Dag lieve lezertjes.
Ik hoop dat jullie een beetje bekomen zijn van het relaas van dag 9.
Ik bibber nog als ik er aan denk wat voor gevaren we hebben gelopen. Verstikking, brand, achtergelaten ergens in het grote Niets.
Brrr.
Nu technisch gezien was de dag nog niet afgelopen. Ik was dan wel in slaap gevallen op de Panamericana maar het was nog meer dan een uur rijden tot Quito. En daar kwamen we pas rond een uur s morgens aan. Dus op dag tien.
Maar iedereen was nog wakker in het hotel. De kamers werden snel uitgedeeld want iedereen wou gaan slapen. Maar mijn baasje Sandra was slimmer. Die had nog geïnformeerd over de wasdienst en hoe snel die werkten. Voldoende snel dus.
En dus nix slapen, eerst de was voorbereiden. Rond half twee werd die opgehaald, beloofd terug tegen vijf. Perfect om de valiezen klaar te maken voor de vlucht naar Baltra.
En dan konden mijn baasjes eindelijk gaan slapen. Mijn broer en ik lagen al lang te dromen van beentjes en knuffels en zo. Ah ja, wij maken niets vuil, dus hebben we ook geen was.
Rond zeven uur liep dan toch de wekker af. Mijn baasje geen eerst zijn botten fatsoenlijk maken. Hopelijk bleef de badkamer niet bemodderd achter.
Na de botten kwamen de mensen. Maar op het gemak want ze hadden duidelijk nog niet genoeg geslapen na de horrordag van gisteren. Wat zeg ik, op het gemak. Het was eerder zich voortslepen.
Ik had nog willen wedden met mijn broer dat we vandaag niet op trektocht door Quito zouden vertrekken. Maar hij wou niet. Wedden tegen een zekerheid doet hij niet.
En ja hoor. Na het ontbijt was de beslissing al gevallen. We bleven binnen. Niet dat we niet actief waren. Er waren nog kaartjes te kopiëren, backups te maken, enz. Maar niets cultureel.
En als we braaf waren dan mochten we naar een BK.
Wat wil een hond nog meer? Af en toe een krabje op de buik of de kop natuurlijk. Wat dacht je?
En zo ging de dag voorbij. We gingen ook nog wat buiten zitten om te surfen of te e-mailen. En dan naar BK. Want we waren allemaal braaf geweest.
Op straat was het minder tof. Het leek of je continu een uitlaat in je mond had. Dat was niet tof. Of gezond. Zo te zien is er geen ecolo partij in Ecuador. FBOFW.
Na de middag ging het computerwerk voort.
En het blog schrijven natuurlijk. Ik had een vrijstelling want onze kleine zat nog wat dagen achter.
Rond drie uur werd dan ook de was geleverd en kan het voorbereiden van de valiezen voor de boot beginnen.
Te vroeg in feite, zoals we bij het avondeten zouden merken.
Na nog wat lummelen was het tijd voor de diner van de cruisemaatschappij.
We werden in drie bussen geladen en we waren weg naar een "beter" restaurant niet zover van het hotel. Daar kregen we "westerse" interpretaties van lokale gerechten, of was het nu omgekeerd? Alleszins voor mijn broer en mezelf was er niets te bikken. Zelfs geen beentjes. Mijn baas had wel een serieus been gekregen. En was daar ook allesbehalve blij mee.
Op het einde kwam nog een shock. Niet de rekening. Ha. Maar de mededeling over de valiezen. Geen batterijen, elektronica, voedsel of vloeistoffen mochten in de valies, zelfs geen tandpasta. Mijn baasjes waren niet blij. Dat werd herpakken. En veel in de rugzakken steken. Zodat die meer wogen dan de valies.
Oh oh.
Daar ging nog wat over gezaagd worden morgen.
Maar al bij al was dit toch een uitblaasdag na de spanning van gisteren.
Tot morgen.
Mijn naam is Broer, Groote Broer.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten