Dag 12 - van Goud en Ijs

Vandaag doen we onze tweede Alaskische stad aan. Na het lichtjes tegenvallend bezoek gisteren, hopen we op beterschasp.

En de kapitein verrast ons. Terwijl we onze oogjes nog maar net open hebben gedaan, horen we dat de motoren al zijn stilgelegd. Dat is snel. Welkom in Skagway, Alaska. Ooit de toegangspoort tot de Yukon en zijn fabelachtig goud.

Ons schip lijkt wel tot op Main Street te zijn gevaren. En meer nog, er loopt zelfs een spoorweg tot onder de neus van het schip. Steven wordt al wild enthousiast - tussen twee gapen door.

Onze afspraak is rond tien uur. Met een catamaran steken we over naar Haines en daar gaan we op zoek naar arenden, moose en wie weet een beer of twee. We bezoeken namelijk het Eagle Preserve langs de Chilkat rivier.

Maar eerst dus de oversteek naar Haines. Haines is in feite ook een overblijfsel van de goudkoorts en een van de laatste keren dat Canada en de Verenigde Staten met getrokken messen tegenover elkaar stonden. De VS richtten snel een fort op om de claim op het territorium te onderlijnen. Tot vechten is het nooit gekomen en de militairen verveelden zich stierlijk - zoals wel meer gebeurt. Haines groeide op als kleine nederzetting naast het fort en slokte het uiteindelijk ook op.

Tijdens de oversteek kon Sandra haar hartje nog eens ophalen. Er waren robben en allerlei vogels te zien. Een keer aangekomen, waren we allesbehalve op onze bestemming. Eerst mochten we nog een 40 mijl met een oude schoolbus het land intrekken over de enige weg die van de pannesteel naar de rest van Alaska loopt - via Canada. De weg volgt trouw de loop van de Chilkat rivier en draait en keert rond elke uitstekende rots.

Eindelijk zijn we ter plaatse, Klukwan. Een kleine Indiaanse nederzetting met enkele huisjes voor de allochtonen (lees Amerikanen). Voor we het water opgaan mogen we wel eerst onze maag vullen. Elk krijgt een kleine spies om zelf hotdogs te maken. Voor wie geen vlees lust is er chili. En dan zijn we klaar voor de riviertocht. Eerst nog een dikke vest aandoen en handschoenen tegen de kou en het water.

Dan zitten we allemaal samen in een platte rivierschuit en spuiten we weg over het water van de Chilkat. Het is nog een beetje vroeg op het jaar en er staat nog niet zoveel water. Daarom moet onze schipper (vrouwelijk) af en toe rare bochten maken om niet vast te lopen in de zandbanken. Maar ze kent de rivier als haar broekzak en weet ook het wild zitten. Enkele arendsnesten (gevuld of leef), moose kalfjes (maar die zijn snel weg) en andere riviervogels. Ondertussen bewijst de natuur dat het weer hier wisselvallig is. We krijgen zon, wind, regen, ijsregen en terug zon in ons gezicht.

Na anderhalf uur hotsen en botsen zijn we terug aan de aanlegsteiger. Na een koffie kruipen we terug in de bus voor de 40 mijl naar Haines. Ondertussen regent het af en toe, sneeuwt het en schijnt de zon. Onze boot naar Skagway is te laat. Maar daardoor zien we wel nog een tuimelende bultrugwalvis en een aantal berggeiten.

Terug in Skagway is er nog genoeg tijd om wat rond te lopen. Maar een ding is duidelijk, dit is meer een toeristenval dan wat anders. Meer dan de helft van de winkels verkoopt juwelen, horloges, ... alsof je hiervoor op cruise gaat. Het zal dus een mini-starbucks worden waar we onze dollars achterlaten.

En dan terug aan boord en vroeg gaan slapen want morgen wacht Glacier Bay.

Tot schrijfs.

Sandra en Steven