Vanmorgen was het vroeg ochtend. Sowieso, want we zitten nu op maar "enkele" kilometers van de poolcirkel. De boot was al merkelijk trager aan het varen en de zee was zo vlak als een oud biljartlaken. Ook de bergen waren nu duidelijk van de partij.
We zijn op weg naar Juneau, de hoofdstad van Alaska. Allez stad, 27.000 inwoners als ze allemaal binnen zijn. Maar voor we aan de beschaving van Sarah Palin komen, wacht ons eerst het Tongass National Forest. In feite kennen we al een stukje van de Tongass. Dat begint namelijk al in de staat Washington, een kleine duizend kilometer naar het zuiden. En op weg naar de Cascades in 2007 hebben we daar al doorgereden. Maar hier in Alaska ligt het grootste deel van de Tongass.
De boot kruipt ondertussen voort van inham naar baai naar fjord. In de verte zien we nog een andere Holland-Amerika voorbij stomen. Zou onze kapitein de weg kwijt zijn? Nee hoor, wij nemen de afslag naar Tracy Arm. Dat is een grote fjord volledig gelegen in de Tongass. En op het einde ligt een mooie verrassing.
Naarmate we verder de fjord invaren, komen we al wat meer ijsbergen tegen. Voor wie al denkt aan scenes met Leonardo Di Caprio en Kate Winslet, die komt bedrogen uit. De bergen zijn maar kleine bergjes en we hebben een stevig schip (dat dacht men ook van de Titanic). De boordinfo toont dat het schip terug zal draaien. maar de kapitein weet wel beter. Die vaart een nauwe geul in en op het einde ligt de verrassing. Nee, niet het schip van National Geographic maar wel twee getijdegletschers die op hun gemakje hun lading ijs afleveren op het einde van de fjord.
Impressionant.
Zelfs de Australiërs stoppen hun geklets.
Na een uurtje keren we ons schip, heel voorzichtig want er zitten wat rotsen her en der boven en onder het water.
Op naar Juneau, onder begeleiding van de Coast Guard met een M60 mitrailleur komen we op tijd aan. Het circus met bussen en bootjes kan beginnen.
We kozen de Great Tour of Juneau uit. Dat bleek achteraf toch niet zo'n Great keuze te zijn. Over de eerste twee bezoeken kunnen we kort zijn. De zalmkwekerij was heel interessant - voor een lagere school. Idem voor de toer van Juneau - twee oude bordelen en de bungalow van Sarah Palin, ex-kandidate voor het vice-presidentschap.
En dan was er de Mendenhall Gletscher ... Alweer een deel van het Tongass National Forest. Ieder jaar trekt de gletscher zich wel verder terug. We wandelen tot aan de laatste morene, achtergelaten eind jaren 40.
En dan zijn we terug op weg naar onze boot.
Gelukkig hoort Sandra pas de volgende dag op volle zee dat een andere toer niet alleen baby-walvissen maar ook baby-beren heeft gezien. Het leven kan wreed zijn.
Morgen komen we in Goudkoorts-land.
Tot later
Sandra en Steven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten