Dag 4 : beestenboel en kinderplezier

Ik moet toegeven dat ik vannacht weer weinig geslapen heb.

Ik weet wel, we slapen op de rand van de jungle. Maar toch. Mijn waak- en jaaginstinct maakte me bij elke schreeuw of roffel wakker. Er zat een beest aan de buitendeur, zoveel was duidelijk. Maar zou het ook durven binnenkomen? Veel moeite moest ie niet doen. De kamer had geen vensters enkel vliegengaas. Dat is heel luchtig maar ook niet stevig. Zelfs een klein aapje met vaste wil kan je niet buitenhouden met zoiets. 

Zou ik dan eens hard blaffen of grommen? Of mijn beste imitatie van een Afrikaanse leeuw na-apen? Want we zitten in de jungle, en in the jungle, the lion sleeps tonight. Zo gaat toch het liedje. Ik heb toch maar voor de veiligheid mijn kaken op elkaar gehouden.

Ik was niet alleen wakker van de apen. Ook mijn bazinnetje was regelmatig wakker. Ik heb dan maar een wiegenliedje geprobeerd maar dat lukte niet. 

De ochtend was koud en grijs en het douchewater was niet warm te krijgen. Sandra was niet echt wakker bij het ontbijt. Dat ging een moeilijke dag worden. 

Eerste punt op de planning was amazoonico, een opvangcentrum voor illegale en geconfiskeerde dieren. Dat centrum lag aan een van de andere armen van de Rio Napo. Dat betekende de. Bootjes in met onze botjes aan. Want het lag midden in de jungle en in de modder. 

Het centrum werd gerund door vrijwilligers uit Ecuador en uit Europa. In een aantal kooien werden dieren eerst in quarantaine gehouden. Vervolgens werden ze of vrij gelaten als men vermoede dat ze in de jungle kunnen overleven, of voor altijd opgesloten omdat ze fysisch of mentaal niet in orde waren. 

Zo kregen we o.a. Een kaaiman te zien (enkel zijn neusgaten), allerlei aapjes en apen, vogels in alle soorten (dat maakte Herman blij), een bende varkens, een verwante van de puma en een ocelot. 

Meest indruk maakte de aap Johan. Die was echt een psychopathische moordenaar. Telkens hij kon ontsnappen begon hij mannetjes te doden, ook van andere soorten apen of varkens. Een psychopaat in de jungle. Eėn? Twee. Want zijn zoon leed ook aan de zelfde ziekte. Toch konden ze samen in een kooi, want de vader-zoon relatie was zo sterk dat ze elkaar niet vermoorden. 

Na het bezoek aan de zoo werden we terug verzameld in de bootjes. 

Tijd voor kinderplezier. 

We voeren een twee kilometer stroomopwaarts tot aan een aanlegplaats aan een paar huisjes in de brousse. Te zien aan de rommel woonden hier wel permanent indianen. 

Wie wou mocht zijn kleren uitgooien en op een grote binnenband de rivier afzwemmen. Het baasje van Sloefie was er natuurlijk als de kippen bij. Mijn baasje ging voor de verfilming van het avontuur zorgen. Sandra kreeg ook nog een buikcamera voor laag bij het water opnamen. 

Een na een werden de banden met toeristeninhoud van de oever weggevoerd, op weg naar Brazilië. Ah ja. Daar loopt alle water naartoe. 

Hihi, zou wel leuk zijn als er een band met inhoud ontsnapte. Hihi. Dan zouden de douaniers aan de grens wil gek kijken hé!

Het water van de Rio Napo stroomde redelijk snel en al vlug dreef iedereen richting de zoo terug. En er gebeurden geen ongevallen. Niemand bleef haken achter een tak of botste met een onderwatersteen. Na een kwartiertje was het dan tijd om de zwemmers uit het water op te pikken. Met Sandra ging het even mis want de redders trokken aan de reddingsvest maar die was losgeschoten en dan kan je niet zo goed trekken. 

Nadat we ook de ontsnapte binnenbanden hadden opgepikt gingen we terug naar het hotel via alweer een andere zijtak van de rivier. Het was ondertussen al drie uur trouwens. En iedereen had honger. 

Het hotel was ondertussen trouwens uitgestorven. Het was zondagnamiddag en het einde van het verlengd verlof. Alle Ecuadorianen  waren dus naar huis. 

Na de lunch siësta. Ole. 

Dan als afsluiting nog een wandeling naar een kweektuin van vlinders. Ik heb nog nooit zoveel vlinders samen gezien. Maar ik vond het ook wel griezelig want je zag ook de rupsen en de cocons enzo. 

Als echte afsluiter hebben onze baasjes dan het zwembad leeggeplonsd. Zeer tot tegenzin van vers gearriveerde Fransen. 

Zo dat was dag vier. 

Morgen mag mijn broer eens een stukje schrijven.