Dag 12 - Seizoenssluiting

Ook al is het nu buiten seizoen voor Yosemite, de hotels zitten nog altijd vol. We logeren dus buiten het park, in El Portal. De plaats van het vroegere station van Yosemite. Voordeel is, het is er rustig, er is geen internet en geen GSM. Terug naar het stenen tijdperk als het ware.

Wat staat vandaag op de agenda? Het zuidelijk deel van het park rond Wawona en een ritje naar Glacier Point met zijn prachtig zicht op de vallei van Yosemite.


In Wawona staan nog een grote groep sequoia's, weliswaar niet zo hoog of groot als in Sequoia NP, maar toch de moeite om te bezoeken. Wawona ligt trouwens niet bij de deur. Het is zo'n 45 mijl rijden over kronkelende bergwegen. Maar eerst komen we tunnel view tegen. Waar je alweer een prachtig zicht krijgt op de vallei.

Sandra amuzeert zich ondertussen met het draaien aan het wieleke (stuur) van bocht naar bocht. De kunst is om zo weinig mogelijk aan het rempedaal te komen. Maar de medetoeristen maken dit nogal moeilijk. Onderweg komen we nog wat wegenwerken mee maar nergens moeten we lang wachten. Oef. We passeren tenslotte het Wawona hotel - mooi wit blinkend in de zon. Het Sequoia bos kan niet ver meer zijn.

Maar owee. Het zit ons dan toch niet mee. De parking aan het bos wordt geherasfalteerd en we mogen met onze auto niet binnen. Ook het kleine parkingje op 2 mijl is dicht. Inderdaad, buiten seizoen wordt alles snel snel gerepareerd vooraleer de winter komt. We kunnen enkel de bus nemen ... aan het Wawona hotel ... 6 mijl terug. De bus rijdt ongeveer elk half uur en je moet rekenen om minstens 2 uur heen en terug. Dat is een beetje veel voor ons. We lessen wel de dorst van onze auto en keren dan terug om Glacier Point te bezoeken.

Sandra mag terug aan het wieleke draaien maar veel pret beleefd ze er niet aan. We hangen achter een grote kamper met kalf (lees kleine auto die vast aan de kamper hangt) en de chauffeur is heel voorzichtig ...

Enfin na twintig mijl komen we aan de afslag naar Glacier Point. Maar ... daar staat een stoere dame dwars over de weg. Sorry de weg is gesloten. Doorrijden. Maar ze krijgt medelijden met onze bedroefde gezichten en verklapt ons dat de weg binnen een kwartiertje terug op is. Maar nu doorrijden dus want er is hier geen plaats om te parkeren. Gelukkig is er een beetje verder een kleine inham waar we ons kunnen verbergen.

Even gerust en dan gaan we terug op weg. Hopelijk duren de kwartiertjes hier niet te lang. Jipie. We mogen door. Op verse asfalt. Gesponsord door de miljarden van Obama. Dank u wel.



En zo staan we dan toch na 9 jaar terug op de top van Glacier Point met een zicht op Half Dome en Nevada Falls. Toen kochten we hier een mooie pullover voor Steven maar dat zit er dit jaar niet in. Het winkeltje is ... gesloten voor het seizoen. Steven was graag van hier vertrokken op het panoramapad, langs de rand van de vallei tot de twee grote watervallen van de Merced rivier. Maar dat lukt ook al niet meer. De busdienst rijdt ook al niet meer sinds 15 oktober. Gesloten voor het seizoen.

We blijven nog wat genieten van de zon. Het is wel maar enkele graden boven nul maar op de warme rotsen is het lekker knus en je kan zo wegsoezen.

Maar niet te lang gedraald. We willen nog naar het Visitor Center en de Village Store. Voor wat wegeninformatie, een trui en wat kaartjes.

Een uurtje later staan we dan beneden in de vallei. Met een stempeltje voor de verzameling. Twee ontbrekende jaargangen NPS zegels. Geen trui, geen verkeersinfo en 13 lege postkaarten. Snif.

Closed for the season.

Tot morgen.