zondag 20 november 2016

Dag 15 : Isla Isabela & Isla Fernandina

Zzzzz, zzzzz,

Huh

Oei, jullie zijn er al.

Ja, sorry hoor. Maar ik ben een beetje moe. Mijn baasje is maar rond half twaalf komen slapen. En zonder haar slaap ik niet goed. Omgekeerd ook niet trouwens. Hihi.


En dat is niet de enige reden. Beide baasjes wilden vannacht zoveel mogelijk naar toilet gaan.


Pfff.


Allez ik had nog een Iet of wat levend baasje maar Groote Broer zat zonder baasje. Die was geveld door het lopend ....


Pfff.


Dan is een pluchen maag toch veel sterker dan een mensenmaag.


Mijn broer en ik waren wel een beetje van streek. Zouden we wel mee kunnen op wandeling? Vandaag was voornamelijk een snorkeldag en daar mogen wij sowieso niet aan deelnemen. Snif.


En ja hoor. Na het ontbijt kregen we het verdict. Thuisblijven. Waken. En hopelijk niet braken. Over ons waken ga ik niets vertellen. Daar was niets leuks aan. De rest van de dag is informatie uit tweede hand.


Eerst was er een wandeling op Isla Fernandina.


De wandeling was blijkbaar nogal gelijkaardig aan de dag ervoor. A'a lava voornamelijk, allesbehalve ideaal voor wie niet goed te been is.


Eerst was er niet zoveel te zien. Maar na een tijdje kwamen ze de eerste landleguanen tegen. Die hadden we gisterennamiddag ook al gezien. Landleguaan zijn eerder rossig van kleur. Dat past goed bij de soms rossige kleur van vergane lavasteen. Zeeleguanen zijn zwart, zo steken ze minder af tegen de lava zowel onder als boven water.


Tegen het water vonden ze ook terug nogal wat kleine krabjes zoals bij de eerste en tweede landing. Er lagen ook wat lege krabben. Eigenlijk krabbenpantsers. Dat was niet van dode krabben maar om de zoveel tijd is hun jasje te klein en dan moeten ze dat afgooien en snel een nieuw pantser aangroeien.


En dan was het gebeurd. Gevallen. Nee. Niet ons baasje. Die valt nooit. Maar iemand anders van team Didier. En dus moest de wandeling een tijdje gestopt worden voor verzorging.


Na de EHBO was het tijd voor een ander ziekenhuiszorg. Een Zeehondcrèche. Mama's en baby's werden daar verzorgd op het strand. Melkje geven, pampertje aandoen. Leren vissen. Spelen met toeristen. Toffe dingen denk ik maar.


Maar ja. Als je de papa niet bent mag je niet te lang blijven in de crèche. En dus moest de wandelgroep voort. Maar wat ze dan te zien kregen ... pure sex in de struiken! En dat in een nationaal park! Twee vleugelloze cormorants waren een paringsdans aan het doen. Die vogels zijn trouwens uniek voor deze eilanden. Ze vonden hier zoveel voedsel dat ze verleerd zijn om te vliegen. Hun vleugels zien er een beetje uit als flippers van pinguïns.


Maar de grootste verrassing was aan het einde van de wandeling.


Nat vertrek.


De landing was wel droog geweest maar door het hoogwater was de lavapier volledig overspoeld en moest iedereen met natte voeten aan boord.

Geklaagd dat er werd. geklaagd!

Nu de voormiddag was nog niet gedaan.

Als tweede stond een diepwatersnorkel op het programma.

Ik mocht weer niet mee. Boehoehoe.

Alhoewel. Afgaand op het verslag heb ik niet veel gemist.

Troebel water. Niets te zien. Ik wil er uit.

Ah kijk een schildpad.

Troebel water. Niets te zien. Ik wil er uit.

Ah kijk een jonge zeeleeuw die wil komen spelen.

Troebel water. Niets te zien. Ik wil er uit.

Terug naar het schip.


En dan was het tijd voor de gril. Want daar hadden ze frietjes.

Steven mocht dunne soep met wat rijst eten. Hopelijk helpt dat voor de ...

Na wat platte rust was het tijd voor de tweede duik van de dag.

Het water was op de tweede plek blijkbaar wel heel wat helderder.

Wat was er te zien?

Pinguïns, wat vissen, een schildpad in een flits.

Het moest wel in twee keer gebeurd. Want door een onderwatergrot was er te sterke tegenstroom.

En dus moest iedereen terug in de boot en daar heeft mijn baasje alweer een grote blauw plek verdiend. Een beetje voorbij de grot ging iedereen terug in het water.

Tegen de rotswand zat er heel wat rood koraal en dat trekt natuurlijk allerlei mooie visjes aan.

En als er lekkere visjes zijn dan zijn er ook jagers.

Neen geen haaien of zo. Maar blauwvoeten die van hoog in de lucht recht in het water doken.

En dan was het spelletje uit.

Iedereen moest terug aan boord en een keer op het schip moest alles afgegeven worden. Het snorkelen was afgelopen.

Maar de dag was nog niet afgelopen.

Er was ook nog een ritje met de zodiak gepland.

En als ik zou overzie wat ze allemaal gezien hebben, dan was de meest interessante uitstap van allemaal en enkel mijn baasje is gegaan. Awou Awou Awou.

Eerst gingen ze naar een grote rots vol met vogelstront. Verzameld gedurende honderden jaren van gastvrijheid voor zeevogels. Er waren op het moment niet zoveel vliegende gasten in het rotshotel. Wel hebben we daar de eerste roodvoeten gezien. Dat zijn net als de blauwvoeten ook Jan van Genten maar dan met rode poten ipv blauwe. Makkelijk hé.

In het water was er ook iets nieuws te zien. Tot nu toe hadden we enkel zeeleeuwen gezien. Maar hier zaten zeehonden, geen zeeleeuwen. Pelsrobben in feite. Die kon je makkelijk onderscheiden want zeeleeuwen die kunnen op handen en voeten lopen en waren groot. Robben hadden eerder flippers dan handen en voeten.

Een beetje verder zaten er ook kleine babyrobben. Die waren blijkbaar heel snoezig en lief. Zo een beetje zoals ik. Maar ik ben snoeziger. Ha.

Na het vogelhotel gingen ze naar een volgende steile rots. Wat kregen ze daar te zien?

Zeeleguanen (zwarte) overal op rots, in massa. En dan kwamen ook de pinguïns langs. Eerst maar een paar. Er kwam ook een robbetje langs om te spelen maar dat mocht niet meer. En dan veel meer pinguïns net op het moment dat ze uit het water kwamen. Er waren ook heel wat vogels maar mijn baasje is de naam vergeten (kleine zwarte ...). En ze hadden ook kleintjes. Een kuikentje zat heel zielig alleen op een stukje rots in de wind. Hopelijk kwamen mama en papa snel.

En dan op de laatste plek waren ze ook net op tijd om Schildpadden uit het water te zien komen.

Snif, snif. En enkel mijn baasje heeft dat allemaal gezien.

's Avonds was het gewoon regime op de dunne soep van Steven na.

Zo dat was dag 15 beste lezertjes

Tot schrijfs

Sloefie de globetrotter

Geen opmerkingen: