Dag lieve lezers,
deze nacht hebben we toch iets beter geslapen dan de dag voordien... we zullen dan toch niet zo van het avondtuurlijke type zijn denk ik. Maar na een verkwikkende nachtrust kwamn het 2de deel van de lange trip er aan. Geen van ons beide hadden er echt zin in, maar als het de enige manier is om van punt 1 naar punt 2 te geraken dan moet het... Zo'n 200 mijl saaie, doodrechte baan.
De eerste mijlen waren nog oke. Er was voldoende verkeer op zodat je nog wat kon auto en mensjes kijken. Maar na enkele mijlen splitste de baan zich op en plots waren we terug alleen op de wereld. Kilometers rechte baan ... zonder enig einde in zicht, zonder enige mederijders of tegenliggers... Na enkele berg(jes) en uitgestrekte dalen, kwam er uiteindelijk een iets aantrekkelijker stuk : een roetsj baan. Op en neer, linkse bocht gevolgd door ne korte rechtse... ale... het enige wat ontbrak was nen overkop... Maar daar hadden we nu eigenlijk geen zin in...
Na een 20 mijlen roetsj baan kwam er uiteindelijk einde aan de fun en ging de baan over in een rustige baan met aan beide kanten bomen. Bomen betekent dat we dichter bij water komen... en uiteindelijk beginnen we ook langzaam een eerst doel te zien: Monolake. Het meer is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan en behoort tot een van de oudste meren van heel Noord-Amerika. Na een korte pitstop beginnen we aan de trail die ons langs het meer en de Tufa's deed wandelen. Tufa's zijn kalksteentorens ontstaan doordat mineralen & zout achterbleven toen het water wegtrok of verdampte. Buiten de enkele wandelaars is het er enorm rustig en we nemen dan ook de tijd om wat foto's te nemen.
Na een leuke wandeling reden we maar verder en daar we toch goed voor op de planning zaten besloten we maar ook Bodie terug aan te doen. Bodie was een zeer geisoleerde stad draaiend op de mijnbouw. Bijna alle huizen waren in hout gebouwd en dit is ook direct de oorzaak van de teloorgang. In 1932 brande een groot deel van de stad af en iedereen vetrok niet lang nadien. Wat overbleef is van de best bewaarde spooksteden. Om eerlijk te zijn.. het leek wel leuk, maar het was te koud om er van te genieten. We hebben ongeveer een uurtje in de stad rondgewandeld, maar dan wijselijk besloten om terug naar de auto te gaan (om op te waren). Op de terugweg zag Sandra plots een kudde schapen in de wei en wie goed nadenkt weet dan dat er wel enkele op de weg kunnen lopen ook... Hier waren de schapen echter goed getraind, mooi op het gras blijven, maar was het de herdershond die kuren had.
Eenmaal terug de baan op (want Bodie ligt zo'n 14 mijl verwijderd van een normale baan), was het nog de berg af tot in Bridgeport. Toen we aan het hotel aankwamen twijfelden we even want wij leken wel de enigen te zijn die geboekt hadden in het hotel. Maar het hotel lag op een top locatie : niet te ver van het centrum, maar ook niet in het centrum en de meeste kamers hadden zicht op de het riviertje dat er achterliep.
Daar het een tijdje geleden was dat we nog eens een wasje konden doen, zijn we uiteindelijk naar een wasserijtje gegaan. Nadien hebben we zoals de lokake bevolking gegeten in lokale Sportsbar. Samen met hen genoten we van Maandag avond = Football avond met een american voetbal match tussen de NY Giants en de Dallas Cowboys. Sandra was in haar nopjes, want was een tijdje geleden dat ze nog wat van die sport gezien had en genoten had.
Nadien was het hoog tijd voor het bedje...
Tot de volgende
Sandra
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten