Dag T09 - Jasper

De dag zijn we alweer eens begonnen met zelfgemaakte wafels. Het hotel van vandaag is het zusterhotel van het hotel in Lake Louise. Het ontbijt ziet er dan ook het zelfde uit. Enkel zit je hier niet in de kelder maar met je neus op de treinen.

Over treinen gesproken. Vannacht geen locomotief gehoord. Of de CN heeft goeie mechaniekers of ik heb vast geslapen. Het feit dat de Yellowhead pas veel verder ligt van Jasper dan de Kicking Horse pas van Lake 

Louise, zal ook wel meespelen.

Na het ontbijt gaat het al even traditioneel naar het lokale Visitor Center voor een wandelkaart en -update. Hier hebben ze zo te zien niet zoveel last gehad van overstromingen met een groot deel van het park net ten noorden van de stad is verboden terrein. Een van deze worden de herten en elanden verwacht voor het bronstseizoen en de stieren willen geen pottenkiers.

We gaan eerst een beetje de luie toerist uithangen. De stad Jasper heeft net als Banff een teleferique. Die brengt je in 5 minuten van 1300 naar 2200 meter hoogte. Je kan ook tevoet gaan. Maar dat doe ik mijn knietjes niet aan.

De tram (zo heet zo'n ding in het Engels) loopt vanaf 10 uur 's morgens. Ik denk goed op tijd te zijn door om 10 uur op de parking toe te komen. Mis poes. Er zijn een paar Brewsterbussen voor mij en de karretjes van de lift zijn klein. Ik moet dus bijna een uur wachten voor ik naar boven kan.

Geen paniek. Het zonnetje komt al boven de bergen en ik sta nog een paar blogs achter. Ik zet me naast een reclamebord voor Magnum frisco's. With real Belgian chocolat. Hmm. Dat is nog eens een idee.

Dankzij het blogwerk gaat de tijd vlot voorbij. Om twintig na elf kan ik eindelijk in de lift, samen met een doorsnee van wat hier rondloopt als toeristen: Indiërs, Chinezen, Japanners, Europeanen en Canadezen (ttz alle vorige soorten door elkaar gemengd). 

In zeven minuten is de job geklaard. De Australische liftboy heet ons welkom op 2277 meter hoogte. Inderdaad ook in Jasper zijn het merendeel van de seizoensarbeiders afkomstig uit kangoeroeland.

Ok. We zijn boven met de lift maar nog niet boven op Whistlers Mountain. Dat wordt dus wandelen. Ondanks het zonnetje is het hier fris boven. Er is namelijk niets in de buurt om de koude wind tegen te houden. Gelukkig hebben we een warm trui of fleece in de kamer gelaten. Dat is een beslissing minder die moet genomen worden.

Oh ja. Ik had al gezegd dat het pad van beneden steil was. Wel het pad naar de top is dat ook. Hip, hip, hoera voor de knietjes.  En de longen. Op de top heb je een heel mooi zicht op de drie valleien die in Jasper samenkomen.

Maar je moet er natuurlijk wel raken. In pufpuf-mode lukt het uiteindelijk wel.

We nemen wat foto's maar er is nog altijd teveel stof en ozon in de lucht. Dat zal morgen wel veranderen. Voor de berggeiten ben ik blijkbaar net te laat. Die zijn net over de rand verdwenen. Grr.

Tijd om terug naar beneden te wandelen. Dat gaat gemakkelijker dan het klimmen. Voor de liften staat veel volk en het is ondertussen al een stuk voorbij de middag. Dus beslis ik een warm slaatje te nemen met kip. Geen goed idee, alleen weet ik niet of het de hoogte of het eten is.

Uiteindelijk gaan we dan toch naar de lift. 9 minuutjes wachten. Op de weg naar beneden kan ik al uitzoeken wat ik als volgende wandeling wil doen. Athabasacan Falls is voor morgen, dus kiezen we voor de Five Lakes Valley, letterlijk de vallei met de vijf meren. Je loopt er rond en door kleine meertjes verbonden met stukjes moeras. De randen van de vallei zijn wel niet zo hoog maar toch voldoende om alle warmte tegen te houden. De thermometer meet 30 graden en geen zuchtje wind o. Te verluchten. Dit is ook puf, puf, puf maar dan omwille van de warmte.

In theorie kan je de wnadeling voortzetten tot in de stad maar zo gek zijn we nu ook weer niet. We rijden nog eens tot aan de meren boven de stad maar hier is geen afzonderlijk wandelpad. Niet tof dus en we gaan de auto terug parkeren b het hotel. 

Eerst een stukje vlees gaan eten om de hoek en dan wassen en drogen. Kwestie dat we volgende week terug kleren hebben.

Tot morgen en als de weerman gelijk heeft, in een andere wereld.