluit!
Snel snel kleren aan en weg; want ze voorspelden regen.
10 min later stonden we op de kade.
De pelouchen genoten van hun warm vestje dat we kregen op een van de eerste stops
De mensjes hadden hun 4de laagje nog mooi weggestoken.
Ze waren precies een ajuin.
We hadden een missie : op naar het trammetje.
Allez,
Trammetje kan je dat moeilijk noemen.
Ik zou het bestempelen als een schuine lift.
Maar tja het was een tram officieel.
Eens boven zagen we onze boot liggen.
Amai, die leek zo klein van zo hoog.
Het uitzicht was adembenemend.
Euh?
Waar gaan we heen dacht ik.
Tussen de sneeuw was een padje.
Jullie gaan daar toch niet op wandelen hè?!
Het is gevaarlijk op modder/sneeuw/../ te lopen.
Maar ze hielden vol.
Op en neer wandelden we.
Soms was het pad net breed genoeg voor de voetjes.
Soms waren er met hout gemaakte trappen.
En soms lag er net naast het pad een afgrond om u tegen te zeggen.
En na elke hoek was een ander landschap.
Mooi
Ik wist dat ik geen boompje mocht uitzoeken maar ze roken allemaal zo uitnodigend.
En dan plots…
Sneeuw
Onze weg was verdwenen
HELP
Wat nu ?!
De baasjes besloten om niet verder te gaan en terug te keren naar start.
Zoef….
Wat is dat ?
Baasje vertelde snel dat het een Arend was.
Eentje van Amerika …
Een Bald eagle.
Wow dat was een mooi beest.
Na enkele minuten te genieten, keerden we snel terug.
Hoe dichter we bij start kwamen, hoe natter het werd.
Snel snel naar beneden.
Daar bleek het wel nog droog te zijn.
Super beslissing baasje !
Oh
We gingen wat shoppen.
Winkeltje in , winkeltje uit.
De buit verdween in de rugzak, zodat de volgende winkel niet ambetant deed.
In de deli sol (een winkel met verkleurende tshirt) was de leute over.
Het begon werkelijk te gieten.
Plannen werden bijgesteld.
De snuffelhonden moesten hun werk doen.
Zo snel mogelijk naar de boot werd er geroepen.
Op de boot werden de rugzakken in de kajuit gegooid.
Hey!!!
Wij zaten er wel nog in hè.
Joehoe
Waar gaan jullie naar toe ?!
Voor we hard konden blaffen vlogen de kajuitdeuren toe en weg waren de baasjes.
Na de lunch bleken de wandelaars nog niet terug.
Nog even en we bellen childfocus.
Maar tegen 3u waren er plots herkenbare geluiden.
Jipie
De bende is terug.
Mimi en ik mochten bij Groote broer gaan spelen.
De baasjes gingen een filmpje kijken.
Nu uit onderzoek kunnen we melden dat mijn baasje al snel in dromenland ging en dat het baasje van Mimi naar de film keek.
Deze avond mochten we ook niet mee naar het eten.
Ze gingen immers naar een speciality restaurant : Tuscan Grill
Volgens Mr App zou dit een Italiaans restaurant zijn.
Oh lekker hoor ik jullie al denken.
De baasjes kwamen echter ontgoocheld terug,
De carpaccio van het voorgerecht was oversmeerd met een tapas mix zodat je het vlees niet meer smaakte.
Jakkes
De calamari was blijkbaar wel lekker.
Oef .. maar niet voor hondjes want wij eten geen Vis.
Daarvoor moesten Honey en Tayo meegekomen zijn, maar die moesten thuis de wacht houden.
De pizetta zag er lekker uit, maar rescue 911 werd uitgevoerd want er lag enorm veel kaas op.
Dus snel een zakje “Lactose OK” en het zou moeten passeren.
Als hoofdgerecht hadden ze een Filet Mignon genomen.
Ik kan verkeerd zijn maar dat lijkt meniet zo Italiaans te zijn.
Enfin…
De baasjes hebben meer dan genoeg gegeten.
Want de ober bleef maar dingen op de tafel zetten dat niemand besteld had.
“Dit moeten jullie zeker proeven”
O-M-G deed nog een verwoede poging om iedereen te overtuigen.
Maar iedereen kon duidelijk geen pap meer zeggen.
Ik hoop dat Sandra geen “foei” krijgt als ze terug naar de revalidatie in Aalst gaat.
Daar staat ze immers onder stress, hart en gewicht controle.
Maar laten we daar maar nog niet te hard op focussen en genieten van het verlof.
Na het eten ging iedereen snel naar bed.
Ik moest mijn verhaaltje nog afwerken.
GEEUW
Maar nu ben ik echt te moe om nog te denken.
Dus..
Slaapwel
Sloefie de denkende hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten