Dag 24 en 25 : De derde trein

Hallo.

Dag 24 begon niet echt goed.

Het was nog geen zondag of een aantal jeugdige inwoners van het hotel besloten om hun feestje verder te zetten in de gang. En ze gingen nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet ... allez op zijn Amerikaans of Canadees dan. Na het verspringen van de dag was het geduld volledig op en de bloeddruk aan de verkeerde kant van 12 over 7. Dus dan maar de receptie gebeld. Of er lawaai was in het hotel? Niet echt iets gehoord - niet zo moeilijk, een of andere Chinese film loeide op de achtergrond. En of hij daar iets kon aan doen? Tja, uiteindelijk had hij dan toch door dat dit ook een deel was van zijn job. Na een tijdje werd het stil. Relatief stil.

Je kan je al ons ochtendhumeur indenken.

Dan kwam grap nummer 2. De bus zou buiten wachten om 8 uur om ons naar het hotel te brengen. Het was nog maar net half acht of de bus kwam de lobby binnenrijden (quasi). Sandra was nog boodschappen doen bij Starbucks. Dus iedereen mocht wachten op haar en op enkele andere mensen die de 8 uur letterlijk hadden genomen. OK, we waren dus wat vroeger aan het station. Maar ... dat zat al vol met mensen van andere bussen. Wij mochten buiten wachten in het zonnetje. Let wel, 's avonds is het nog lekker warm in Banff maar 's morgens voel je dat je boven de 1000 meter zit. Het was dus koud, echt koud. En de trein kwam ... niet om 8u10 maar om 8u45. TTZ gelieve 40 minuten buiten te wachten en durf niet over de gele lijn te lopen want er zou wel eens een trein kunnen afkomen (een dus) en die rijden snel (toch zeker 40 km/u). Ons humeur kwam al snel onder nul.

In tegenstelling tot de vorige rit, zit de trein nu wel vol. Meer dan vol in feite want er zijn nu 3 Red Leafs volledig gevuld en 3 Gold Leafs. Het gros van de bezetting is Australisch. En ja hoor het merendeel gaat daarna op een Holland-America boot naar Alaska. Voor ons minder leuk misschien, maar het bedrijf moet ook winst kunnen maken en met 16 passagiers gaat dat niet.

Aan boord installeren we ons snel - we zijn al anciens. De enkele lege banken naast ons zijn snel gereserveerd. We kunnen vertrekken, eerst door de Bow vallei tot Lake Louise (het dorp, niet het hotel of het meer) en dan via de Kicking Horse pas naar de Kicking Horse vallei (eergisteren al per bus verkend). We willen wild zien maar krijgen in de plaats ontbijt. Sandra is terug Vegan ipv Vegetarisch, maar het ziet er lekker uit. En dan duiken we de tunnels in. In de vorm van een grote L dalen we zo ettelijke honderden meters. Het is alleszins veiliger dan het oude traject dat meer op een roetsjbaan leek.

Het weer blijft prachtig en we slingeren heen en weer langs verschillende rivieren. Af en toe zien we een dorpje, alleszins meer dan op de route langs de Fraser rivier. Dieren zien we wel bijna niet. Sandra is moeilijk te troosten.

Dag 25 volgde het zelfde spoor als dag 24 - voor de spoorwegzotten, Canadian National lijn Kamloops - Vancouver.

Qua wild bleef de vangst redelijk beperkt. Enkele marmotten, arenden en een zwarte beer. Qua landschap was vooral het deel waar de Thompson rivier uitmondt in de Fraser interessant en verder ook Hell's Gate verder stroomafwaarts waar de Fraser rivier door de Coastal Mountains doorbreekt op weg naar Vancouver.

Eens uit de Fraser Canyon rijdt de trein verder in een breed dal tussen de Cascades en de Coastal Mountains. Het lijken wel de Vooralpen.

En dan staan we in de file, de treinenfile, om Vancouver binnen te komen. Het einde is nabij ... van ons verlof.

Morgen met de bus van Vancouver naar Seattle en dan terug naar huis.

Boehoe

S&S