Dag 5 – Primair, Secondair, Tertiair, Quaternair

Que passa? Is deze blog onderschept door het ministerie van onderwijs?

Geen paniek. Alles wordt later uitgelegd. Begin nu maar de eerste paragrafen te lezen!

Ja meester.


De dag begon met een hoofdstukje reparatie en onderhoud.

De verlichting in de badkamer had het begeven en de technicus van dienst had school gelopen bij Microsoft. Hij kon wel een lamp vervangen maar geen kapotte ballast. Stond niet in zijn Project Requirements. Ha.

Op naar onze tuut. Die bleef nog altijd mekkeren over drukverlies. Dus contact opgenomen met de klantendienst van Avis. Het was trouwens de tweede poging. Ze werken daar namelijk niet na half zeven ’s avonds in Tulsa Oklahoma. Wat we moesten doen? Wel we konden naar de Avis in Vegas gaan … maar neen, daar zijn we pas binnen twee weken. Of naar een Avis dichterbij – je mag twee keer raden, in Montrose. Juist ja, daar kwamen we vandaan. Of wanneer we echt een platte band hebben naar Road Side Assistance bellen en als het hun schuld was (lees technisch probleem) dan moeten we niet betalen. Is er telefoon in de Navajowoestijn? Ha.

Trouwens ook de mensen moesten een beetje gerepareerd worden. Sandra had nog altijd last van een muggenbeet (?) op haar voet en Steven pikkelde een beetje op een been – gisteren de grote jan uitgehangen en vandaag kwam Loontje om zijn Boontje. En dankzij de overvloedige zon zagen we er een beetje rood uit.

Het ontbijt zag er vanmorgen net het zelfde uit als de vorige dagen, typisch HIE. En dus gingen we dan maar naar de stad. Sandra had een Starbucks gevonden, naast een pharmacy en een bandencentrale. Drie vliegen in een klap dus, enkel de ballast moest het hotel maar zien te fixen.

Een bus aftersun, een tube tegen spierpijn, wat ontbijtkoeken en Starbucks Cafe Latte moest dan maar de mensen oplappen – het ene werkte sneller dan het andere. Aan de banden konden we niet veel doen buiten er wat lucht bijstoppen. En dat vond de banddrukcontrole goed. Geen alarm meer dus. Hopelijk is het morgenvroeg ook nog zo.

Op dan naar de parken van de dag. Daar moesten we naar toe via een grote omweg. Beide parken liggen aan de Colorado rivier maar om er te geraken moet je een kleine 50 kilometer rijden.

Als eerste een lokaal park. Dead Horse State Park. In feite een smal schiereiland bovenop een langgerekte Mesa langs de Colorade. Vroeger werd dit gebruikt als natuurlijke kraal om wilde paarden te vangen. Naar het schijnt zijn er hier enkele vergeten en … doodgehongerd. Vandaar de naam.

Je hebt vanop de Mesa een mooi zicht op een potas mijn – als het geen geheim nucleair project is – en een van de vele meanders van de Colorado.

Na een kwartiertje hieden we het voor bekeken. We reden door naar Canyonlands NP.


Hier is de Colorado en zijn zijrivier Green River pas echt uit de bol gegaan. Tijdens millioenen jaren hebben de twee rivieren diepe kloven uitgeschuurd dwars door verschillende rotslagen – de jongste lagen dateren van de dinosauriërs. De oudste/diepste behoren tot het primair. Je krijgt dus als het ware een mooie dwarsdoorsnede van miljoenen jaren aardkorst.

Voila, dat beantwoordt dus waar de titel over gaat

Naast de twee rivieren doen ook de kleine beekjes hun best om kloven te graven. Na zoveel duizenden jaren is er een gans netwerk van kloven. Sommige gewoon chaotisch door elkaar, andere met bijna wiskundige precisie.

De rest van de dag hielden we ons dus bezig met het bezoeken van elk van de uitkijkpunten. Veel wandeling zat er nog niet in. Zo goed was de zalf nu ook weer niet. Trouwens veel wandelingen zijn er niet in dit deel van het park. Voor je goed en wel een kilometer ver bent, kieper je over de rand van de Mesa en wordt je deel van een van de vele kloven en kloofjes. Wel een serieus verschil met het zusterpark Arches.


Wat wel reuze meeviel was de temperatuur. Vier jaar geleden hadden we twee wollen onderbroeken nodig om niet te bevriezen en moesten we bijlichten met een looplamp om te zien waar we liepen. Niets ervan vandaag. Een felle zon, nog geholpen door de hoogte (minstens 2000 meter), weinig of geen wind. Ideaal bakken en braden weer. Beter dan in Benidorm. Alleen hadden we de bikini’s niet mee.

Rond vijf uur hielden we het voor bekeken na een bezoek aan Mesa Arch. De enige boog in Canyonlands. De laatste moeilijke beslissing is wat en waar avondeten. Suggesties zijn altijd welkom bij reizen-at-tisworks-dot-be.

Tot morgen.