Goede morgen ,
Vandaag Oracle dag 2. Sandra heeft een interne klok denk ik,
want elke ochtend wordt ze wakker rond 7u15.
Na een verfrissend douchke en een ontbijt in de clublounge, wandelden we
naar Moscone West. Op onze agenda
stonden 5 sessies : de eerste sessie
begon om 8u al maar daar het ‘Key Session’ was, werd het opgenomen en keken we
er samen naar om 9u. Dan begon het echte werk : luisteren, kijken, lachen, … opstaan,
naar volgende plaats wandelen, zitten, luisteren, ….
Nu, ik begrijp al wat jullie Nederlands noemen en heb al
geleerd dat er verschillende soorten zijn maar wat ik vandaag hoorde daar
verstond ik niet veel van. Sandra vertelde me dat die mensen Engels
spraken. Ik probeerde het te begrijpen
dacht dat mensen allemaal mensentaal spraken, maar dat Engels-Amerikaans-Indiaans-Mexicaans-Australisch-taaltje
dat was Chinees voor mij. Ik ben dan maar wat dieper in de zak gekropen, heb
mijn buddy de aaaaaitablet vastgepakt en in slaapgevallen.
Plots was het dan tijd om de beentjes te strekken. Het is
dinsdag en zoals elke dinsdag op het congres komt dan de grote baas ook nog
eens iets zeggen. (Op zondag zegt hij hallo, hier zijn we weer en we gaan deze
week over dit of dat babbelen.) Vandaag
vertelde hij ons dat Oracle niet meer genoeg had met een Unix machine, een
mysql database of een Oracle database, … maar dat hij ook samen met zijn vroegere
‘vijand’ Microsoft begint samen te werken. Ik begreep dat niet goed. Hoe kan je nu met je
vijand willen samenwerken.?!? Sandra probeerde het me verklaren maar van haar
gebroebel heb ik niet veel begrepen. Ik heb dan nog maar eens wat beter
geluisterd en toen met de filmpjes en de tekeningen begreep ik het : niet
iedereen werkt met unix enzo en hoe leuk zou het niet zijn dat je vanop je
windows machine in excel of zo gewoon die pracht programma's zou kunnen
integreren. Oke … so what dacht ik?
Sandra laat me toch op windows tokkelen en nadien zit zijn toch ik weet niet
wat in excel te doen met de data van haar database. Bon , ik ben een hond. Ik moet er mij geen
zorgen overmaken.
Nadien vertelde Mr Ellison ook nog over de American Cup.
Oke, de prijzen van de kamers zijn bijna verdubbeld door die grote zeilregatta
maar wat heeft dat nu weer met de rest te maken. En toen kwam er een foto op
het scherm. Sandra ging hem voor mij hier bij de tekst zetten zodat jullie het
ook begrepen. De races gat tussen 2
landen die elk willen het snelst 9 races te winnen. Het US team (lees het Oracle team) lag 8-1 achter
en was vandaag aan een inhaal maneuver begonnen. Larry (want zo heet Mr
Ellison) was er van overtuigd dat hij zou winnen. Ik begreep niet dat hij zo zeker kon zijn
want als de kiwis (Niew Zeeland) nog maar 1 race diende te winnen?!?!
Na deze zeeer moeilijke sessie, zijn we naar iets lichts
gegaan. Iets waar ze vertelde hoe je kon toveren van de ene manier van dingen
tonen naar de andere manier door middel
van een knopje. Waar vroeger alles in lijstje diende getoond te worden kon het
nu volgens wat ik begrepen heb plots een wereldkaart worden of een Angry Birds
tekeningen. Wat hebben die rijtjes data
nu met vogels afschieten te maken in de wereld?
Nadien was de dag al over en gingen we terug naar de kamer
om onze rugzak weg te zetten. Omdat
Sandra zo hard opgelet had, besloten we nadien naar de Clublounge te gaan en
daar even iets te eten en te drinken. Luis bracht ons direct ons drankje : voor
Sandra een gin-tonic en ik kreeg een waterbakje. In de hoek zat een oudere man met veel noten
op zijn zang. Luis en de receptionist gingen om de 10 minuten vragen of hij
iets nodig had. Daarna kwam de kok van de restaurant ook langs om te zeggen dat
hij een lekker visje apart had gelegd voor hem. De meneer reageerde dat hij
binnen 35 min naar zijn tafeltje ging komen.
Het moest wel de ene of andere belangrijke gast zijn want wij krijgen
wel onze drankjes op een plateauke, maar zo in de watten lagen we toch niet. Ik
heb die maar goed gewaakt want je weet nooit wat er ging gebeuren.
Als het drankje uitwas zijn we naar de kamer teruggegaan en
heb ik me op mijn kussen klaargelegd voor mijn oogjes toe te doen. Maar Sandra
vertelde me dat ik nog iets vergeten was : OEPS !?!?!? Ik dacht heel diep na en toen wist ik het
terug….. Het resultaat : wel mijn
dagboekje is aangevuld
En nu ga ik wel echt slapen hoor lieve mensen
DADA
Sloefie de woefie
PS. ik wil mij ook verontschuldigen voor alle
mogelijk tikkerfouten in mijn blog komen.
Maar als ik moet wachten tot die 2 eens iets willen nalezen, dan zijn we
al lang terug in België. Ik doe mijn best … “en god doet de rest “ zou meter
Saerens direct laten volgen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten