Dag 15 - Icy Strait point

Goede avond allemaal,

Het was weer van dat.
Ze maken ons de belofte dat we niet meer vroeg gaan moeten opstaan....
En de dag nadien is het al van dat!
De lawaaimaker maakte ons iets voor 6u wakker.

PFFFFF

Snel sprong Sandra onder de douche.
Er was geen tijd te verliezen riep ze ?!?!
Terwijl Doortje onder de douche ging, likten wij hondjes ons snel klaar.

Knock knock 

Wat?

Roomservice!

Sandra liet de jongen binnen met een schotel die net door de deur kon.
Tot dan ging het goed.
De bocht ging echter totaal verkeerd.
Was het de onhandigheid van de jongen of het verkeerd geplaatst zijn van de koffiekan.
Wie zal het zeggen...
Maar het resultaat was het zelfde.

Plots vloog de koffiekan een meter omhoog, botste tegen de muur en nam een duikvlucht.
De koffie vloog tot aan het plafond, over het bed tot aan de zetel.
Heel de kamer was plots vol koffie.

Oei.

Sommige kledingstukken waren ook gedoopt.

Ik dacht nu gaat Sandra ontploffen.
Maar niets daarvan.
Het enige wat ze zei was : "Oops... en wat nu ?"

Toen bleek dat de koffiekan op zijn kop in een hoekje aan de deur stond,
nam Sandra hem op want de koffie liep er gewoon uit.
Ze gaf hem aan de jongen maar die bewoog amper.
Het was duidelijk dat dit de eerste keer was en hij geen oplossing had.

Misschien moet je nu iemand bellen ?
Moeten we je helpen met iets ?

Euh...
Ah ja..
Bellen...
De jongen liep naar buiten en verdween.

In tussentijd kwam baasje Doortje uit de badkamer en verschoot zich een ongeluk.
Wat is hier gebeurd?
Oh ... gewoon wat koffie overal.

Sandra stelde voor om nu toch maar snel wat te eten van het ontbijt.
De klok tikte immers verder.

Tok tok.

Oei, wat nu.

Sorry, sorry, sorry.
Een van streepjesmannen stond voor de deur.
Something not oke
We clean now.
Will soon be forgotten.
En die begon in de telefoon onverstaanbare dingen te roepen.

Plots doken nog 2 mannetjes op.
Eentje had een koffiekan mee en deze werd veilig afgeleverd.
De andere had een set van lakens en bedovertrekken mee.
Terwijl we onze bokes verder aten,  stripten ze het bed.
Op een sneltempo was het bed helemaal proper wit.

En nog een mannetje dook op.
Deze had kuisproducten mee en begon met kuisen.
Hij kuiste het plafond en de muren grondig.

En dan plots zei hij dat hij ons ging verder laten eten en dan aan de grond beginnen met product.
Nu moet je weten dat een boterham, een joghurt en een croissant wel snel op zijn.
De baasjes gingen nog even een boompje zoeken.
Om de mensen niet te hard te storen besloten ze dan maar te verkassen naar het koffiesalon.

Je kan nu veel zeggen, maar zo wakker worden is niet goed voor de gezondheid.
Het was duidelijk dat de baasjes extra goede koffie nodig hadden.
Ik bestelde dus een kwadruppel expresso en een double shot latte machioatto.
De rust keerde terug.

OEF  

Tegen 7u begonnen ze zich klaar te maken.
Wij kregen onze pakjes aan.
OEI dat betekent kou lijden.
Als dat maar goed komt.
Op de afspraak vertelde Didier dat we eerst een busrit gingen maken en dan in een klein bootje beestjes gingen zoeken
Klein bootje?
Ja, een bootje enkel voor ons en voorzien voor 25 personen.
En tellen de honden ook niet mee?
Neen die gaan toch lekker in hun zak blijven zitten, want het is koud vertelde Didier.
Hoe weet die dat zo goed?

Toen we aan wal kwamen werden we opgewacht door een dame.
Na wat gechitchat tussen Didier en de dame, begonnen we aan een korte wandeling.
Euh?!
Had je niet gezegd dat we met de bus gingen.
Maar blijkbaar waren de plannen veranderd.
De boot  - ja je leest het goed niet bootje - lag immers dichtbij.
Blijkbaar had de rederij een nieuwe boot en die wouden ze met ons voor de eerste keer op pad sturen.
Het was een super boot waar je makkelijk met 50 mensen op kon.
JIHA
Laat de zoektocht beginnen.

Na een half uurtje varen, werden de motoren stil gelegd.
De deuren gingen open en we mochten het dek op.

OH ZO KOUD

Zelfs met het pakje aan voelde ik de kou zo tot op mijn botten.

