Dag 5 tot dag 8 - De eerste Cruise

Hallo allemaal,

nee we zijn niet opgegeten door een pak zeewolven of opgesloten op Alcatraz wegens een uitbraak van Zwijnengriep onder de 2000 toeristen en 1000 bemanningsleden. Nee, we waren gewoon afgesneden van de wereld - de virtuele wereld.

We lieten jullie dus achter in een zweterig warm Long Beach met bijna dertig graden. 's Morgens mochten we lekker lang uitslapen. We hadden niet echt iets gepland voor de ochtend en wilden graag een van de eersten aan boord zijn. Ook de medepassagiers hadden echter dat gedacht. Dat werd dus effe wachten in de Queen Mary terminal. Niet alleen de Amerikaanse immigratiedienst kan mensen lang laten wachten. Enfin, niet gezaagd, aan alle wachten komt een eind en we kunnen eindelijk aan boord. We hebben ons eigen balkonnetje en ons eigen reuzebed bijna helemaal vooraan de boot. De gang ernaartoe lijkt wel een kilometer lang. Hopelijk is dit geen slechte keuze (het alternatief was helemaal achteraan met uitzicht op het kielzog).

We worden uitgewuifd door de US Coast Guard. En de zon blijft lekker hard schijnen, dus we kunnen onze melkkleur nog wat laten aanbruinen. En dan is het tijd voor het avondeten. We zitten aan tafel met 4 Canadezen - allez een gevoren Canadees, twee ex-Italianen en een ex-Engelse. En we hebben een leuke babbel. Voor hun zit de cruise er bijna op. Zij zijn vertrokken uit Florida en hebben ondertussen de Caraiben, Mexico, Guatemala, Columbië en Costa Rica gedaan.

's Nachts verandert het weer echter. De kalme zee wordt vervangen door golven tot 6 meter, een snijdende wind van 9 beaufort en een boot die een beetje alle richtingen uitdanst. We zijn wel niet zeeziek. Wij ziek? Nooit niet. Voor de rest is het "easy does it nothing". Slapen is iets minder comfortabel. Of zonder te morsen je ontbijt naar je tafeltje brengen. Alles aan boord is een beetje stiller ... Trouwens tegen de avond beginnen de golven onder de 4 meter te komen. De satelietverbinding laat het ook afweten want het merendeel van de tv-kanalen valt ook uit. Zelfs de internet-tracker zendt niet meer uit. Zijn we gezonken?

Een keer we Californië voorbij zijn, wordt het weer kalmer met golven tot 4 meter en wind tot 6 à 7 beaufort. Tijdens de nacht loeit de misthoren gedurende bijna 4 uur - niet dat we het horen, we zijn een beetje uitgeput van het heen en weer gerol van de vorige nachten. Van de kust van Oregon of Washington is niet veel te merken. Alles zit een beetje onder de mist. En van Olympic National Park zien we enkel de toppen. Maar ja daar regent het dan ook bijna 300 dagen per jaar.

En 's morgens worden we plots wakker in een schitterende baai, omringd met lage en hoge huizen. We zijn aangekomen in Vancouver, British Columbia. Maar dat is een ander verhaal.

Tot schrijfs,

Sandra & Steven