Hallo daar aan de kant van de grote oceaan,
Hier ben ik weer… de schrijvende hond. Mijn baasjes zijn
volop aan het fotos kopiëren dus ik kan rustig het verhaal van de schrijven.
Deze nacht hebben we al veel beter geslapen hoor en zijn we
pas om 6 wakker geworden. We hebben ons
dan maar even gedraaid en nog wat verder gesoezeld. Om 7u was het welletjes en
is Sandra in de douche gesprongen. Daarna mocht ik even in het water spelen,
zodat we beide netjes klaar waren toen Steven zijn ogen open deed.
Sandra heeft met haar grootmoeder een afspraak gemaakt en
die komen ze al maanden goed na : elke donderdag bellen ze elkaar en ze
wisselen wie belt af. Daar het donderdag avond was, was het dan ook tijd om
eens naar haar grootmoeder te bellen, alleen gaf die niet thuis. Ze liet dan
maar een berichtje dat ze het vrijdag nog eens zou proberen op het zelfde
tijdstip.
Na het ontbijt zijn we dan richting het Safaripark
vertrokken, maar we dienden wel eerst nog enkele tussenstops te maken : Sandra
diende een deo te gaan kopen (vergeten bij het pakken) en ze wou wel een
lekkere koffie hebben. Ze had gelukt want net naast de supermarkt was een
Starbucks. Ik had Steven in het oor
gefluisterd : “a Starbucks a day, keeps Sandra bad mood away” wat vrij vertaald iets ala “een koffie per
dag, houdt het pruilipje van Sandra weg” betekent.
Eens aan het park dienden ze eerst hun viervoeter een
plaatsje te geven en dat konden ze enkel doen als ze $10 gaven aan een gek
persoontje… Die begon met “howdy folks”. Ik dacht te vragen welke taal dat die
sprak, maar Steven antwoorde die meneer als of hij hem echt verstond. Eens
binnen kon het avontuur beginnen. Het
park is super groot en maakt goed goed gebruik van de bergwand en kuil en kan opgedeeld
in 4 grote blokken :
·
het vliegende beesten gedeelte waar je gieren, arenden maar ook hummingbirds (kolibries) en vele
vlindertjes vind . Ik noem dat het vliegende beesten gedeelte maar er zit ook wel
een Lynx en enkele vieze nachtbeesten… · het normale beesten gedeelte waar je de kinderboerderij, de papegaaien , de apen, gorillas en ook de vleermuizen vindt. Maar waar je ook een winkeltje en wat kiosken vindt
· Afrika , wat een terrein is van 20 hectaren, waar de bloemen, planten en beestjes van Afrika allemaal in een of andere groep samenleven
· Azie, wat ook een terrein is van zo’n 25 hectares, waar je dan de dieren van Azie kan terug vinden.
Het eerste wat ze deden was met de lift van de normale
wereld naar de continenten afzakken. Zo konden ze een trammetje nemen dat op
een rustig tempo door Afrika reed. Ze
namen hun eerste honderd foto’s en genoten .. .
Ik ga je iets verklappen : je zag Sandra haar gezicht zo veranderen en
er viel precies enkele kilo stress van haar af …. Dus…. als baasje gelukkig is, dan is Sloefie dat
ook.
Na het trammetje hadden ze net voldoende tijd om terug naar
boven te wandelen en iets te eten want we gingen op Safari tocht. Dat is een 4
uur durende tocht waar ze heel dicht bij de dieren mogen komen. Vorig jaar
hadden ze dat ook al eens gedaan en ze vonden dat zo WOW dat ze het nog eens
over deden. En we hadden heel veel geluk : waar we vorig jaar met zo 17 mensen
samen hokten, waren we nu maar met 7 (als je de gids en de chauffeur meetelt). Het ander koppeltje dat mee was op hunnen
honeywoon of zoiets. Ik heb stilletjes aan Sandra gevraagd waarom je nu iemand
proficiat wenst omdat ze thuis honing maken, maar toen vertelde het baasje dat
ze juist getrouwd waren. Die Amerikanen (die Canadees zijn) praten toch raar
hoor maar ik ben dan maar heel bewaft geweest en hun likjes gaan geven en proficiat
geblaft.
Na de kennismaking
kregen we te horen dat we nog even dienden te blijven zitten. Eens we in
de vrije natuur waren mochten we rondlopen in onze kooi alleen dienden we te
zorgen dat de rugzakken mooi in het midden van de wagen bleven…. ze hadden
immers last van dieven op het terrein. Neen geen mensendieven maar wel giraffen
en andere dieren die graag een souvenir hadden. Eerst gingen we Zuid Afrika
bezoeken en daar diende we vooral te letten op mevrouw de struisvogel. Ze had
een onaangename gewoonte om de trucks wel binnen te laten op het gedeelte, maar
nadien voor de poort te gaan liggen en haar niet liet omkopen. Enkel als madam er genoeg van had, kon je terug
weggeraken. We zagen ook de Noordelijk
Witte Neushoorn. Van hun soort leven er nog maar zeven op onze aardbol. We
zagen een mannetje en een vrouwtje dat niet echt geïnteresseerd in elkaar leken
te zijn want na 4 jaar was er nog steeds geen klein wonder geboren. Ook de
andere vijf wonen samen maar dan ergens
in Kenia waar ze elk hun eigen bodyguards hebben gekregen.