BRRRR

Waarom moeten we nu in de kou staan?
Wat is het nut ?

En plots...

Spusssshht Spussht. Spuuuuusht
3 spuiters tegelijk.
Blijkbaar was het familie bultruggen die even naar adem kwamen happen.
En dan verdwenen ze.
Oh zo mooi
En na enkele seconden waren ze terug.
Spusssshht Spussht. Spuuuuush

En zo ging het lekker door.
Soms hadden ze er genoeg van en wouden ze even naar de diepte.
Dan lieten ze hun staart zien en weg waren ze.

We genoten van de  kunsten van deze mooie dieren.

MAAR ZO KOUD
Zelfs binnen op de boot was de temperatuur serieus gedaald.
Soms wou de kapitein wat door varen en dan moesten we terug binnen.
Voordeel was : de deuren gingen toe...
En het warmde een beetje op.

Maar niet veel later zagen we weer spuiters en stopte de boot terug.
Deuren gingen terug open en de kou kwam terug binnen.
BRRRRRR
Soms zagen we een otter of een dolfijntje even dag zeg, maar ze waren steeds snel weg

Tegen 11u kwamen we terug aan land.
Iedereen was dolblij van de foto's en de ervaringen.
Maar toen we aan land kwamen begon het hard te regenen.
Perfect getimed want tja beestjes zien in de regen is niet leuk.

Icy Strait Point is een stadje dat enkel bestaat dankzij de cruiseboten. 
Voor de tijd van de koelkasten waren er veel conservenfabrieken.
Zij zorgden immers dat de vis die gevangen werd lang kon bewaard blijven.
Er ontstonden dus kleine of grote steden rond de fabrieken.
Met de komst van de koelkast was de nood van conserven weg.
Alle steden verkommerden.
Enkel in Icy Strait hadden ze er iets opgevonden.
De lokale First Nations (indianen) gooiden het op een akkoordje met de cruisemaatschappijen.
In ruil voor de restauratie van de fabriek en het uitwerken van verschillende excursie mogelijkheden, beloofden de boten er aan te leggen en het geld binnen te brengen.

De gerestaureerde fabriek was daar een mooi voorbeeld van.
Binnen de fabriek werd het verhaal van de Cannery in geuren en kleuren verteld.
Zeer interessant gebracht en met alle oude machines nog mooi intact.
LEUK
Maar je kon er ook alle mogelijk kadootjes, zalmdingen en andere snuisterijen kopen.
Aiai.
De lokale bevolking zag ons graag komen.

Didier stelde nog een wandeling door het bos voor, maar hij had niet veel succes.
Het regende net te veel en het was zo koud.
Wij gingen dus terug naar de boot.
Opwarmen.
En toen we even buiten keken zagen we nog een leuke vogel.

Je herinnert je misschien wel dat als de baasjes met een bootje meegaan, ze ook van de Spa willen genieten.
Wel vandaag was zo een dag : ze lieten zicht vermassakreren.
Steven ging dit al floatend doen vertelde hij.
Mijn baasjes gingen met zout stenen bewerkt worden.
Iedereen kwam al fluitend terug.
Sandra had het echter nog kouder gekregen en besloot net voor het diner een hete douche te nemen.
Spijtig want zo kon de steen niet dieper binnendringen in haar huid.
Na een douche was ze helemaal opgekrikt en kon ze de wereld terug aan.

Deze avond aten we niet in een restaurant, maar in een bioscoop.
De tafel was sober gedekt : enkel een bord, mes en vork en een glas.
Toen iedereen aan tafel zat werden de lichten gedoofd en kwam er een gek mannetje uit de tafel tevoorschijn.
We kregen een heel menu voorgeschoteld maar het was de kleine chef die het eerst klaarmaakte.
Het waren telkens filmpjes die geprojecteerden werden op het bord en op de tafel.
En net als het gerecht klaar was, werd ook het bord met het echte eten geserveerd.
Mooi en lekker.

Maaar...
Wat het was er zo koud.
De groep meldde het enkele keren aan de obers, maar het verbeterde niet echt.
Dan maar extra jasje aandoen aan tafel.
En verder genieten van de film en het eten.

Na het eten, ging iedereen verkleumd naar de kajuit.
Sandra sprong al heel snel in bed onder de dekens.
Doortje nam net iets langer, maar het ging ook vlotter dan normaal.
Mimi volgde snel haar voorbeeld.
En daar bleef ik over..
Dus zat er voor mij niets anders op dan eerst dit verslag te schrijven.

Maar nu geef ik het ook op.
Tijd voor dromenland, ook zal het wel koffieland worden vrees ik.
De koffiegeur is terug opgedoken

Doei....