Hallo lieve vriendjes en vriendinnetjes,
Ook deze morgen was Sandra
als eerste op en was ze fris en monter gedoucht toen Steven een teken
van leven gaf. Na een snel ontbijt en de
koffers terug mooi dicht te krijgen, waren we klaar om naar de beestje terug te
rijden. Steven had mijn raad van gisteren goed opgevolgd en stopte bij de
Starbucks voor een lekkere koffie voor Sandra (en hem).
Eens binnen in het park besloten we eerst naar de
jachtluipaarden te gaan kijken. Maar op de weg er naartoe zag Steven zin
huiswerk voorbij snorren. Huiswerk hoor ik jullie al denken. Jaja, de baasjes
gaan terug naar de les en met name fotografie niveau 2. Ze konden blijkbaar al
genoeg dat ze niveau 1 mochten skippen maar soms heeft Sandra het toch wat
moeilijk om te kunnen volgen. Niet omdat het te moeilijk is, maar wel omdat ze
niet al de theorie van niveau 1 kent natuurlijk. Maar google is haar beste
vriend en zo lukt het voorlopig nog. En bij school gaan hoort natuurlijk ook huiswerk maken. Het huiswerk van deze week bestond uit 2
opdrachten : fotograaf een persoon in zijn omgeving en maak 2 WOW foto’s met als onderwerp een
cirkel - vierkant - rechthoek. Steven al
enkele lessen gebrost en dus moet hij
zorgen dat hij wel extra goede punten haalt bij het huiswerk . Vandaar dat hij
toen er een van de vrijwilligers voorbij reed op zijn Segway. Maar toen hij
zijn fototoestel vast had was de meneer al geparkeerd en was hij al een uitleg
aan het geven.
Steven heeft dus geen
foto’s van die meneer genomen, maar wel
van mr de Koning van het oerwoud. Want die lag met zijn 2 hofdames naar de mensen te gapen. Nadat we er genoeg van hadden (als je dat
ooit kan hebben van mooie dieren) zijn we snel doorgewandeld tot aan het
terrein van het jachtluipaard. Eerst
hadden we haar niet goed gezien, maar toen er plots een brandweersirene opdook
zat ze te luisteren en te kijken wat er aan de hand was. 
Na tientallen foto’s heb ik de 2 moeten toeblaffen dat het
tijd was om te vertrekken. Tegen 11u15 diende ze immers bij de ontvangstruimte
te zijn om de katjes toer te doen. Normaal
ging Steven eens het park uit de hoogte bekijken, alleen had hij de pech dat de
attractie net deze week in technisch onderhoud was. Sandra ging terwijl een toertje bij de
verschillend katsoorten doen, maar uiteindelijk moest Steven ook met deze
uitstap meedoen : het was dit of niets.
Nu deze “cats and critters” hadden ze vorig jaar ook gedaan en was super
goed meegevallen, dus erg vond hij het niet. De eerste stop viel wel tegen :
vorig jaar hadden ze gezien hoe ze een jachtluipaard eten gaven, maar nu zat er
niemand in de kooien en werd er enkel verteld over de beesten. Ik dacht heel stilletjes aiaiaia dat gaat
niet komen…
Nadien sprongen we terug op de uitgebreide golfcart en reden
we naar het tijgerverblijf. Vorig jaar toen we het tijgerverblijf bezochten liep
er ene eenzame tijger buiten. Dit jaar werden we uitgenodigd om in het
tijgerverblijf een kijkje te nemen. We
dienden wel heel stilletjes te zijn en ik kreeg de extra instructie ‘niet
blaffen’ daar er een trainingssessie
bezig was. Er zaten 4 tijgers : 2 zusjes en 2 jongere broers. Ook al hadden ze
elk hun eigen stekje, de zusjes konden op bezoek bij elkaar en voorlopig ook de
broers. De dame was met een van de
tijgerinnen bezig : zit , poten op het hek, rug tegen het hek, liggen, in de
hoek, …. Op elk van de commando’s dat goed
werd uitgevoerd kreeg de jonge dame een lekkere hap van een worst. Eens de les
gedaan, mocht ze vrij rond lopen en begon ze met een gekke pop te spelen. Elke
keer als ze er tegensloeg maakte het een hels lawaai en telkens kwam de pop op
dezelfde plaats terug. En telkens weer…
ze had er plezier in. Terwijl was de mevrouw met de volgende tijgerin
begonnen. We mochten tot een halve
meter van de tijgers komen maar dan geen hand of zoiets uitsteken … Toen iedereen voldoende foto’s hadden verlieten
we de tijgerhok en wandelden we terug naar de cart.
De volgende stop waren een speciale soort paarden : zuivere
wilde paarden… Maar als ze wild zijn dan
kunnen die toch niet in een afgebakend gebied leven dacht ik… Maar heb maar
niet geblaft en de vriendelijke gids laten verder vertellen.
De laatste stop van de toch was ene bezoek aan het
leeuwenverblijf. De leeuw en zijn 2 vrouwen
zaten buiten, dus wij konden rustig in hun verblijf rondneuzen. We kregen de
uitleg waarom niet alle ‘cellen’ banken hebben (kleintjes van de bank gooien)
of een grote bank hebben (lekker genieten van hun eigen stukje vlees). En we
kregen ook te horen dat ze graag voetbalden maar dat Mr koning liever de bal
bij zich hield. Maar dan kan een van vrouwtje hem wat opvrijen en dan liet hij
de bal automatisch los.
Toen we terug bij het vertrekpunt waren hadden we net geteld
30 minuten om te eten en naar de volgende afspraak te lopen : een rondrit in Azzi. Ik heb mijn baasjes nog nooit zo snel zien
eten en drinken, maar ze waren op tijd hoor.
Zowel Sandra als Steven vonden deze uitstap eigenlijk heel zwak en
leerde hen niet veel bij. Het was
volgens mij vonden beide het saai.. want toen ze terug waren, wouden beide
plots vertrekken. Nog even een plas-stop , een tank-stop en dan vertrokken we
richting Universal City.
Het was verschrikkelijk druk op de baan en hoe dichter we
bij het hotel kwamen hoe drukker het werd.
Toen we vertrokken in San Diego waren we nog aan het overleggen naar
welke HRC we gingen, maar toen we uiteindelijk aan het hotel toekwamen had
niemand nog zin om in de file te staan. Het
hotel was mooi en had grote kamers en gelukkig had het ook een goed
restaurant. Dus nadat Sandra was
ingecheckt zijn we naar een steak gaan eten.
Toen we terug op de kamer kwamen hebben de baasjes nog snel de foto’s gekopieerd
en ik deze blog getikt..
En dan is het nu
slaapjes tijd…
Tot morgen allemaal
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten