Hoi hoi,
Hier ben ik weer de bloggende hond.
Deze ochtend ging Oma-Meter-Grootmoeder mee met de grote GFC groep.
Ze hadden vandaag een uitstap met een watervliegtuig gepland.
De baasjes zagen dat niet echt zitten en wouden de stad verkennen op hun tempo.
De lawaaimaker stond deze keer niet zo vroeg.
OEF
Na het ontbijt op het 10de, een echt lekkere koffie op het 5de en een korte recreatieperiode in de kajuiten op het 7de, gingen we op stap.
Sandra was al enkele dagen in elk van de dorpjes/stadjes op zoek gegaan naar haar Amerikaanse super pillen.
Maar elke winkel had een leeg rek.
Niets van die rode en groene pillen die ze leerde kennen toen ze in Syracuse studeerde.
En vandaag was de laatste kans om enkele doosjes te zoeken.
Ze had op het web gesurfd en had een winkel gevonden die ze normaal zou verkopen.
Eerste stop was dus naar de winkel.
JIPIE
Baasje kwam trots buiten met een zakje Day&Nights.
Ze was dol gelukkig, want nu mochten de vallingen haar aanvallen.
Ze was gewapend met superspul.
We besloten een stadswandeling te maken.
Deze begon net iets de winkel en dus perfect om te doen.
We wandelden langs zeer oude huizen, die er niet zo fris meer uitzagen.
Het leek wel of ze allemaal grote kuis aan het doen waren en daardoor alles hadden buitengezet.
Aan een huis stond een salon, een tafel met stoelen, zelfs de wasmachine en frigo gewoon buiten op de stoep.
Raar hoor.
Aan de rivier kwamen we een speciaal pad voor de getrouwde mannen tegen.
Blijkbaar was dit een wandelpad om ongezien Creek Street, wat bekend stond als de rosse buurt, te bereiken.
Daar we eerst naar de totems wouden, kruisten we de rivier en wandelden langzaam de heuvel op.
Triestig was het gewoon.
Uiteindelijk kwamen we aan het Totem Heritage Center.
Dit was een soort museum waar originele totempalen bewaard werden.
Deze totempalen waren door de 2 clans in de negentiende eeuw gemaakt ter ere van bepaalde samenkomsten en feestelijkheden.
Maar toen de expedities begonnen werden ze soms meegenomen als trofee.
Het duurde tot in de jaren 1970 om de totems terug naar hun clans gegeven.
Om ze te beschermen tegen verval werden ze dan in een dit museum ondergebracht.
De wandeling leidde ons naar de andere kant van de haven.
Daar kwamen we langs enkele gerenoveerde boot-bouwers.
Wat een contrast met de woonwijk die we in het begin van de wandeling zagen.
We namen de waterkant promenade naar het centrum van de stad.
Net voor het brugje kwamen we Creek Street tegen.
Ik begrijp de fuzz niet zo goed hoor.
Je zou verwachten dat de rosse buurt tot een soort promenade van bordelen zou zijn.
Maar neen hoor, het waren heel gewone huizen die op houten palen stonden en waarin winkels huisden.
En de bordelen, die waren al verdwenen sinds het begin van de 20ste eeuw.
Enkel Dolly's house bleef over.
Het is niet zo zeer een bordeel meer, maar eerder een museum dat je meeneemt naar de periode toen de rosse buurt.
Dolly bleek dan ook een van de bekendste gezelschapsdames geweest te zijn.
We bekeken enkele winkeltjes maar kwamen al snel tot het besluit dat het niet onze meugt was.
We gingen dan maar verder met onze wandeling.
Tegen het einde van de wandeling kregen we honger.
We wouden echter niet terug naar de boot voor de lunch, dus snuffelden rond.
Uiteindelijk vonden we "Alaska Crepe".
Sommige namen een hartige pannekoek, andere namen een zoete versie.
RARA wie nam wat
Nu dat we aangesterkt waren, konden we toeristtrap van winkels aan.
Winkeltje in, winkeltje uit.
Steven was op zoek naar een zeer specifieke T-shirt die hij enkele dagen geleden had gezien.
Alleen hadden ze toen niet te de juiste maat en wou hij toch die T-shirt.
Winkeltje in, Winkeltje uit.
We kwamen een Moose en een beer tegen die wel op de foto wouden.
Maar telkens kwam Steven met een beteuterd gezicht uit de winkel.
Weer geen success.
Snuffel snuffel.
Met verenigde krachten begonnen we snuffelen.
We hadden een missie.
We zochten hard..
Na enkele vruchtloze pogingen, was het plots ...
JOEPIE.
En ja hoor.
Steven vond de juiste maat en dus Groote broer was super gelukkig.
Hij had immers de T-shirt gesnuffeld.
Eens aan boord gingen we direct naar de kajuit.
Daar kwamen we Gereymo tegen, onze liefste steward.
Hij had het de laatste dagen met dat vreselijk koffieaccident extra druk gehad.
Hij vond immers dat de kajuit bleef naar koffie stinken en dat kon niet.
DANK U
We vertelden dat OMG eigenlijk op 24 juni verjaarde, maar dat we dan van boord moesten.
En dat daardoor beslist was dat we haar verjaardag op 23 juni gingen vieren.
We vroegen of hij ons kon helpen met de verrassing.
Hij vond het een super idee en deed maar al te graag mee.
We zouden de versiering die we meesmokkelden op ons bed achterlaten, zodat hij het dan in de andere kajuit kon ophangen.
De plannen waren gesmeed..
Dus we konden verder met het gewone leven aan boord.
Daar we nog geen bubbelbad hadden geprobeerd, vonden de baasjes het tijd.
Badpakken werden gezocht en badjassen aangedaan.
Hop naar het 10de naar de warmte.
De bubbelbaden waren perfect van temperatuur.
Ik had ale moeite om hen te overtuigen om terug naar de kajuit te gaan.
Maar ik heb mijn geheim wapen....
COCKTAILS
Met de belofte dat we een cocktail gingen halen en die dan in het kajuit zouden uitdrinken, gingen ze overstag.
Met een vel van een negentigjarige kwamen ze uit het bad.
Van de 15min regel hadden ze duidelijk niet gehoord
Maar tja..
Wie zou het niet doen als je bijna elke dag de kou had moeten trotseren.
Doortje zocht en vond een nieuwe cocktail op basis van vodka, grandmarier, ...
We waren wel niet in Amsterdam, maar ze wou de Amersterdam mix proberen.
Sandra speelde op veilig en nam haar welgekende LIIT.
Vanavond de voorlaatste avond voor we terug naar huis moeten.
Ook aan boord hoorde daar een vaste waarde bij.
In de main dining stond er iets speciaal op het menu.
Voor wie graag die beesten eet, kon je Lobster tail kiezen.
Nu, ik heb veel liever ribbekes maar ik weet dat Sandra het wel lust.
Er werd gesmuld en gesmakt.
Je zag dat het lekker was aan iedereen die er van at.
Als er een constante was aan boord, dan was het wel dat we steeds na 11u van tafel gingen.
We gingen dan ook maar snel naar onze kajuit.
Tegen de tijd dat ik klaar was met deze zin, was er al een heel bos gezaagd.
Hopelijk raak ik snel in slaap.
Slaapwel,
Sloefie de snuffelde shirt hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten