Gaan we nu nooit vertrekken?
Vandaag ging die radiolawaaimaker weer en weer sprong ik volle moed uit bed.
Sandra draaide haar nog maar eens om en ik begreep het helemaal niet meer.
Groote broer zat al klaar voor vertrek...
...
Naar den bureau ?!?
Na enkele likjes waren wij ook klaar voor vertrek ... naar den bureau?!?
Zijn de baasjes nu ons in de maling aan het nemen?
We gingen toch op verlof?!?
Op de groene bank was er nog niet veel volk en dus kon mijn baasje direct aan het werk.
Na een tijdje kwamen de collega’s binnen en zette ze haar beste pootje voor “beste wensen” in.
Ze probeert het wel maar ohoh dit gaat een lange werkdag worden voor mij.
Ik beperkte me tot een beleefd droog likje. Dat is voor hondjes het equivalent van een luchtkus.
De koffie pauze met Sandra Dee en Dorothea bracht toch wat rust blijkbaar...
Maar niet voor te lang..
Sandra is op stressniveau 2 aan het komen.
Bij het vullen van de rijdendevaliezen zaterdag, was ze op al op stressniveau 1 beland.
Aha... Het zal dan toch niet meer lang duren voor we vertrekken.
Na een lunch in de kerker van de Marais en nog enkele koffiepauzes hier en daar gingen er alarmen af.
Biep Biep
Boep boep
De groene telefoon, de sloefiephone, den bureaulaptop, ... alles maakte lawaai.
Zelfs dat rare ding Jabber of zoiets tringelde..
“Wanneer vertrekken we nu ? Scotts wacht op ons”
Ahja, de vervroegde nieuwsjaardrink van de gang.
Hopelijk kunnen die mannen en vrouwen het stressniveau onder controle houden of verlagen.
Buiten Rudy-de-raindeer waren ze er allemaal : Sandra Dee, Marc, mr de wielrenner, superbaasje Dries, Dorothea en Orhan
En superbaas had ook nog 2 nieuwe mee in de gang meegetrokken, maar die hun naam weet ik niet zo goed meer.
Ze zullen wel nog een paar keer meegaan en dan ken ik hen.
Eens thuis was Stressniveau 3 aangebroken...
Ik ben snel bij broer gaan zitten en me niet meer bewogen.
De rugzak vloog naar links, de kabeltjes naar rechts, de handtas naar boven, ...
Hopelijk zit alles wel op de juiste plaats nu, want pfffff. .. niet nog zo’n dag.
Maar stressniveau 3 betekent wel dat we echt ver weg zijn.
Ik ga nu maar heel snel slapen en misschien zijn we morgen dan echt weg bij de eerste biep.
Dada
De onrustige hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten