Goede morgen lieve vriendjes,
Jaja ook vandaag was Sandra als eerste op, alleen had ze
niet veel zin om te douchen. Dus speelde
ze haar kleren van gisteren terug aan en gooide haar koffer toe. Ze was klaar om te gaan ontbijten en dan te
vertrekken. Steven volgde haar voorbeeld.
Vandaag geen super deluxe buffet, maar een lekker 2x2x2 voor Steven ( 2 eitjes, 2 sneden spek
en 2 pancakes) en een 2 eitjes met toast voor Sandra. Snel uitchecken en dan hop naar de snelweg
zei Steven tegen mij, dus ik ben direct in actie geschoten: de Belgische gsm van Sandra gezocht, de US
telefoon gezocht, de portemonnee genomen, de kabeltjes ineengerold (en mij iets
misrekend waardoor Sandra me moest komen bevrijden van de kabeltjes of ik had
me opgehangen) .
Na de Starbucks for the road begon het zware werk voor
Steven en het vervelen voor Sandra.
Vandaag rijden we immers van de Hollywood regio naar San Francisco. Dat
is 5u30 rijden zonder pauze. Gelukkig krijgt de auto ook wel wat dorst en
daardoor zijn we toch even gestopt. Veel kan ik niet vertellen over deze lange
saaie en rechte banen hoor. Misschien gewoon even opsommen wat ik allemaal zag
: honderden auto’s in alle mogelijke kleuren, appelsienbomen, tientallen
vrachtwagens met tomaten en 2 super grote veebedrijven . Volgens Steven zijn
kilometriek was het ene meer dan 1 km lang en was tot zover ik kon zien diep…
en het zag er zwart van de beesten en ‘tjonge jong wat gaven die een reukje af.
Voor de rest was er zand, bomen en elektriciteitspalen. En af en toe stond er
zo een wit-zwarte auto schuins naast de baan met een ventje met een pistool op
de baan gericht. Sandra vertelde me dat het de snelwegpolitie was die nakeek of
niemand te hard reed. En ah ja… ik was nog iets vergeten : STOFWOLKEN.. dat
moest ik niet vergeten neer te schrijven van Steven. 
Hoe wij niet slaap vielen? Wel simpel. Steven had zijn
aaaaipad (je weet wel dat ding dat hij altijd meedraagt en waar hij zo met zijn
vinger over aait) aan de autoradio gehangen. En de muziek die op zijn aaaaipad
stond kwam plots door de boxen getoverd. En de muziek was gelukkig geen ‘slaap
kindje slaap’ maar wel de filmmuziek door de jaren heen.
Uiteindelijk begon het drukker te worden en nadien begon het
bumperen. Maar we zijn aan het hotel geraakt. Sandra had deze keer een super
mooi zicht van uit haar kamer op het 29ste.
Ze was wel wat kwaad toen de receptionist zei dat ze niet naar de club
lounge mocht. Ze had in de auto immers
al zitten luidop denken over de ober die er rond loopt Luis. Is ene oudere
meneer die super lief is en die ze nu al elke keer zag. Na een beetje gemekker
zei ze dat ze een plan had en dat ze het morgen wel zou uitvoeren.. Maar ze zou
in de lounge geraken…
Na het inchecken en het een plaspauze bleek dat Sandra nog
wel geteld 10 minuten had om zich vandaag in te schrijven. Daar ze uit het
verleden wist dat het op zondag minder druk zou zijn dan op maandag, is ze nog
snel tot daar gewandeld. Steven en ik
mochten mee tot in de grote inkom, maar nadien moesten we op het baasje
wachtten. Het was duidelijk dit was een Oracle congres. Overal zal je Oracle
staan : aan de lichtpalen, op de bussen,
op gebouwen…
Nadat we Sandra terug gevonden hadden, zijn we nog even naar
een Radioshack gereden voor een extra laadbeurt voor de US GSM en voor een
laptopkabel met Amerikaanse stekker. Nadien zijn we tot aan het shoppingcenter
gewandeld. Neen niet om te shoppen, maar om een lekkere steak te gaan eten bij
de Larsen Creek Steak.
Nu is iedereen klaar om dodo te gaan doen, dus ga ik ook
niet langer opblijven.
Slaapwel lieve mensen vrienden,
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten