Dag 13 - Naar het hemelse Jerusalem (Zion)

Dag lieve lezertjes....

Ja, ik mag nog eens een blog schrijven en deze keer doe ik het met veel plezier... waarom? Wel als je deze blog leest zal je het wel begrijpen.

Deze ochtend hadden beide blijkbaar een weinig zin om vroeg op te staan. De eerste tekenen van leven werden deze keer laat gegeven, alez laat in de normen van de vorige 12 dagen. Het was 8 u en we gingen het eens rustig aan doen, want vandaag was het toch een ultra korte route (Happy 1). Het enige waar we rekening dienden mee te houden was checkout time: 10u. Dat moet wel lukken hé: een langzame douche voor beiden, inpakken, ontbijten en pil 10u trekken we de kamerdeur dicht. Oei, den tip weer vergeten te leggen. Steven toont zijn goed hart en gaat nog snel nen dollar leggen terwijl Bibi de auto klaarmaakt.

Daar we gisteren al enkele arenden zagen, moest de camera met witte lens in direct handbereik liggen. Gelukkig maar want enkele mijlen verder hadden we al prijs. Een arend zat op zijn gemak de heide af te zoeken naar een makkelijke prooi. Sandra mocht enkele foto’s nemen en werd daarna verzocht om wat verder te rijden.(Happy 2)

Niet veel later zagen we al de volgende arend... Sandra stopte mooi langs de kant en kon zo weer wat extra foto's bemachtigen van die oho zo mooie beesten. In totaal hebben we in zo'n 30 mijl een kleine tien arenden gezien.

Maar we moesten verder hé, want vandaag was het eind doel Zion en dit via slechts 2 highways... De eerste highway (148) is een scenic byway met enkele mooie uitkijkpunten en waar je onder andere nog enkele lavastromen kan tegenkomen. Steven merkte een gigantische rookpluim op en zei “daar zijn ze aan het vuurke stoken… “. Niet veel later kwamen we een bordje tegen “Regulated Fire. Do not report“. Goed gezien Steven. Een van de uitkijkpunten geeft je zicht op een meertje ontstaan door de lava, dit daar de rivier die er toen liep plots een lava obstakel kreeg en het water bleef staan. Op dat uitkijkpunt kon Steven enkele mooie foto's nemen van het meertje. Bibi kon daarentegen haar kunsten nog eens testen om een marmot-achtig beestje en een specht(Happy 3)

Hoe dichter we bij Zion kwamen, hoe donkerder de wolken werden. Gaan we dan toch uitregenen/uitsneeuwen vandaag? En hoe zat nu weer met roadworks? Tijdens de nacht ging de baan toe en tijdens de dag 1 rijvak beurtelings beschikbaar. En hou rekening met vertragingen. Jamaar zeg, wij hebben geen tijd... Uiteindelijk viel de vertraging heel goed mee en dienden we enkel aan de tunnel wat te wachten. De tunnel is niet breed genoeg om 2 bussen naast elkaar te laten rijden, en dus wordt al het verkeer gestopt als er een bus, grote trailer, camion, .. door moet. Maar heeft ook als positieve gevolg dat je rustig door de tunnel kan en dus ook rustig de baan na de tunnel kan nemen.

Eens door de tunnel door en de afdaling te hebben afgewerkt zijn we in de kern van het Zion NP. Daar iedereen met de auto naar het Visitor center mag, reden we daar ook maar eerst naar toe. Nadien staken we onze “Red Permit” aan het venster en mochten zo verder rijden tot aan de Zion Lodge, ons hotel voor de volgende 3 nachten. Bij het reserveren hadden we moeilijkheden om 3 nachten te reserveren en dus boekten we eenmaal 2 nachten en eenmaal 1 nacht. De kamer die ze ons gaven was goed voor 2 nachten en misschien konden we er ook wel de 3de nacht verblijven, maar dat moest nog even afgewacht worden… “Oké, maar moeten we dan alles inladen in de auto voor een halve dag?” “Neen, we zullen de porter de opdracht geven jullie bagage te verhuizen van de ene kamer naar de andere kamer... als dat zou nodig zijn.”
Sandra kwam als eerste aan de kamer, had eerst was moeilijkheden om de deur los te krijgen, maar uiteindelijk geraakt ze binnen. “Steven, ik denk dat we een probleem hebben. Er staat geen bed, enkel een zetel!” Maar enkele momenten later had ze door wat er aan de hand was: ze was toegekomen in de zitkamer en de hotelkamer had 3 delen: een zitkamer – even groot als de normale kamers, een badkamer en een slaapkamer. “Ik ben hier niet goed van zo groot” was de reactie van Steven, maar uiteindelijk hebben we ons toch maar lekker neer genesteld in de zetel.

Maar wat kan je in een zetel beter doen dan even online te gaan en te verifiëren of er geen mails binnen zijn gekomen (Happy 4). Oké, ik geef het toe… Ik heb een kleine verslaving… Maar waarom niet de services gebruiken die er zijn, … “we hebben er toch voor betaald zeker” :-)

Na wat surfen zijn we dan toch maar even op pad gegaan en hebben we de eerste en de rustigste wandeling afgewerkt: de River walk. Op de wandeling zijn we enkele herten tegen gekomen, een eenzame eekhoorn, een paar vogeltjes en enkel springende vissen in het water (Happy 5)

Ook al was er regen opgegeven, we hebben er geen last van gehad en dus was het al bij al een mooie en super foto dag (Happy 6)

Nu ga ik snel deze blog online zetten en dan een beetje slapen…

Dag lieve lezertje

Zaza