Dag 16 - Sabbat

Ha, het is zaterdag. Voor gelovige Joden een rustdag. Voor ons ook een beetje.

Vanmorgen een laatste keer ontbijt op bed. Dat smaakt. Ook al maakt Mark Knopfler ons om zes wakker. Dat noemen ze dan vakantie.

Een laatste controle of alles gepakt en gezakt is en dan naar beneden. De immigratiedienst rekt het nog een beetje maar het verdict is gekend. Om kwart voor acht eindigt het luxeleven aan bord en staan we terug op de wal. Nog enkele vragen van de grenspolitie en we staan te midden van de zaterdagochtendspits van Canada Place - bussen die komen aanstormen om de 2000 passagiers van de Zuiderdam en de 1800 van een tweede cruiseschip op te pikken.

Even de straat oversteken en we zijn al aangekomen in ons hotel. Na enig gemarchandeer kunnen we al op onze kamer, een suite met zicht op de baai. Een gratis upgrade als we de rokersversie nemen. We proberen eerst de kamer uit en het valt mee - zowel van uitzicht als van rokersoverlast.

Deel van onze grote treintoer door de Rockies is ook een boek met gratis tickets voor een aantal toeristische attracties. In Vancouver kunnen we gebruik maken van een hopon-hopoff. Alleen klein probleempje (zo zijn we nu eenmaal). Het seizoen is nog niet begonnen voor het bedrijf en stuurt ons door naar de concurrentie. Vraag is enkel welke. Volgens het hoofdkantoor de "Big Bus" maar de mensen op de straat weten van niets - uiteindelijk neemt een van beide onze tickets en kunnen we toch vertrekken.

Eerst de rode lijn naar Stanley Park - ja daar waren we vorige week ook al. En vandaar trekken we door de rest van centraal Vancouver. De vering en de banken van de trolley zijn nogal hard. We vinden het dus niet erg wanneer de rit terug aan zijn beginpunt komt.

Dan nemen we de blauwe lijn om de "rest" van Vancouver te bekijken. De dame achter het stuur heeft blijkbaar wel iets anders aan haar hoofd. De trolley heeft wel zachtere banken maar de vering blijft hard en alle ramen zitten nogal last. M.a.w. alles davert door elkaar en je kan de commentaar met moeite verstaan. Niet goed dus.

Dan beginnen we maar onze voettocht, na een lichte lunch om alle ingewanden terug op hun plaats te laten zakken. We lopen verder boven en door de ondergrondse malls - als Toronto en Montreal die hebben, dan ook Vancouver. Maar we houden de geldbuidel redelijk goed dicht. Tenslotte rusten we uit in een grote boekenwinkel. Diner is in een Ierse pub met enkel bieren van Inbev. Tja, het kan verkeren zei Bredero.

En dan is het tijd voor het bedje, morgen om half acht staat de bus voor de deur en begint deel drie van onze vakantie.

Daaaaag

Sandra en Steven