Dag T08 - yoehoe

Na een dagje kuiten- en knieën pijnigen, moet er vandaag terug gereden worden. Vandaag gaan we de Icefields Parkway doen. Een weg in de jaren dertig aangelegd om de twee parken en stadjes Banff en Jasper met elkaar te verbinden. De weg begint enkele kilometers ten noorden van Lake Louise en loopt over 230 kilometer naar het noorden.

Maar we gaan de planning van vandaag een beetje aanpassen. Maandag hadden we een bezoek aan het vierde Rockies park gepland, Yoho. Maar de lokale weermannen verwachten die dag een passerende regenbui en wat nodige afkoeling. Niet echt ideaal om wandelingen te doen.
En das doen we vandaag Yoehoe, euh Yoho.

Yoho ligt in British Columbia, aan de andere kant van de Kicking Horse pas.  Wie zich niet meer herinnert waar die naam vandaan komt: toen de eerste officiële Britse onderzoekers naar het westen trokken, werd een van de leden hier doorzijn paard getrapt, en die naam bleef hangen.

Kicking Horse pas is ook een van de twee plaatsen waar de transcontinentale spoorlijnen over de Rockies geraken.  De CP route loopt langs hier, de CN route loopt via Jasper en Yellowhead pas.

De eerste stop is trouwens waar je een mooi zicht hebt op de spiraaltunnels.  De oorspronkelijke route was namelijk zo steil (4,5%) dat er regelmatige treinen op hol sloegen met veel schade en doden tot gevolg. Naar het voorbeeld van de Gotthardlijn werd de lijn in achtvorm aangelegd met verschillende tunnels. En mijn de lange treinen kan je vanaf het uitkijkpunt een trein zelfs op drie plaatsen tegelijk zien.

Wanneer we stoppen op de parking is er net zo een lange bezig aan de afdaling.  Terwijl de wagons onder je voeten voortdenderen, zie je in de verte de locomotieven de tunnel induiken. En enkele minuten later komen ze 50 meter lager er terug uit, net wanneer de laatste wagons voor je neus voorbijrijden.

De trein rijdt zo traag dat ik nog naar Field kan rijden om de trein daar te zien binnenkomen. Vroeger was Field een belangrijk station want door werden de extra locs voor en achter de treinen gezet nu rijdt een trein in een ruk van Calgary naar Vancouver. Treinen stoppen enkel om tegenliggers door te laten.

In Field staat ook het Visitor Center voor Yoho. Dus stoppen we even voor een wandelkaart. Ze hebben daar ook een kleine modelspoorbaan. Van de spiraaltunnels. Maar hij is stuk. Snif.

En dan is het tijd om de zere spieren nog wat pijn te doen. We kiezen eerst voor ene wandeling naar een waterval. Het gaat dadelijk lekker steil omhoog, maar niet te lang. Gelukkig maar. Spijtig genoeg ligt de waterval vol met afgebroken stammen en takken en er is niet echt water te zien. Een beetje een tegenvaller.

Als tweede doen we een toer rond Emerald Lake, een van de bekende fotozichten uit de Rockies. De wandeling is lekker vlak - ttz de west en noord kant. De lunch nemen we halverwege tussen kabbelende beekjes smeltwater van de gletsjers rondom het meer. Zalig.

Het tweede deel van de wandeling was minder zalig.  De oostkant van het meer is in feite uniek qua bos. Het is namelijk een koud regenwoud. Je vindt die normaliter enkel langs de rand van de zee op steile hellingen. Maar hier wordt de regenwolken tegengehouden door de Rockies dat de wolken al hun regen hier laten vallen. De westelijke rand van het meer krijgt veel minder regenwater. Het pad loopt in feite door een moeras met heel wat stukken waar je op planken moet lopen. En als afsluiter komt er nog de klim over de eindmorene van de gletsjer. Ai, ai, zeggen de spieren.

Ondertussen is het al na twee. Tijd om te beginnen bollen naar Jasper. Vier uurtjes schat Tommeke. We zullen zien hoe vaak we stoppen, voor gletsjers, vergezichten of beren.

Het begint al goed. Nog geen vijfhonderd meter op de Icefields Parkway en controle: of we een parkpas hebben. Dat was de vorige keer niet het geval.

En dan is het zalig rijden.

Af en toe eens stoppen voor een fotootje. Het moet trouwens dringend eens regenen. Er hangt veel te veel stof en ozon in de lucht om mooie landschappen te kunnen fotograferen.

Aan het Columbia Icefield besluit ik toch niet te stoppen. Met een ritje op de gletsjer ben je twee uur zoet ongeveer. En als Tommeke juist is, dan zijn we pas rond half negen in Jasper. Dan wordt het al donker. Niet zo'n goed idee. Hopelijk is het overmorgen niet te slecht weer...

Net als in de Grand Canyon, wil men in Jasper National Park een glazen loopbrug bouwen.  Hmm. Hopelijk wordt het niet zo'n toeristenval als het origineel.

Voor de rest geen wegenwerken, kariboes, elanden, beren of olifanten. (Grapje) en zo komen we drie kwartier voor schema toe in Jasper. Samen met de zoveelste trein met hout. Het hotel ligt aan de overkant van het station. Hopelijk onderhoudt CN zijn treinen beter dan CP.

Tot morgen