Na 2 uur was het tijd voor een pauze: iedereen mocht even
uit de kooi om even een pootje op te heffen en wat water op te likken. Maar
veel tijd kregen we niet want het ander wereld deel wachtte op ons.
De mevrouw vertelde ons dat het een zeer vruchtbaar jaar was
geweest want dat ze elke dat minimum een babydiertje hadden gekregen. De vrachtwagen-caravan stopte op regelmatige
tijdstippen om ons tijd te geven om de natuur te wonderen het jong beestje te
zoeken en eventueel een foto te nemen.
Soms zag ik het kleintje ook, maar soms niet hoor : ik zag bijvoorbeeld
enkel rotsblokken en bleek dat er een neushoorn met zijn baby tussen lag. Of dan riep Sandra plots “Kijk daar in die
kleine spleet” Bleek daar een baby antiloop veilig weg gestoken te zitten van
de andere dieren. Mama antiloop bracht haar kindje zo naar de kinderopvang en kon
terwijl rustig even ‘Me time’ nemen.
In het safaripark leven 3 verschillende girafsoorten. Een soort was net overgekomen van een andere
zoo en was nog wat mensenvrees, maar de andere soorten vonden mensen leuk. Die
hadden al door dat als de mensentruck komt dan krijgen we wat lekkernij : verse
blaadjes. Eerst kwam een enkeling de
sfeer opsnuiven en snel daarna kwamen ook de anderen. Ook
mevrouw-ik-heb-graag-een-souvenier kwam langs .. ze zag wel leuke dingen : een
vuilbakje, het dekzeil, een ketting van de gids, … maar kreeg niets te pakken
hoe hard ze ook probeerde.
Op een andere stop
vertelde de gids het verhaal dat de Indische koeien en andere soort antiloop
goed samenleefden : als het te koud werd kropen ze allemaal dicht bijeen en als
een van die moeders een jong kreeg beschermden de koeien de mama met baby zodat
ze rustig de eerste dagen enkel oog diende te hebben voor elkaar. Zelfs de
dierenoppassers mochten toen niet dichtbij komen.
Toen we bij de Aziatische neushoorn stopten kwam mama en zoontje net naast onze
truck. De neushoorn was nog maar enkele
maanden oud en wist het al heel goed : die brengen lekkere appels. Daar Sandra
groter was dan de anderen mocht zijn de kleine pagadder voederen. Ze moest wel opletten dat de appelstukjes
netjes in de mond geraakten want de kleine mocht niet te veel zand eten. Steven gaf aan de mama terwijl … Toen Sandra
wat foto’s wou nemen, wou Steven even aan de kleine geven maar dat lukte niet
zo goed. De kraaien die kwamen aangevlogen nadat we vertrokken waren
hebben hun buikje kunnen voleten.
Toen de safaritocht op zijn einde kwam hadden we nog een
geluk dat de leeuw zich net op zijn jeep had gelegd. Hierdoor konden we nog
enkele mooie beeldjes trekken. Eens
uitgestapt kregen we te horen dat het park nog een 30 minuten zou open zijn,
dus verder konden we niet meer op
verkenning gaan. Maar Sandra had een idee : “als we nu nog eens gingen piepen
bij de Gorilla’s. Misschien zitten ze nog niet in de mist en hebben ze nog zin
in een wat mensen gapen”.
Op de terugweg naar het hotel besloten we naar Chilli’s te
gaan. Dit is een tex-mex sportbar. Neen je moet daar niet aan sport doen, maar
in elke hoek hangt er een grote tv omhoog waar ze de een of andere sport uitzenden. En dus als je binnenkomt krijg je daar als
vraag “hoeveel personen? En wat wil je zien van sport?” We hebben er lekker gegeten en wat
margaritha’s gedronken. Gelukkig dat het hotel op minder dan een kilometer van
het restaurant lag. Voor we terug naar
de kamer gingen zijn de baasjes snel tot Staples gelopen of ze geen juiste stroomstekker
vonden want Steven was het beu om een ingewikkelde stekker-set te gebruiken om
zijn laptop op te laden. Maar hij is met lege pootjes terugkomen, want dat
hadden ze daar niet ;(
Nu dat alle foto’s gecopieerd zijn, moet ik afsluiten want
het is tijd om de oogjes en oortjes dicht te doen.
Slaapwel lieve mensenvriendjes…
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten