Dag 11 - De bergen in

Vandaag staat ons tweede Nationaal Park op de agenda. Na 9 jaar gaan we terug naar Yosemite. Voor sommige het mooiste nationaal park, voor anderen het drukste nationaal park. Maar nu is het buiten-seizoen, ook al zijn alle hotels in het park volzet. En met al de beren zien we het tentenkamp niet zitten, echt niet. Maar het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. We zijn er nog niet.

Onze TomTom leidt ons met veel gedraai en gekeer door de stad naar de Bay Bridge. En zo op de Interstate 80. We gaan dus niet langs Silicon Valley maar steken dadelijk de baai over. Veel is er niet te vertellen over de eerste honderd kilometer. Een snelweg met vier of meer rijvakken (hier geen referendum zoals in A'pen). En stadje na stadje die voorbijschuift.

Een keer voorbij Livermore begint het landschap te veranderen. De snelweg kruipt samen met de trein over een eerst steile bergpas. Rondom ziet alles er bruin en voos uit. Hier wachten ze duidelijk al een tijdje op regen. En we tuffen verder richting State Route 99. We zitten ondertussen al op de SR-120, de Yosemite Highway. Maar dat is buiten onze GPS gerekend. Die maakt liever een snelle omweg dan een kortere, scenic route. Uiteindelijk verliest de GPS het verdikt. We gaan langs de SR-120. Maar dat is dan buiten de waard/het weer gerekend.




Lap. Net als in 2000 wordt onze route door elkaar gegooid door het weer. De Tioga Pas is alweer gesloten. Niet alleen de Tioga maar ook de Sonora Pas is dicht. Dat betekent minstens 150 mijl extra omrijden op donderdag. Dit is deja-vu! Maar we geven niet op. Trouwens we weten toch niet waar de Sonora Pas ligt.

De bruine prairie hebben we eindelijk achter ons gelaten. We krijgen nu bos en nog eens bos. Af en toe een leuke helling en als toetje een trage voorligger. Daar leeft een chauffeur van op.

En na nog meer waarschuwingen over Tioga en Sonora Pas krijgen we eindelijk het bordje te zien. Welcome in Yosemite. We hebben het gehaald. Oeps, wat is daar aan de hand? Auto's staan kriskras over de weg. Een groot accident? Nee. Of liever nog niet. Op zo'n 25 meter van de weg is een zwarte beer op zoek naar een laatste avondmaal alvorens aan zijn winterslaap te beginnen. En dat wil iedereen natuurlijk op film vastleggen. Wij ook trouwens :-)




Na een tijdje krijgt de beer het op zijn heupen. Hij heeft graag een beetje privacy bij zijn avondeten. Gelijk heeft ie. Wij gaan dus terug op pad. Tussen hoge bomen en flarden mist. Mist? Oeps. En langs enkele hectaren afgebrand bos. Enkel de chaletjes zijn blijven staan. Een uit de hand gelopen barbecue? En dan komen we plots aan Dome View. Hier heb je een prachtig zicht op El Capitan en Half Dome, de ikonen van Yosemite. De mist mnaakt er vandaag echter een heel speciaal zicht van.




Prachtig gewoonweg. Nog enkele mijlen verder en we zijn in Yosemite Valley zelf. Dankzij de regen en sneeuw van de afgelopen week hebben de watervallen voldoende water om al hun pracht te tonen. Het lijkt wel lente. Zo heeft de natte week in Frisco toch ook zijn goeie kanten. Kijk maar naar Bridalveil Falls, zo mooi als een bruidssluier.




Morgen komen we terug.

Beloofd.

Bibi.