S1 : Jipie ... weg zijn wij...

Goede avond mijn lieve mensenvriendjes,

Jaja ... het is een feit.. Sandra en ik zijn samen op reis vertrokken. Jipie de Poepie... Woef waf waf. Sandra ligt al zo goed als in slaap dus zal ik maar in de tikpen kruipen.

Deze ochtend werd ik wakker gemaakt niet door 1 wekker, maar door 3 wekkers. Ik weet niet goed waar Sandra die allemaal gevonden had, maar rond 3u20 deed de een na de andere verwoede pogingen om ons te wekken. Het is hen echter niet gelukt hoor, want we waren al wakker. Hihihihi

Snel de douche in, dan de kleedjes aan en dan konden de trolley dicht. Gelukkig heb ik haar wat geholpen want anders was ze niet klaar hoor tegen dat de chauffeur opa Victor toekwam. En ook dit jaar kreeg Sandra dezelfde opmerking.. "Amai Sandra wat heb jij allemaal mee..." Ik heb dan maar snel in opa zijn oor gefluisterd dat ook de trolley zo veel woog maar dat we dat niet mochten zeggen.

Het was iets na 4 uur toen Vic ons op de luchthaven afzette en we hebben elkaar nog een dikke knuffel gegeven en weg was hij. Zonder veel problemen werd de babage ingecheckt en dan konden we beginnen rusten. Daar we eerst naar Nederland vliegen is het korte grenscontrole en dan naar de security check. “schoenen uit, laptop uit de bagage, ipad en co. uit de bagage, riemen uit, horloge uit,.. .” "Ook jij mr de Hond.. " kom maar” Geen biep dus oef…

Sandra voelde zich niet super dus geen Starbucks koffie, dus hebben we maar wat water samen uitgedronken en gewacht. W mochten op tijd in de vlieger … Een fokker 70. In business zaten we Sandra een ik helemaal alleen en hadden we onze privé hostess-meneer. Ook hier wou Sandra niet zo veel eten of drinken dus de croissant is teruggegaan naar afzender en ik heb haar geholpen met het glas fruitsap.

 Na het landen mochten we nog 10 min in de vlieger zitten tijdens het taxiën en daardoor was de vlieger dus pil op tijd… Snel de bus op, door de verschillende controles dan maar wandelen . Na een fikse wandeling stopte Sandra plots. Daar ze toch wel zin kreeg in een koffietje zijn we tot aan de lounge gelopen en daar enkele croissantjes genomen en een tasje koffiegedronken. Nadien hebben we onze tocht verder gezet tot aan onze gate.. en de volgende security check… de dril kennen we al en dus ging het snel gaan.

BIEP BIEP.. hein?
“ Mevrouw zet je eens op de voetjes (die op de grond geschilderd zijn)…”

Ale.. hier gaan we weer… Een kleine mevrouw kwam voor Sandra staan en ging op gedetailleerd onderzoek. Zou er nu echt niets weggestoken zitten?   Na een 3 min zoeken gaf ze het op… zal wel weer iets raar aan de hand zijn.

Na dit intermezzo kon het wachten nogmaal beginnen. Iets later dan voorzien mochten we dan de vlieger instappen. Niemand was verloren gelopen want mooi op tijd duwden ze ons van de gate weg en niet veel later hingen we vrij in de lucht.

Over de vlucht kunnen we kort zijn : het eten was niet zo bijzonder, de drankt was lekker, Sandra heeft zitten Films en TV series kijken en ik heb me mentaal voorbereid op de immigratie. Eens we terug met de wielen op de grondstonden mochten we gaan aanschuiven.... Maar waar is de rij? Zowel aan de bezoekers als aan de locale bevolking stonden er slechts enkelen aan te schuiven. 

Eerlijk gezegd was ik een beetje bang, want vorige keer was die man heel onvriendelijkgeweest.  Maar blijbaar hoefde ik dat niet te zijn deze keer. Toe we vertelden dat we in Belgie waren geweets om familie te bezoeken en dat we geen voedingswaren meehadden omdat we het eten lekkerder in de VS zonden, was de immigratie agent te vreden en mochten we het land binnen.

Bagage in de hand konden we dan de shuttle naar het hotel zoeken en een kwartiertje later bracht deze ons rustig naar het hotel.  Daar hetete niet zo lekker was geweest, had Sandra toch wat honger gekregen en besloten we even een korte wandeling in te lassen.  We hebben wat gewandeld, dat klopt, maar Sandra vroeg me extra waakzaam te zijn want ze betrouwde de buurt niet zo hard.

Eens terug in het hotel dachten we nog even in het zwembad te duiken om wat af te koelen (want het was immers lekker warm buiten), maar eens terug buiten was het plots opgefrisd en kwamen er wolken opzetten. We zijn dan maar terug naar onze kamer gegaan en daar wat aan de blog beginnen schrijven. We mochten immers niet in slaap vallen want Steven zou enkele uren later ook in het hotel toekomen.

Sandra heeft wat gesoezeld, maar ik heb haar wel telkens wakker gemaakt zodat ze de deur kon opendoen wanner Steven zou aankloppen. Iets na 10en was hij daar eindelijk... Daar we  al vele uren wakker waren wouden we dus maar 1 ding meer doen : SLAPEN...
 
 En dus Lieve lezertjes. ga ik mijn oogjes toe doen..

WafWoef

Sloefie