De baasjes hebben met onze voeten gespeeld!
Na enkele dagen iets langer te mogen slapen, was het vandaag weer van dat!
De lawaaimaker begon om 5.30 te zagen.
Jaja jullie lezen het goed : 5.30 !!!!
En alsof een nog niet genoeg was, begon 5 minuten later nog een ander deuntje te spelen.
Grrrr
Is dit nu vakantie ?
Dit is niet gezond voor een oudere hond hoor!
Snel maakte iedereen zich klaar.
De rijdende kleerkasten werden vol gepropt en dicht gesmeten.
Om 6 u was het ontbijt appel.
Ik was benieuwd wat voor lekker je zo vroeg op de ochtend kan vinden.
Maar de baasjes verbaasden ons.
We kregen iets als McMuffin met kaas en bacon.
Die waren wel lekker al wou ik het eerst niet toegeven.
Snel nog even naar de kamer voor een korte recreatiepauze en dan was het zo ver.
We gingen aan boord van de “park to park” bus die ons naar Anchorage (via Talkeetna) bracht. (Nvdr. Neen Sloefie, de bus bracht ons tot Seward. Daar is het Kenai Fjords National Park. Daarom noemt de bus ook park tot park. )
Goed voor een bus rit van zo’n 10 uur.
Pfff
Enkele dagen geleden moesten we bijna 10 u stilzitten in een vliegmachine, en nu doen ze ons dat terug aan !
Wij hondjes moeten rondsnuffelen, boompjes zoeken
Dus dat is alles behalve stilzitten.
Wat een saaie rit.
De baan ging naar links, naar rechts
Ze klom en daalde af.
Geen huisjes of mensjes te bekennen.
Alleen maar bomen.
Altijd maar bomen.
Nu bomen zijn leuk… als je ze mag bezoeken en bezegenen.
Maar zo vanuit de bus zijn ze saai.
Je zou er zo van in dromenland vallen.
Maar dan werd er geroepen Bear of Moose.
Ja ja
In de verte zagen we een bruine beer de highway oversteken.
Spijtig genoeg was hij/zij al diep in het woud toen wij naderden.
Met de eland hadden we meer geluk…
Die stond gewoon wat maar ons te kijken van op de berm.
Maar toen ik het door blafte naar groote broer, zei de eland bye bye … mij zie je niet meer
Pffff
De rit duurde en duurde.
We stopten even aan een kleinere lodge maar daar mochten we er niet uit.
NIET LEUK.
Na zo’n 4u stopten we aan de Talkeetna lodge.
Die kenden we al van binnen en van buiten.
We waren nog maar net gestopt of ik was baasje al kwijt.
Sandra deed een sprintje tot….
Neen niet een boompje
Maar tot de koffiebar.
Terwijl de koffie al klaargemaakt werd voor ons, strompelden de rest van het gezelschap binnen.
Allemaal zochten ze eerst een boompje.
Wat we ook vaak zagen waren roadworks.
En telkens stond er zo een leuk mannetje met vlagje of bordje te zwieren.
Ik zwierde steevast terug, maar blijkbaar mocht ik dat niet.
Uiteindelijk kregen we een echte stop in Anchorage.
Daar hadden we iets meer dan een uur de tijd om brokjes en beentjes te zoeken.
Ook na deze vrolijke escapades moesten we verder met de bus.
Het was al bijna 6u in de avond toen de bus echt halt hield en we onze zakken mochten zoeken.
Pfffff
Wat een lange rit
Nu hadden de baasjes niet echt zin meer om nog veel te doen.
We hebben dan maar snel iets in het hotel gebikkeld.
De baasjes liggen nu al een tijdje in dromenland.
Hierdoor kreeg ik de tijd om nog eens om op de aaaaipad te tokkelen.
Ah ja
Ik mag niet mee op verlof als ik niet voor het reisverslag zorg.
Dat heb ik nu gedaan, juist op tijd want nu begint het honden conclaaf :
We worden bedot ,
we pikken het niet meer..
Gaan we staken of wat gaan we doen
Sloefie de strijdvaardige krijger
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten