Hey all,
Hier stoere Sloefie en lieve Mimi.
Mimi durft nog steeds niet te tokkelen op de aaipad.
Vandaag schrijven we dan ook samen het verslag.
Gisterenavond hadden de baasjes ons beloofd dat we mochten uitslapen.
Maar toch was daar net voor 7 dat ambetant storend geluid.
Mimi was nog volop aan het genieten van haar droombot en nu moest ze die plots afgeven.
Ze was heel boos in de ochtend.
Ze zou niet de enige zijn vandaag.
We kregen een voldoende aanvaardbare reden van het vroege lawaai.
In de Denali lodge - en blijkbaar overal in Denali- kan je maar ontbijten tussen 5 en 9.
Dus als je zou uitslapen zou je geen brokjes hebben.
Goede reden, toch ?!
We kregen ei met spek, een bagel met creme cheese en wat lekkere brokjes.
Steven vroeg zich af of hij nu al dan niet naar het visitor Center moest gaan.
Ah ja.
We verzamelden de “cancellation” stempels van alle nationale parken.
Het was een bewijs dat je daar geweest was.
En zoals alles in Amerika is daar een speciaal paspoort voor.
Sandra vroeg Didier om raad.
Die antwoorden “dat zal wel zijn”
Dus het plan snel op-en-af werd in de koelkast gestoken.
De baasjes gingen terug naar de kamer.
Daar werden alle kleerkasten opengegooid en bijna alles eruitgehaald.
Wat zijn die gekke wezens nu weer van plans
Aha…
Alle vuile was werd in bijeengezocht en kreeg een permanent plaatsje.
De nog propere kleding werd gesorteerd, herverdeeld en opnieuw verpakt.
Het ging gegoochel ging zo een uurtje door en dan plots was het DONE.
Ze verdienden een beloning vonden ze.
Toen ze aan het koffiebar toekwamen zaten groote broer met zijn baasje en Oma-Meter-Grootmoeder daar ook al.
We haalden dan maar koffie voor 4.
Terwijl we genoten van onze straffere koffie en het uitzicht, kwamen de stempels terug ter sprake.
Het enige zinnige antwoord was dat hopelijk juist was wat Didier vertelde.
Daar we om 13 u op expeditie vertrokken, besloten we ook aldaar iets te knabbelen.
Het werden macmuffins, een koek of iets was trok op een pistolet.
Dat laatste bleek niet zo schitterend te zijn.
Stipt op tijd stond er een typisch schoolbus voor het hotel.
All aboard
We voelden ons net alsof we op daguitstap gingen.
De buschauffeur bleek ook nog de gids, de natuurexpert en beesten zoeker te zijn.
Als dat maar goed komt.
We reden richting het park.
Aha we gaan snel even in het visitor center mogen binnenspringen.
MISPOES.
De bus reed net voordien rechts de baan op.
Je zag Steven al wat bozer kijken.
We konden op de terugweg er wel afgezet worden als we dat wouden.
Ah oef
Steven bleek wat blijer te zijn.
We kregen veel informatie.
We stopten voor een goast moose, een speciale eland die je maar heel even ziet en dan plots verdwijnt en verandert in een boomstronk.
We zagen Kariboes die op alle manieren probeerden af te koelen.
Ze hadden hun winterpels nog aan en waren dus klaar voor -30 … en niet voor de warme zon (en haar 17 graden)
Wij klaagden niet met dit mooie weer, maar de kariboes waren duidelijk aan het oververhitten.
De totale, leerrijke rit was iets meer dan 5u lang en dus toen we terug aan het visitor center waren, was het al na sluitingstijd.
Het baasje van Groote broer was heeeel boos.
We hebben het in het hotel proberen goed te maken hoor.
Sandra stuurde een mail naar de park services.
Doortje ging om lekkere drankjes.
De donderwolk leek iets te beteren.
Net voor het avondeten ging we allemaal ons lekker wassen.
Blijkbaar moeten we morgen extra vroeg op.
Als dat zo is dan gaan we de vakbond raadplegen hoor.
Maar we lopen vooruit op de zaken.
We waren aan het avondeten.
Er waren er enkelen die een tete-a-tete hebben, maar wij hadden met 9 afgesproken.
Het was een leuke bende
Er werd gelachen en gezeverd
En ah ja…
Mmmm
We kregen wel een lekker stukje vlees tijdens het diner.
Is dit een bribe ?!
Na het eten ging iedereen snel naar bed.
Zou het dan toch waar zijn dat we voeg op moeten ?!
Snel nog even Mimi uitleggen hoe ze dit online zet en dan kunnen we ook in ons nestje.
Tot morgen
Mimi & Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten